Σύνοψη: Η Ανθρώπινη Ροή, είναι η λεπτομερής και σπαρακτική καταγραφή του προσφυγικού δράματος, από τον Άι Γουέι Γουέι.  

Άποψη: Το ντοκιμαντέρ Human Flow δεν είναι μια ταινία για το προσφυγικό. Είναι μια ταινία για τους πρόσφυγες. Ο Άι Γουέι Γουέι, βασανισμένος και εκτοπισμένος ο ίδιος από το Κινεζικό καθεστώς, βρέθηκε για διακοπές στην Λέσβο, και αφού συγκλονίστηκε με αυτά που είδε, αποφάσισε να γυρίσει τον πλανήτη ακολουθώντας την Οδύσσεια των πλάνητων αυτού του κόσμου. Το ταξίδι του κράτησε έναν χρόνο, στον οποίον επισκέφτηκε 23 χώρες.

Είναι φανερό πως προσπάθησε να εστιάσει στους ανθρώπους. Και είναι φανερό πως συμπάσχει ειλικρινά μαζί τους, προσπαθώντας, αφελώς μερικές φορές, να μην κλέψει από αυτούς την προσοχή στο ντοκιμαντέρ του. Θα ήταν όμως αφελής και κάποιος εάν δεν έβλεπε ότι ο Κινέζος καλλιτέχνης παίρνει ξεκάθαρη πολιτική θέση χρωματίζοντας την αφήγηση του και παραδίδοντας μας ένα έργο που παρότι δεν το κάνει ανοιχτά, πουλάει προπαγάνδα.

Δεν είναι ανάγκη καν να εξηγήσουμε πόσο πόνο βγάζουν οι ιστορίες αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων. Χωρίς πατρίδα, σπίτι και ελπίδα, πηγαίνουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει, αγκαλιά με τα μωρά τους και τους ηλικιωμένους τους, να περπατούν για μήνες μέσα σε λασποχώραφα ή πνίγονται σε σαπιοκάραβα. Κάποια βλέμματα απλά σου σκίζουν την καρδιά, χωρίς να χρειάζεται καν να μιλήσουν.

Αλλά πέρα από το ανθρώπινο δράμα, παρακολουθούμε μία μονομερή καταγραφή της κρίσης όπου χωρίς να ονομάζεται ευθέως, βγαίνει το συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι αποκλειστικό φταίξιμο της κακιάς δύσης και του καπιταλισμού. Όχι φυσικά ότι αυτό δεν ισχύει, αλλά απουσιάζει εντελώς η άλλη άποψη. Και στα 60 του, ο Άι Γουέι Γουέι, θα έπρεπε να ξέρει ότι η αλήθεια είναι γκρίζα. Αυτός την τοποθετεί καθαρά άσπρη-μαύρη.

Οι ντόπιοι δεν υπάρχουν πουθενά, παρά μόνο ως μαντρόσκυλα με στολές, ή ως αλληλέγγυοι. Και κάποιες άβολες ερωτήσεις δεν θέτονται ποτέ: Πόσο μπορεί να διατηρεί την ιδιότητα του πρόσφυγα ένας άνθρωπος που διέσχισε μέχρι και δεκαπέντε χώρες για να πάει στην Γερμανία που του είπαν ότι όλα είναι τέλεια; Ποιος τους έπεισε πως μια που βρέθηκαν εδώ, τα σύνορα δεν ισχύουν γι αυτούς; Πως γίνεται να δείχνει μια τόσο σπαραχτική σκηνή όπου γυναικόπαιδα περνάνε στο καταχείμωνο ένα ποτάμι πηγαίνοντας στην Ειδομένη όπου αποκλείστηκαν για μήνες, μια που οι Σκοπιανοί έκλεισαν τα σύνορα, χωρίς να ψάξει να βρει ποιοι ιδεοληπτικοί και εγκληματικά αφελείς παρατρεχάμενοι εγκλώβισαν όλους αυτούς τους ανθρώπους σε μια αδιέξοδη περιπέτεια; Και το πιο εκνευριστικό από όλα, πότε θα πάψουμε να θεωρούμε όλες αυτές τις κατεστραμμένες χώρες ανήλικες, χωρίς καμία εθνική ευθύνη για τους εμφύλιους και τις γενοκτονίες που κάνουν στον τόπο τους, φορτώνοντας αποκλειστικά την ευθύνη στην Δύση; Το γεγονός ότι το 80% των προσφύγων προέρχονται από χώρες όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, του διαφεύγει ως μία τυχαία λεπτομέρεια.

Στην προβληματική θέση του, προσθέστε και το ασύνδετο ενός ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με 25 διαφορετικά συνεργεία, πράγμα που μαζί με τα εξαντλητικά 140 λεπτά του, κάνει την παρακολούθηση ένα χαοτικό εγχείρημα που σου καίει το μυαλό. Ένα ακόμη λάθος του, ότι έμπλεξε ανόμοια πράγματα βάζοντας στην ιστορία το Παλαιστινιακό –μια εντελώς μοναδική περίπτωση- και το τείχος του Τραμπ στο Μεξικό, μπερδεύοντας τα πράγματα χωρίς λόγο.

Δεν υπάρχει κακή πρόθεση, και ο ίδιος ο Γουέι Γουέι, είναι ένας συμπαθής άνθρωπος με καλοσύνη. Αυτό όμως δεν είναι καταγραφή του μεγαλύτερου δράματος της εποχής μας, αλλά επιδερμική προπαγάνδα με μπόλικη αφέλεια.

Πρώτη δημοσίευση: 8 Feb 2018, 13:12
Ενημέρωση: 15 Feb 2018, 00:01
Τίτλος:
Human Flow (Ανθρώπινη ροή)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
140
Εταιρία διανομής: 
Release: 
8 Φεβρουαρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos