Train to Busan

Σύνοψη: Μια μυστηριώδης πανδημία ξεσπά, μεταμορφώνοντας τους κατοίκους της Νότιας Κορέας σε απέθαντους που λαχταρούν ανθρώπινη σάρκα. Η χώρα τίθεται άμεσα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όμως ακόμα και η κήρυξη στρατιωτικού νόμου δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αφήνοντας τη Σεούλ στο έλεος των ζωντανών-νεκρών. Από τη ρημαγμένη πρωτεύουσα διαφεύγει στο παρά πέντε μια ομάδα επιζώντων, επιβάτες μιας τελευταίας υπερταχείας με κατεύθυνση την πόλη του Μπουσάν. Κάθε στάση, ωστόσο, εγκυμονεί θάνατο και η μάχη για να κρατηθεί έστω και ένα βαγόνι ασφαλές θα είναι αιματηρή.

Άποψη: Όμορφα κινηματογραφημένο, με αποτελεσματικά οπτικά και ηχητικά και πιστό στην φόρμα του δίχως να αναμιγνύει διαφορετικά είδη, κορεάτικο φιλμ ζόμπι-τρόμου, με υπερβολικές μελό επιστρώσεις που κατά διαστήματα κουράζουν και δημιουργούν το αίσθημα του γκροτέσκου.

Παρ'όλα αυτά, χρησιμοποιεί αποτελεσματικά σχεδόν όλα τα κλισέ ενός ανάλογου φιλμ, οι σκηνές πανικού και συμπλοκής είναι αγχωτικές και κινηματογραφημένες με νεύρο, ωστόσο η προσπάθεια να εντάξει σαν βασικό γρανάζι της δραματουργίας του τις ταξικές διαφορές και αντιθέσεις όπως στο "Snowpiercer" γίνεται σχηματικά και χωρίς σεναριακή υποστήριξη (ή για την ακρίβεια με ένα αρκετά αλλοπρόσαλλο σενάριο που ακροβατεί συνεχώς μεταξύ δραματικού και φαρσικού), με αποτέλεσμα κάπου να σε αποπροσανατολίζει ο αναπόφευκτος τραγέλαφος.

Δεν μπορείς να το ευχαριστηθείς όσο θα ήθελες, για να το γράψω πιο απλά, αν και πρέπει να του αναγνωρίσεις ότι σε αρκετές στιγμές σε χορταίνει με την άγουρη ζομπολαγνεία του.

Πάντως, έρχεται με καθυστέρηση 2 ετών (το επόμενο φιλμ του, Psychokinesis, ήδη προβάλλεται στο Netflix) και είναι τουλάχιστον πιθανό, οι φανς του είδους να το έχουν ήδη τσεκάρει στα τόρεντς...