Ο Μπουνιουέλ στον λαβύρινθο με τις χελώνες

Σύνοψη: Παρίσι, 1930. Ο Μπουνιουέλ μένει χωρίς χρήματα μετά το σκάνδαλο που περιβάλλει την ταινία του L’ Age d’ Or. Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε το επόμενο έργο του, ένα ντοκιμαντέρ για μία από τις φτωχότερες ισπανικές περιφέρειες, την Las Hurdes. Ωστόσο, ο καλός φίλος του, ο γλύπτης Ramón Acín, αγοράζει ένα λαχείο με την υπόσχεση ότι, αν κερδίσει, θα πληρώσει για την ταινία. Απίστευτα και αναπάντεχα, η τύχη είναι στο πλευρό τους.

Άποψη: Ο Luis Bunuel αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και πιο επιδραστικές προσωπικότητες στην ιστορία του κινηματογράφου, φέρνοντας τον σουρεαλισμό στην έβδομη τέχνη. Μαζί με τον κάποτε φίλο του, Salvador Dali, σκηνοθέτησαν δύο σοκαριστικές ταινίες, τον Ανδαλουσιανό Σκύλο και την Χρυσή Εποχή. Το animation του Salvador Simo παρακολουθεί τις αντιδράσεις που προκάλεσε η πρώτη προβολή της ταινίας και τις προσπάθειες του σκηνοθέτη, χωρίς τον Νταλί αυτή την φορά, να σκηνοθετήσει ένα ντοκιμαντέρ, το Γη Χωρίς Ψωμί.

Είναι πολύ ενδιαφέρον για κάθε σ σινεφίλ, πολλώ δε μάλλον για θαυμαστές του Ισπανού δημιουργού, να παρακολουθεί τις διαδικασίες παραγωγής και σκηνοθεσίας του ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε στην Las Hurdes, σε έναν έξυπνο συνδυασμό κινουμένων σχεδίων και πραγματικών σκηνών από το Γη Χωρίς Ψωμί. Βλέπουμε μια άλλη πλευρά του Bunuel, έναν άνθρωπο που κάνει τα πάντα για να επιτύχει την σκηνή που θέλει, σε σημείο σαδισμού απέναντι σε ζώα, με πολύ βίαιες σκηνές που υπάρχουν και στην πραγματική ταινία του.

Πέραν αυτού όμως, δεν κατορθώνει να μπει στο ψυχισμό του σκηνοθέτη, παρά την προσπάθεια να συνδέσει τις εμμονές του με τις αναδρομές στην παιδική ηλικία. Η σύνδεση παραμένει επιδερμική, όπως και ο σουρεαλιστικός κόσμος που πλάθεται που περισσότερο μοιάζει βγαλμένος από πίνακα του απόντα στην ταινία, Dali παρά από τον σινεκόσμο του Bunuel. Ο μαγικός ρεαλισμός που επιχειρείται, ο διάλογος ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον ονειρικό κόσμο είναι πολύ ισχνός.

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία που έφθασε πολύ κοντά στο να γίνει η επίσημη πρόταση της Ισπανίας για τα Όσκαρ, αν και τελικά, όπως ήταν προφανές, θα στείλουν Almodovar, που όμως γρήγορα ξεμένει από καύσιμα και κάπου παγιδεύεται σε αυτόν τον όχι και τόσο σουρεαλιστικό λαβύρινθο.