MaXXXine

Χόλιγουντ της δεκαετίας του ‘80: H σταρ των ταινιών ενηλίκων και επίδοξη ηθοποιός ΜαξίνΜινξέχει επιτέλους τη μεγάλη της ευκαιρία για να εκπληρώσει το όνειρο της. Αλλά καθώςένας μυστηριώδης δολοφόνος καταδιώκει τις ανερχόμενες στάρλετ του Χόλιγουντ, μία αιματηρή διαδρομή απειλεί να αποκαλύψει το μοχθηρό παρελθόν της.

Ένα κινηματογραφόφιλο meta slasher, με δουλεμένη αναβίωση των 80s, αρκετό αίμα, αλλά χωρίς σεναριακά να θέλει να πει και να καταλήγει κάπου συγκεκριμένα. 

Ο ικανός Τάι Γουέστ και η εταιρεία παραγωγής του, θέλησαν προφανώς να ξεζουμίσουν την εισπρακτική επιτυχία της φρεσκαδούρας Χ και παρά το γεγονός πως τόσο με το prequel Pearl, όσο και με το Maxxxine, άλλαξαν εποχές και απεικόνιση της βίας, το αποτέλεσμα δεν τουυς δικαιώνει και τόσο. 

Ο κοινός παρονομαστής είναι φυσικά η φοβερή ΄Μία Γκοθ που μοιάζει να γεννήθηκε για τον συγκεκριμένο ρόλο, όμως εδώ η φάση είναι κάπως απλοϊκή και κλισεδιαρισμένη, παρά τον ευχάριστο (πάντα θα είναι) άρωμα βιντεοκασετίλας και την προσπάθεια κοινωνικής κριτικής στις ΗΠΑ του Ρίγκαν, αλλά και τους μηχανισμούς του Χόλιγουντ που δεν είναι πάντα επιτυχημένη, είναι όμως ευδιάκριτη και αυτό είναι από μόνο του τιμητικό. 

Το Maxxxine overall φέρνει πολύ σε ένα ξεθωριασμένο grindhouse του οποίου η (αναπόφευκτη) σύγκριση με το Body Double του Μπράιαν Ντε Πάλμα, κάνει πολύ χειρότερα τα πράγματα από είναι. 

Δεν είναι μια κακή ταινία το Maxxxine, κάθε άλλο: οι φανς θα βρουν αρκετά να εκτιμήσουν και φυσικά σαν τριλογία αξίζει μελλοντικά για μια βραδιά back to back. Είναι αξιομνημόνευτο, δεν είναι όμως σπουδαίο.