Ντρου Γκοντάρντ: "Η ιεροτελεστία του τρόμου έχει φτωχύνει..."

«The horror movie to end all horror movies» αποκαλεί με στόμφο ο σεναριογράφος Τζος Γουίντον (και σκηνοθέτης του επερχόμενου «Αvengers») το «The Cabin in the Woods», μια αντισυμβατική ταινία τρόμου, με πνευματώδεις διαλόγους, άφθονο μαύρο χιούμορ και απανωτές ανατροπές, η οποία αναμένεται να ανανεώσει ένα (υπο)είδος, το οποίο θεωρητικά έχει εξαντληθεί.

Ο σκηνοθέτης του φιλμ (και σεναριογράφος των Lost και Cloverfield), Ντρου Γκοντάρντ, μιλά για την πρώτη του (και πετυχημένη) απόπειρα πίσω από την κάμερα:

"Κατά κάποιο τρόπο, η ταινία λειτουργεί όπως μια κλασική ταινία τρόμου. Είναι το είδος της ταινίας που αρπάζεις το ποπ κορν σου, γραπώνεις το μπράτσο του συνοδού σου και παρακολουθείς πέντε έφηβους να τραβάνε για το δάσος, όπου φυσικά και θα τους συμβούν τα χειρότερα. Αλλά παράλληλα η ταινία είναι και κάτι ακόμα: η δική μας εκδοχή του είδους, που σημαίνει ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο παρανοϊκά απ΄ότι περιμένατε".

"Η ταινία τρόμου είναι το έναυσμα που πυροδοτεί την έμφυτη ερώτηση που προκύπτει για την ύπαρξη ή όχι της ανθρωπιάς. Γιατί, εμείς ως άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να περιθωριοποιήσουμε, να στοχοποιήσουμε και να καταστρέψουμε την νεολαία; Και αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του τρόμου, ή των ταινιών, ή της τωρινής κουλτούρας. Το κάνουμε αυτό στη νεολαία από τότε που υπάρχουμε. Και αυτή η ερώτηση, αυτό το γιατί, χτυπάει στην καρδιά της ταινίας".

Ο 37χρονος σκηνοθέτης εξηγεί ορισμένα μυστικά της ταινίας: "Λατρεύω τον τρόμο, αλλά οι πλοκές γίνονται όλο και πιο προβλέψιμες. Οι σκοτωμοί όλο και πιο αηδιαστικοί. Τα παιδιά που παίζουν όλο και πιο αναλώσιμα. Περισσότερη ενέργεια ξοδεύεται για τα όργανα των βασανιστηρίων και καθόλου αγάπη για το χτένισμα των διαλόγων. Η ιεροτελεστία έχει φτωχύνει...".

Ο Γκοντάρντ εξηγεί γιατί οι ταινίες τρόμου έχουν τόσο φανατικό κοινό: "Υπάρχει ένα κομμάτι μας, ένα σκοτεινό, βαθύ, πρωτόγονο κομμάτι μας που θέλει να θυσιάσει αυτούς τους ανθρώπους στην μεγάλη οθόνη. Θέλησα να κάνω μια ταινία που να εξηγεί γιατί. Και έτσι ήταν μια παράξενη εμπειρία ακριβώς γιατί κάνουμε μια κατεξοχήν ταινία τρόμου. Σίγουρα αγαπάμε το είδος και τα κλισέ του είδους, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιόμαστε για το πού θα καταλήξει όλο αυτό".