Berlinale 13: "Before Midnight" - REVIEW

Before midnight (8/10)

Χάρις Αλεξίου σφράγισε το φινάλε του έρωτα Χοκ-Ντελπί

Το Before Midnight ήταν μια από τις δύο ταινίες που περιμέναμε περισσότερο απ’ όλες στη φετινή Μπερλινάλε... Ευτυχώς, στο τρίτο μέρος της τριλογίας του ο Ρίτσαρντ Λίνκλειτερ μας αποζημίωσε με ένα δυνατό φινάλε και μάλιστα με «κερασάκι στην τούρτα» το τανγκό της Χαρούλας Αλεξίου...

Οι γυναίκες της γενιάς μου έχουν σε μεγάλο βαθμό «μεγαλώσει» με τις πρώτες δύο ταινίες του saga του Λινκλέιτερ, αφού και οι δύο άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, Χοκ. Για τον τελευταίο έχουμε να πούμε πολλά στη συνέχεια. [Θεός. Απλά.] 

Για να επιστρέψουμε στο θέμα όμως, το να βλέπεις τους εφηβικούς σου ήρωες να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν και να επανέρχονται στην οθόνη σαν φυσική συνέχεια μιας ιστορίας αιώνιου έρωτα, σου προκαλεί νοσταλγία. Σίγουρα δε μπορώ να κρίνω την ταινία ως αυτόνομη, αλλά ως τρίτο κομμάτι της ιστορίας θα έλεγα ότι είναι ξεκάθαρα το πιο δυνατό, ώριμο και ουσιαστικό. Οι πρωταγωνιστές σε γνώριμους ρόλους που τους αγαπήσαμε με φόντο την πανέμορφη Πύλο, αποτυπωμένη όμως με τέτοιον τρόπο από το σκηνοθέτη, ώστε να μην υπάρχει ίχνος ‘φτηνού τουρισμού προς κατανάλωση’. Το τοπίο είναι πανέμορφο, οι πρωταγωνιστές περπατούν, μιλούν, ζούν μέσα σε αυτό, χωρίς να χρειάζονται υπερβολές και τυμπανοκρουσίες. Στο κάστ και η Ξένια Καλογεροπούλου!

Φυσικά ο σκηνοθέτης μας φύλαξε το καλύτερο για το τέλος, το οποίο προφανώς δεν θα αποκαλύψουμε εδώ... Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι το «Για ένα τανγκό» της Χαρούλας Αλεξίου «έκλεισε» την ταινία που στο φινάλε αποθεώθηκε από τους δημοσιογράφους που είχαν κατακλύσει κυριολεκτικά το Berlinale Palast της Potsdamer Platz!

Ειρήνη Κατσαρά