Berlinale 2020: God Save The Queen… Helen Mirren!

Δημοσίευση: 28 Φεβ. 2020, 14:27
Συντάκτης:

Η Dame Έλεν Μίρεν έλαβε την τιμητική Χρυσό Άρκτο του φετινού Φεστιβάλ του Βερολίνου και εμφανίστηκε κεφάτη και υπέροχη στη συνέντευξη τύπου με σακάκι που είχε στο μπροστινό του μέρος το logo των Radiohead ενώ το πίσω μέρος του κοσμούσε μια σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου και τις λέξεις “Karma Police” γραμμένες ακριβώς από κάτω. It’s official: η Έλεν Μίρεν είναι - εκτός των άλλων - και η μεγαλύτερη φαν των Radiohead!

<a href="/synenteyxeis/mpil-nai-o-haraktirismos-emporiko-einai-mia-poly-omorfi-lexi/65348">Μπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"</a>ΣΧΕΤΙΚΑΜπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"

Αν και η συνέντευξη κράτησε λιγότερη ώρα απ’ ό,τι συνηθίζεται, η 74χρονη ηθοποιός ήταν πολύ ομιλητική και μεταφέρουμε παρακάτω τα όσα μας είπε, αφού πρώτα απαίτησε από τους παρευρισκόμενους να της χαρίσουμε ένα standing ovation, παράκληση στην οποία προφανώς υπακούσαμε πρόθυμα.

Ξεκίνησε μιλώντας για τις θεατρικές ρίζες της καριέρας της: “Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα ως ηθοποιός, μπορώ να πω ότι δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα το σινεμά. Ήθελα να γίνω μια σπουδαία θεατρική ηθοποιός. Μεγάλωσα χωρίς τηλεόραση, καθώς δεν είχαμε στο σπίτι μας, και δεν πηγαίναμε στο σινεμά, συνεπώς δεν είχα επίγνωση της δύναμης που έχει ο κινηματογράφος ως μορφή τέχνης. Αντ’ αυτού, διάβαζα βιβλία για την Ελεονόρα Ντούζε και τη Σάρα Μπερνάρ (σημ: σπουδαίες μορφές του παγκόσμιου θεάτρου) και την Άννα Πάβλοβα, η οποία ήταν βέβαια μπαλαρίνα, αλλά προφανώς κι εγώ ήθελα να γίνω μπαλαρίνα όταν ήμουν νέα. Ήταν λοιπόν αυτές οι ντίβες του 19ου αιώνα που με συνάρπαζαν και διαμόρφωσαν τις ρομαντικές μου ιδέες για το πώς μπορεί να είναι ένας ηθοποιός, αυτές οι εικόνες με τραβούσαν και όχι αυτές των μεγάλων σταρ του κινηματογράφου. Έτσι, ανακάλυψα σχετικά αργά το πόσο σπουδαία μορφή αφήγησης ιστοριών είναι το σινεμά και πόσο ιδιαίτερη η αλληλεπίδραση μεταξύ ενός φιλμ και του κοινού. Τότε ήμουν τόσο αδαής σχετικά με το πώς παίζει κανείς στο σινεμά. Για να πω την αλήθεια, ακόμα και σήμερα συνεχίζω να μαθαίνω.”

Για τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’, την οποία ενσάρκωσε στην ταινία “The Queen” του Στίβεν Φρίαρς και τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της: “Είχα μόνο μία πολύ σύντομη συνάντηση με τη Βασίλισσα πριν την υποδυθώ. Έγινε σε έναν χώρο με άλλα 200 άτομα, όταν και σύστησαν την Κλόε Σεβινί και εμένα στη Βασίλισσα και προλάβαμε μόνο να ανταλλάξουμε τυπικές κουβέντες. Κατέχω μεν τον τίτλο της ‘Dame’, αλλά τον έλαβα πριν γυρίσω την ταινία και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτή. Προέρχομαι από μία οικογένεια βρετανών ρεπουμπλικάνων, συνεπώς δεν πιστεύουμε στην αριστοκρατία ή τις βασιλικές οικογένειες, κι αυτό είναι κάτι που υποστηρίζω μέχρι και σήμερα. Όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι στα πλαίσια της έρευνας που έκανα για να υποδυθώ τη Βασίλισσα, κατέληξα να καλλιεργήσω έναν βαθύ σεβασμό για το πρόσωπό της και όσα έχει καταφέρει στη μακρόχρονη ηγεμονία της, αλλά και για την αφοσίωση που επιδεικνύει στον ρόλο της.”

