Ράδιο Μετρονόμ

Σύνοψη: Βουκουρέστι, 1972. Η δεκαεπτάχρονη Άννα είναι πληγωμένη καθώς μαθαίνει ότι το αγόρι της θα εγκαταλείψει την χώρα σε λίγες ημέρες. Ένα απόγευμα μαζεύεται με την παρέα της σε ένα φιλικό σπίτι, για να ακούσουν απαγορευμένη μουσική και να γράψουν ένα γράμμα αγάπης στο “Metronom”, το Radio Free Europe που μεταδίδεται παράνομα στην Ρουμανία. Ξαφνικά την πόρτα του σπιτιού χτυπά η Σεκουριτάτε, η μυστική αστυνομία του Τσαουσέσκου.

Άποψη: Στην ελληνική αφίσα της ταινίας, το tagline αναφέρει «Μια τάξη, ένας προδότης, ένα μυστικό» κι αυτή η επιλογή λέξεων είναι ήδη πολύ πιο μυστήρια και αιχμηρή από το ίδιο το “Metronom”, ένα αργόσυρτο δράμα εφηβικού έρωτα και ενηλικίωσης με φόντο το απολυταρχικό καθεστώς της Ρουμανίας την δεκαετία του ‘70.

Η ταινία του Alexandru Belc κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών το 2022 και μάλλον δικαίως, καθώς η κάμερα ακολουθεί εξαιρετικά την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της, όπως και την εντυπωσιακή αναπαράσταση της εποχής. Εντυπωσιακή όχι μόνο σκηνικά, αλλά και σε ότι αφορά την ατμόσφαιρα, την άηχη βιαιότητα, την αποπνικτική αύρα του ανάλγητου καθεστώτος του Νικολάε Τσαουσέσκου. Το καλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι αυτή ακριβώς η αναπαράσταση, μαζί με την υπέροχη μουσική.

Από’ και πέρα, το φιλμ παραμένει ένα εξαντλητικά αργόσυρτο και κάπως άνευρο δράμα, με την αφήγηση να εστιάζει στην νεαρή Άννα (Mara Bugarin), στα συναισθήματα και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την ζωή: την σχέση της με τον Γιορίν (Serban Lazarovici), την σύλληψή της από την κρατική ασφάλεια, την συνέχεια της ζωής μετά την αναχώρησή του. Αν και δεν συνιστά μια πρωτότυπη επιλογή, έχει ενδιαφέρον η αθωότητα και η οπτική της νεαρής πρωταγωνίστριας για την ζωή, ακριβώς επειδή αντιπαραβάλλεται με την σκληρότητα της απολυταρχίας.

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι αποφάσεις των χαρακτήρων και το πώς η ταινία δεν σε αφήνει να απαντήσεις απλά στο «τι θα έκανες εσύ αν..;», κατανοώντας ότι μια ξεκάθαρη απάντηση στα πράγματα δεν είναι πάντα και δεδομένα εύκολη.

Δεν ξέρουμε αν είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει ο δημιουργός της, «μια ιστορία αγάπης, ένα δράμα ενηλικίωσης, μια ιστορία για εξαπάτηση, προδοσία και συγχώρεση», αλλά αυτό που θα μπορούσε να είναι το μελαγχολικό “Metronom” είναι σίγουρα μια καλύτερη ταινία.