Berlinale 19: "The operative" - Κριτική

Σύνοψη: Η Ρέιτσελ βρίσκεται στην Τεχεράνη ως απεσταλμένη της Μοσάντ με κύριο σκοπό να παρακολουθήσει τον επιχειρηματία Φαράντ με τον οποίο τελικά συνάπτει σχέση. Όταν οι απαιτήσεις της δουλειάς αυξάνονται η Ρέιτσελ αδυνατεί να τις ακολουθήσει και αποφασίζει να εγκαταλείψει. Οι πρώην συνεργάτες της όμως δεν θα την αφήσουν να ξεφύγει τόσο εύκολα.

ΣΧΕΤΙΚΑ"M – A City Hunts a Murderer": Ένας τρόμος που σιγοκαίει

Άποψη: Αέρα Τζον Λε Καρέ έφερε στο Φεστιβάλ Βερολίνου ο Ισραηλινός Γιούβαλ Άντλερ καθώς η τελευταία του ταινία “The Operative” θυμίζει κατά πολύ το στυλ που έχει χαρακτηρίσει τον Άγγλο μυθιστοριογράφο με κατασκόπους και μυστικές υπηρεσίες. Η ιστορία της Ρέιτσελ ωστόσο μας έρχεται από το βιβλίο του Γιφτάχ Ράιχερ Ατίρ (και αυτός πρώην μέλος μυστικών υπηρεσίων) το οποίο προσάρμοσε για την μεγάλη οθόνη ο Άντλερ. Ο σκηνοθέτης έκανε μία τίμια προσπάθεια να μοιάσει στο είδος και μέχρι ένα σημείο τα καταφέρνει αρκετά καλά αλλά ορισμένα προβληματικά σημεία του σεναρίου ρίχνουν την ένταση και δεν δικαιώνουν την αξιοπρεπή παρουσία των Νταιάν Κρούγκερ και Μάρτιν Φρίμαν.

Η μυστική αποστολή που αναλαμβάνει η Ρέιτσελ στην Τεχεράνη γρήγορα μετατρέπεται σε ερωτικό ειδύλλιο ενώ η παράλληλη αφήγηση φτάνει στα όρια της συνέντευξης για την υποφαινόμενη ιδίως στην αρχή μέχρι να ξεκαθαριστούν οι ικανότητές της στο πεδίο δράσης της. Η Κρούγκερ σε μία ερμηνεία σαφώς πιο μέτρια από το “In The Fade” όπου έλαμψε, δίνει μία ταπεινότητα στον χαρακτήρα της και μαζί με τον Μάρτιν Φρίμαν, ο οποίος ενεργεί σαν τον καθοδηγητή της , έχουν την χημεία όπως και την αλληλοκατανόηση που θα περιμέναμε από την δυναμική της σχέσης τους.

Καμία ευφυέστατη ιστορία δεν υπάρχει προφανώς πίσω από το “The Operative”. Η ταινία ξεκινά με μία πλοκή και καταφεύγει σε επιμέρους υποθέσεις που πηγάζουν από τους εργοδότες της Ρέιτσελ, για να μπορέσει έτσι να διατηρηθεί ένα υποτυπώδες κλίμα θρίλερ και έντασης. Πάντως σίγουρα δεν μιλάμε για πρωτοτυπία ή άγνωστες λεπτομέρειες που αφορούν την Μέση Ανατολή και δεν είχαμε μάθει έως τώρα από καλύτερες ανάλογες παραγωγές. Στο δε τέλος ο Άντλερ κόβει μια και έξω το νήμα της ιστορίας σα να μην ήθελε να μπει στον κόπο να τελειώσει, έστω και κάπως μετέωρα, αυτήν την τυπική ιστορία που ξεκίνησε και την οποία βλέπουμε κάθε χρόνο σε παραλλαγές.

4 / 10