Light of my life

Το ταξίδι ενός πατέρα και του παιδιού του στα περίχωρα της κοινωνίας ύστερα από πανδημία που εξαφάνισε τον γυναικείο πληθυσμό της Γης. Καθώς ο πατέρας παλεύει να προστατέψει την κόρη του, ο δεσμός τους – και η ίδια η ανθρωπότητα- δοκιμάζονται.

Δεύτερη σκηνοθετική δουλειά για τον Κέισι Άφλεκ (μετά το I'm still here/2010), ο οποίος γράφει αλλά και πρωταγωνιστεί σε αυτό το βραδυφλεγές αλλά μονότονο μετα-αποκαλυπτικό δράμα που προσπαθεί να αποδώσει κινηματογραφικά μια ενδοσκοπική οπτική στην σχέση πατέρα-κόρης.

Θυμίζει μεν αρκετά (κυρίως θεματικά) τον "Δρόμο"/2009 του Τζον Χίλκοτ, αλλά υστερεί ξεκάθαρα σε δραματουργική δυναμική, παρά την σεναριακή πρωτότυπη ιδέα που αφορά τον αφανισμό των γυναικών. Σοφιστικέ ματιά, αλλά αρκετά αμπελοφιλοσοφική, σημαντικά προβλήματα στο μοντάζ, αρκετές σκηνές που διαρκούν υπερβολικά πολύ χωρίς να το αξίζουν με αποτέλεσμα η διάρκεια να εκτοξεύεται και τελικά να εξουθενώνει τον θεατή.

Εκεί που θα έπρεπε ο Άφλεκ να διαφοροποιηθεί, εννοώ σκηνοθετικά, δεν το καταφέρνει σε καμία περίπτωση, με την κάμερα να παραμένει υπερβολικά διακριτική, την αφηγηματική οικονομία να πηγαίνει περίπατο στα δάση που περιπλανιούνται οι ήρωες, αλλά και την ερμηνεία του να αγγίζει τις κορυφογραμμές της δυσκοιλιότητας. Το σκληρό τέλος δεν σώζει την κατάσταση. 

Ο Κέισι Άφλεκ μιλά για το "Light Of My Life" στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.