Berlinale 16 - "Shepherds & Butchers": Βασανισμένος ή εκτελεστής;

Shepherds and Butchers (5,5/10)

Στα χρόνια του Απαρτχάιντ, ένας Βρετανός ακτιβιστής δικηγόρος που αντιτίθεται με πάθος στη θανατική ποινή, αναλαμβάνει να υπερασπιστεί έναν λευκό Νοτιοαφρικανό δεσμοφύλακα της φημισμένης φυλακής της Πρετόρια, ο οποίος κατηγορείται για την εν ψυχρώ δολοφονία επτά μαύρων ποδοσφαιριστών. Στόχος του να αποδείξει πως ο θύτης υπήρξε παράλληλα και θύμα των όσων τραυματικών βίωσε, συμμετέχοντας επί σειρά ετών σε εκατοντάδες εκτελέσεις, όπου μόνο μέσα στο 1987 άγγιξαν τον αριθμό ρεκόρ των 164!

Ο Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης Oliver Shmitz μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο, εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα μυθιστόρημα του – πρώην δικηγόρου – Chris Marnewick, παρουσιάζοντας ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αλλά άνισο δικαστικό δράμα, που, παρά τις αξιόλογες ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών, αντλεί τη δύναμή του κυρίως από τα διάφορα υποβλητικά κινηματογραφημένα flashbacks, όπου παρουσιάζεται με την παραμικρή επώδυνη λεπτομέρεια ολόκληρη η πορεία των μελλοθανάτων από το κελί μέχρι και το ικρίωμα για την ομαδική τους εκτέλεση.

Ο Στιβ Κούγκαν σε έναν ρόλο μίλια μακριά από τη γνώριμη αυτοσαρκαστική περσόνα του, ενσαρκώνει με πάθος και ορμητικότητα έναν συνήγορο υπεράσπισης που πάει κόντρα στο σύστημα και στις πιθανότητες, προκειμένου να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος ενέργησε κάτω από τεράστια ψυχολογική πίεση, ρίχνοντας ευθύνες στους επικεφαλής του, οι οποίοι από τα 17 του κιόλας τον έφεραν αντιμέτωπο με όλη την ασχήμια του απάνθρωπου σωφρονιστικού συστήματος. Στο πλευρό του, η Αντρέα Ρίζμπορο εντυπωσιάζει στο ρόλο της δημοσίας κατηγόρου, αφήνοντας να διαφανεί σταδιακά μια κάποια αμφιβολία κάτω από το προσωπείο της αδέκαστης εισαγγελέα που θεωρεί βέβαιη την καταδίκη του κατηγορουμένου, ενώ ο πρωτοεμφανιζόμενος Γκάρλον Ντοντς αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον, ενσαρκώνοντας με πειστικότητα έναν βασανισμένο άνθρωπο που, όπως αναφέρεται και στον τίτλο της ταινίας, κατέληξε να είναι συγχρόνως ποιμένας και σφαγέας, γεγονός που τον σημάδεψε ανεξίτηλα, οδηγώντας τον στο έγκλημα.

Από τις ταινίες που, ένεκα θέματος, δύσκολα περνάνε απαρατήρητες, οπωσδήποτε, όμως, θα άφηνε εντονότερα το στίγμα της αν δεν έπασχε από κάποιες σεναριακές ασάφειες και μια ολοφάνερη τηλεοπτική αισθητική, ιδίως στις σκηνές εντός της δικαστικής αίθουσας.