Eκπληκτική αίσθηση του ρυθμού για μία ακόμη φορά από τον Γκρίνγκρας, μοναδική ταύτιση με τον ήρωά του ο Ματ Ντέιμον, έστω και αν πέρασαν τόσα χρόνια μετά το τελευταίο "Bourne".
Το νέο φιλμ είναι με διαφορά η περιπέτεια της χρονιάς, δεν απογοητεύει πουθενά όσον αφορά τους στόχους που έχει θέσει και δεν πραγματοποιεί καμία έκπτωση στο σασπένς, τον πρωτοφανή -για χολλιγουντιανό φιλμ είδους- ρεαλισμό και τον ζόφο μαζί με την μελαγχολία και τον βουβό πόνο. με τον οποίο χρωματίζει την ταινία, το διαπεραστικό βλέμμα του πρωταγωνιστή.
Tίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την αλληλουχία εξαιρετικά καλογυρισμένων σκηνών και την αδρεναλίνη να κοχλάζει ακόμα και όταν η κάμερα πατά παύση.
Ούτε το αχρείαστο στόρι με τον προγραμματιστή που συνεργάζεται με την CIA και τις υποσυνομωσίες τρομοκυβερνοχώρου που φρενάρουν για λίγο την ιστορία (και αποτελούν τον μοναδικό λόγο που δεν βάζω μεγαλύτερη βαθμολογία), αλλά ευτυχώς δεν την παρεκτρέπουν από την στοχοπροσήλωσή της.
Μια αμφιβολία για την Βικάντερ (της οποίας τις ικανότητες δεν εκτιμώ και ιδιαιτέρως) την είχα στον βαθμό που την θεωρούσα και miscast, κατάφερε όμως με μια σοβαρή, μετρημένη και μεστή ερμηνεία, να σταθεί πλάι στον μοναδικό για τον ρόλο Ντέιμον, στον "κομπιούτερ" Τόμι Λι Τζόουνς και την ευπρόσδεκτη καρρικατούρα του Κασέλ που "κουμπώνουν" κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά.
Σύνοψη: Εννέα χρόνια μετά την ανάκτηση της μνήμης του και την εξαφάνισή του, ο πρώην ειδικός πράκτορας Τζέισον Μπορν ξαφνικά καλείται να επιστρέψει στο προσκήνιο, σε μια εποχή που ο κόσμος είναι πιο ασταθής από ποτέ, για να αποκαλύψει την κρυμμένη αλήθεια για το παρελθόν του και τη δολοφονία του πατέρα του. Την ίδια στιγμή, ένα νέο πρόγραμμα έχει δημιουργηθεί με σκοπό να ελέγχει κάθε διαθέσιμο δίκτυο επικοινωνίας και κατ’ επέκταση την παγκόσμια τρομοκρατία καθώς και όλα τα μέσα της νέας τεχνολογίας προς όφελος της αμερικανικής κυβέρνησης.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων