16ο ΦΝΘ: "Στο νήμα" - REVIEW

Tα έργα και η ημέρες του Αλέξη Τσίπρα που αναπύσσονται γύρω από τις ιστορικές εκλογές του 2012, με την ενεργό συμμετοχή του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, τροφή για σκέψη για τη σύγχρονη πολιτική σκηνή.

Στο φιλμ αυτό που δημιούργησαν δύο Έλληνες που ζουν στο Παρίσι (διαβάστε εδώ τι είπαν στην συνέντευξη τύπου), διατηρώντας την απαραίτητη τόσο γεωγραφική όσο και ψυχολογική απόσταση από τα πολιτικά γεγονότα, περιγράφεται το φαινόμενο του νέου πολιτικού, που άλλοι θεωρήσαν με τα μυαλά στα σύννεφα, άλλοι υποκινούμενο και άλλη την ελπίδα να βγει η χώρα από το τέλμα. Το φιλμ μπορεί να βοηθήσει το θεατή να βρει την άκρη του μίτου της Άριάδνης στο Λαβύρινθο της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, καθώς λεκτικοποιεί σκόρπιες σκέψεις και ερεθίσματα που πολλοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις έχουν στο κεφάλι τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφεται ως ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που έχει όραμα να αλλάξει τον κόσμο, με συναισθηματική διαφάνεια και ετοιμότητα για εξομολογήσεις, την ίδια στιγμή που η κάμερα αμφισβητεί ευγενικά περισσότερο ίσως την κατασκευή που τα ΜΜΕ έχουν διαμορφώσει για την πολιτική αυτή περσόνα παρά τον ίδιο τον άνθρωπο. Το χιούμορ δε λείπει, με highlight το προφητικό στιγμιότυπο-διάλογο Τσίπρα-Σταύρου Θεοδωράκη...μπροστά στο ποτάμι, που έκανε όλη την αίθουσα να ξεσπάσει σε γέλια.

Το “Στο Νήμα” δεν παίρνει θέση, αν και το κομμάτια που παρουσιάζουν τον πολιτικό στην καθημερινότητά του αλλά και προεκλογικά διαθέτουν φρεσκάδα και αέρα ελπίδας που ίσως προδιαθέσει θετικά το θεατή. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που απομένει είναι η ανάγκη για μία τρίτη ζωογόνο λύση έναντι του αδιέξοδου δικομματισμού, αλλά και κάποια έντονα δυσάρεστα συμπεράσματα που επιτείνουν ακόμα περισσότερο την ανάγκη για αλλαγή στο πολιτικό τοπίο.

Η προβολή του ντοκυμαντέρ στο φετινό φεστιβάλ έγινε σε ιδιαίτερα ζωηρό κλίμα, σε μία αίθουσα κατάμεστη και με το κοινό να συμμετέχει πολύ ενεργά καθ'όλη τη διάρκειά της. Στο Q&A που ακολούθησε οι δύο σκηνοθέτες μίλησαν για τη δημιουργία της ταινίας, λέγοντας πως η οπτική τους παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην Ελλάδα από τη Γαλλία τους προειδοποιούσε για μία αλλαγή στο πολιτικό τοπίο και ενώ δεν είχαν κάποια σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, είχαν την επιθυμία να την καταγράψουν. Το κοινό υπέβαλε αρκετές ερωτήσεις και η συζήτηση κατέληξε στο γενικό συμπέρασμα ότι χρειάζεται να γίνει επανάσταση, ατομική ή ομαδική, με παραλληρισμούς με την κατάσταση στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Ανεξαρτήτως από τις πολιτικές απόψεις του καθενός, το γεγονός ότι το φιλμ αυτό ενεργοποιεί το διάλογο για το πώς θα μπορούσαν κάποια πράγματα να αλλάξουν του δίνει ξεχωριστή σημασία. 

8/10

Εύη Αβδελίδου