Nύχτες Πρεμιέρας 2022: "The menu" - Kριτική
Σύνοψη: Νεαρό ζευγάρι επισκέπτεται πριβέ εστιατόριο σε απομονωμένο νησί, για να απολαύσει – με λιγοστούς ακόμα προνομιούχους – το εκλεκτικό μενού γευσιγνωσίας που έχει ετοιμάσει αποκλειστικά γι’ αυτούς ένας διεθνούς φήμης σεφ. Μόνο που δίπλα στις σπάνιες γαστριμαργικές ηδονές, ο αινιγματικός σεφ επιφυλάσσει στους καλομαθημένους επισκέπτες μερικές σοκαριστικές εκπλήξεις προορισμένες να αναστατώσουν τους εκλεπτυσμένους ουρανίσκους τους – και όχι μόνο!
ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν David Lynch Remastered
Άποψη: Αν το όνομα του σκηνοθέτη Mark Mylod δεν σας λέει κάτι κινηματογραφικά, σίγουρα σας λέει τηλεοπτικά μιας και ήταν ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες που είχε το Game of Thrones, ενώ βρίσκεται πίσω από μερικά από τα καλύτερα επεισόδια του Entourage, του Shameless και του Succession.
Έντεκα χρόνια μετά την τελευταία του κινηματογραφική ταινία, το δικαίως ξεχασμένο What’s Your Number (2011), επιστρέφει με μια ανεπανάληπτη μαύρη κωμωδία που κανείς δεν περιμένει τι θα αντικρίσει.
Μια κοινωνική σάτιρα, μια παρωδία, μια (κατά)μαύρη κωμωδία, μια ταινία τρόμου και ένα θρίλερ δωματίου συναντιούνται σε ένα απομονωμένο εστιατόριο που διευθύνει ο δαιμόνιος και εξαιρετικός Ralph Fiennes σε μια στοιχειωτική ερμηνεία πολλών αξιώσεων.
Αποκάλυψη βέβαια αποδεικνύεται η ανερχόμενη Anya Taylor-Joy (Queen’s Gambit) ως το αντίπαλο δέος της πατριαρχικής φιγούρας που ενσαρκώνει ο Fiennes στην μιλιταριστικής λογικής κουζίνα του και στον ευνουχισμένο αλλά και κρυφοσεξιστή Nicholas Hoult που επίσης κατορθώνει να ισορροπήσει σε έναν ρόλο που εύκολα θα μπορούσε να μεταπηδήσει στην καρικατούρα. Εκείνη εκπροσωπεί τον γυναικείο δυναμισμό και την διάθεση για αποκάλυψη και αντίρρηση στην παράνοια, γινόμενη σύμβολο ενός κόσμου που αλλάζει και διαμαρτύρεται προς το κατεστημένο και το εξουσιαστικό.
Ο Mylod δεν φοβάται την υπερβολή και όλοι οι ήρωες του περπατούν σε τεντωμένο σκοινί και πετυχαίνουν οι περισσότεροι να σταθούν στο ύψος τους και να μην πέσουν στην στείρα κωμική υπερβολή, που και αυτή υπάρχει αλλά με μια υποδόρια δόση ανατριχιαστικής ειρωνείας για γερά στομάχια.
Το μενού άλλωστε δεν είναι για καλομαθημένους ουρανίσκους και ευαίσθητα στομάχια. Παραλλάσσοντας το And Then There Were None της Άγκαθα Κρίστι, με εμφανείς επιρροές από την κοινωνική σάτιρα του Ruben Ostlund και με ένα κεφάλαιο ξεκάθαρα βγαλμένο από το The Most Dangerous Game (1932), μια ταινία που αλλεπάλληλα έχει γίνει remake ή έχει εμπνεύσει παρόμοιες πλοκές με πιο πρόσφατες την ομώνυμη ταινία του 2022 και το The Hunt (2020) της Blumhouse, βρίσκει την δική του φωνή.
Η ταινία δομείται σε κεφάλαια με βάση τα πιάτα που σερβίρονται στο πολυτελές εστιατόριο, ενώ παράλληλα μυστικά και απωθημένα των εκλεκτών παρευρισκόμενων έρχονται στο φως.
Αν και η ταινία χρησιμοποιεί ως άξονα τον κόσμο της μαγειρικής και των εστιατορίων, πίσω από αυτό κρύβεται μια καλογραμμένη ιστορία για την τέχνη, τα όρια της, τις καλλιτεχνικές εμμονές, την σχέση θαυμαστών-δημιουργών, τις ευθύνες των μεν και των δε ως προς την θεοποίηση και την αποδόμηση αλλά και της έννοιας της διασημότητας/δημοφιλίας στην σύγχρονη εποχή.
Απίστευτος ρυθμός που δεν σε κάνει όχι απλώς να κουραστείς, αλλά ούτε να πάρεις ανάσα, ένα μενού χορταστικό και απολαυστικό, ξεκαρδιστικό για όποιον αντέχει το μαύρο, απροκάλυπτα μακάβριο, χιούμορ και μηνύματα που όσο και αν μοιάζουν απλά και εύκολα, εντάσσονται αρμονικά σε μια ταινία που δεν προσποιείται ότι θα αναλύσει την φιλοσοφία του Βιτγκενστάιν.
Όμως, όπως σας είπαμε στην αρχή, έχει σκηνοθετήσει Game of Thrones και το The Menu πάσχει από το ίδιο πρόβλημα. Ένα εξαιρετικά καλοχτισμένο μιαμισάωρο που εύκολα θα το έκανε μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μια από τις καλύτερες ταινίες με γαστρονομική θεματολογία που έχουν γίνει ποτέ, που όμως δίνει την θέση του σε ένα τρομερά εύκολο, απλουστευτικό και σχεδόν «αστείο», με την κακή του έννοια αυτή την φορά, τέλος που δεν απογοητεύει ως προς το νόημα του, καθώς είναι συνεπές με την υπόλοιπη ταινία, αλλά με τον τρόπο που το σερβίρει. Και επειδή ο σεφ Fiennes ξεκινάει να σερβίρει γκουρμέ ψαγμενιές και καταλήγει σε ένα μπέργκερ, αντίστοιχη είναι και η πορεία της ταινίας. Από μια λεπτοδουλεμένη και καυστική προσέγγιση καταλήγει σε κάτι πρόχειρο και φωναχτό.
Περισσότερα για το φεστιβάλ στο ειδικό section του MOVE IT που ανανεώνεται συνεχώς.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων