Νύχτες Πρεμιέρας 2024: "A Real Pain" - Κριτική

Σύνοψη: Πετώντας για την Πολωνία μετά τον θάνατο της γιαγιάς τους, δύο αταίριαστα ξαδέρφια βλέπουν το ταξίδι σαν μια ευκαιρία για να εξερευνήσουν τις ρίζες τους. Η ξενάγησή τους στο παρελθόν φέρνει στο προσκήνιο την ταραγμένη ιστορία της οικογένειάς τους και αναζωπυρώνει την κωμικοτραγική ασυμφωνία χαρακτήρων τους.

ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν David Lynch Remastered

Γνώμη:Τα Heritage Tours, τα ταξίδια σε πόλεις και χωριά της Ευρώπης που είχαν μεγάλες κοινότητες εβραϊκού πληθυσμού πριν από το Ολοκαύτωμα, είναι μια ευκαιρία για να γνωρίσουν οι μεταγενέστερες γενιές Εβραίων τις γενέτειρες των προγόνων τους, αλλά και να αποτίσουν έναν φόρο τιμής σε όσους χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στο “A Real Pain”, o Τζέσι Άιζενμπεργκ, γνωστός για την ερμηνεία του ως Μαρκ Ζάκερμπεργκ στο “Social Network” του Ντέιβιντ Φίντσερ, γράφει και σκηνοθετεί την ιστορία της επανασύνδεσης δύο ξαδέρφων με αφορμή ένα τέτοιο ταξίδι στην Πολωνία και κατορθώνει, με αξιοθαύμαστη οικονομία, να φτιάξει ένα τρυφερό road movie που θίγει μια σειρά από ζητήματα με έναν οργανικό τρόπο, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα, τακτική στην οποία υποκύπτουν πολλές ταινίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξερευνούν το διαγενεαλογικό τραύμα του Ολοκαυτώματος.

Με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο και ένα εκλεκτό καστ ηθοποιών, από το οποίο ξεχωρίζει αναπόφευκτα ο Κίραν Κάλκιν (“Succession”), o Άιζενμπεργκ εξερευνά την εβραϊκή ταυτότητα και ψυχοσύνθεση, το προνόμιο του να ζεις μια άνετη και ασφαλή ζωή ενώ ξέρεις π.χ. ότι η γιαγιά σου γλίτωσε με χίλια θαύματα από την εξόντωση ενώ εκατομμύρια άλλοι έχασαν τις ζωές τους, την ενοχή που επιφέρει αυτή η επίγνωση, αλλά και το πότε και πώς πρέπει να πενθεί κανείς, ειδικά όταν έχει χάσει κάτι, μια πατρίδα ή συγγενείς, που δεν γνώρισε ποτέ.

Όλοι οι προβληματισμοί του έχουν ως ιδανικό εκφραστή τον Μπέντζι, τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Κάλκιν, με τον γνωστό πλέον υπερκινητικό τρόπο του και την ικανότητά του να αφήνει να φανούν τα τρωτά σημεία του ήρωά του ακριβώς τις στιγμές που πρέπει. Δίπλα του στέκεται επάξια ο Άιζενμπεργκ, ο οποίος δεν επιχειρεί να ξεφύγει από το πρότυπο του νευρωτικού και κοινωνικά αδέξιου τύπου που είναι πλέον βούτυρο στο ψωμάκι του και πολύ καλά κάνει γιατί έτσι δημιουργεί ένα εξαιρετικά λειτουργικό “αταίριαστο δίδυμο” με τον Κάλκιν.

Η αλληλεπίδρασή τους στην ταινία είναι τόσο καλά δουλεμένη που νιώθεις πραγματικά τον οικογενειακό δεσμό που έχουν οι χαρακτήρες τους, με όλα τα σκαμπανεβάσματα, τις αντιζηλίες και, εν τέλει, τη βαθιά αγάπη που έχει ο ένας για τον άλλο.

Έτσι, το “A Real Pain” δικαιώνει θριαμβευτικά τον τίτλο του, καθώς είναι μια ρεαλιστική και βαθυστόχαστη, αλλά όχι βαρύγδουπη, αποτύπωση του ανθρώπινου πόνου, ατομικού και συλλογικού, που δεν ξεχνάει να προσφέρει και το αντίδοτο σε αυτόν: τους δεσμούς μας με αυτούς που αγαπάμε.