Για την εμπειρία της από τα γυρίσματα του πολυσυζητημένου “Καλιγούλα” (1979): “Είχε σίγουρα τις στιγμές του (σημ: αυτό το είπε γελώντας όταν ο δημοσιογράφος χαρακτήρισε ως σοφτ πορνό ορισμένες σκηνές της ταινίας). Αλλά πλέον στο ‘Game of Thrones’ μπορεί κανείς να δει τις παρόμοιες ερωτικές σκηνές με αυτές του ‘Καλιγούλα’. Φυσικά, στην εποχή του προκαλούσε σοκ και τρόμο και προβλήθηκε σε τσοντοσινεμά, καθώς δεν έβρισκε διανομή σε κανονικές αίθουσες. Σε μια συνέντευξη που είχα δώσει τότε είχα υπάρξει προφητική, καθώς είχα δηλώσει ότι η ταινία αυτή θα παίζεται στην τηλεόραση σε 20 χρόνια. Και δεν έπεσα έξω! Έχω υπέροχες αναμνήσεις από την ταινία αυτή, ήταν μια αξιοσημείωτη εμπειρία. Λάτρεψα τον Τίντο Μπρας (σημ: σκηνοθέτης του ‘Καλιγούλα’) και τη ριζοσπαστική αναρχία του όλου εγχειρήματος, Ειδικά αν βγάλεις τις σκηνές σοφτ πορνό που γύρισε ο παραγωγός της ταινίας Μπομπ Γκουτσιόνε και έχωσε στη συνέχεια στο μοντάζ, θα διαπιστώσεις ότι είναι μια συναρπαστική ταινία.”

Ποιο είναι το μυστικό συστατικό της Μπερλινάλε σύμφωνα με την Έλεν Μίρεν; “Το κοινό της!

Το κοινό του Βερολίνου είναι πολύ εκπαιδευμένο, αγαπάει το σινεμά και δεν φοβάται να εκφράσει τη γνώμη του, γι’ αυτό και η διάκριση για την οποία βρίσκομαι τώρα εδώ έχει εξαιρετική σημασία για μένα. Τώρα θα σας πω μια αστεία ιστορία: την πρώτη φορά που βρέθηκα στη Μπερλινάλε, ήταν για το “2010” (1984) του Πίτερ Χάιμς, το οποίο ήταν νομίζω και η ταινία έναρξης. Στο τέλος της προβολής έπρεπε να ανέβουμε όλοι στη σκηνή - ελπίζω να μην βάζετε ακόμα τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες σε αυτή την αγωνιώδη διαδικασία! Και λόγω της θεατρικής μου εμπειρίας, ξέρω καλά τους ήχους που κάνει το κοινό όταν κάτι του άρεσε κι όταν κάτι όχι. Έτσι, άκουσα τον ήχο του γιουχαΐσματος, που δεν μπορείς να μπερδέψεις με άλλον, και ο Χάιμς - που δεν είχε βρεθεί ποτέ πάνω σε σκηνή - πίστεψε ότι το κοινό αγάπησε την ταινία!”

Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τους ρόλους της; “Όταν ξεκίνησα την πορεία μου στο σινεμά, δεν διάλεγα τους ρόλους, καθώς πέθαινα να κάνω ταινίες. Κάπως έτσι έγινε και η επιλογή του ‘Καλιγούλα’, καθώς το θεώρησα μια καλή ευκαιρία για να μάθω την όλη διαδικασία και την τεχνική. Άρα, στη αρχή οι ρόλοι διάλεγαν εμένα, και όχι το αντίθετο. Πλέον τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Φυσικά ξεκινάς πάντα από το σενάριο, γιατί όλα ξεκινάνε από αυτά που υπάρχουν στη σελίδα. Στη συνέχεια, κρίνω με βάση το ποιος θα σκηνοθετήσει και ποιοι θα είναι οι συμπρωταγωνιστές μου. Κι αυτό γιατί κάθε ταινία που κάνει κάποιος αντιπροσωπεύει μια περίοδο της ζωής του και οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεται γίνονται κάτι σαν οικογένειά του.”

Τι έχει να πει για τη συμμετοχή της στο franchise του Fast & Furious και για τον Βιν Ντίζελ; “Ο Βιν είναι ένας εκπληκτικός κινηματογραφικός ηθοποιός. Έχει μια πολύ δυνατή παρουσία στο πανί. Υπάρχει φυσικά μια διαφορά ανάμεσα στον Βιν κι εμένα: ο Βιν είναι αστέρας του κινηματογράφου, εγώ είμαι ηθοποιός.”

Ποια είναι τα μυστικά της ανάγνωσης ενός σεναρίου σύμφωνα με την Έλεν Μίρεν; “Όταν παίρνω στα χέρια μου ένα σενάριο, διαβάζω πάντα την τελευταία σελίδα, για να δω αν ο χαρακτήρας μου βρίσκεται σε αυτή. Αν είναι, το βλέπω ως καλό οιωνό και τότε ξεκινάω να διαβάζω το σενάριο από την αρχή. Εάν ο χαρακτήρας μου δεν είναι στην τελευταία σελίδα, τότε αρχίζω να διαβάζω από το τέλος προς την αρχή για να δω ποια είναι η τελευταία φορά που εμφανίζεται στην ιστορία. Εάν η έξοδος του χαρακτήρα μου από την ιστορία είναι δραματική, τότε ναι, θα ξεκινήσω να διαβάζω το σενάριο από την αρχή. Όμως, εάν ο χαρακτήρας μου απλά εξαφανίζεται, χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση, δεν βρίσκω τον λόγο να διαβάσω κανονικά το σενάριο, γιατί τότε ξέρω ότι δεν πρόκειται για έναν καλό ρόλο. Αυτό είναι κάτι που μου έχει μείνει από τα κείμενα του Σαίξπηρ.”

Φωτό: Βίκυ Μοσχονησιώτου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos