Sigur Ros. Αθήνα 16. Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Published: 14 Jun 2016, 23:04

Συντάκτης:

Όσοι και όσες νιώσατε την ευτυχία, την απόλυτη μέθεξη χθες το βράδυ στην Πλατεία Νερού και τους Sigur Ros στο φινάλε του φετινού Release Festival, έχετε ήδη διαβάσει ανταποκρίσεις, εντυπώσεις, γνώμες και έχετε ήδη συντάξει την δική σας.

Δεν θα μπω λοιπόν στην διαδικασία να αναλύσω μια από τις σπανιότερες και πιο εθιστικές συναυλιακές εμπειρίες της ζωής μου.

Τα σιχαίνομαι τα κλισέ. Τα κοροϊδέυω κιόλας. Αλλά να, χθες, «που θέλαμε κάτι πολύ», «συνομότησε το σύμπαν» για να το απολαύσουμε σε όλη του την μεγαλοπρέπεια και να μην το ξεχάσουμε ποτέ.

Το υπνωτιστικό post rock των Ισλανδών ξωτικών μας κατέκλυσε τις αισθήσεις. Όσοι ήμασταν εκεί καταλάβαμε ότι εκείνες τις στιγμές γραφόταν ιστορία.

Πότε μαζί με την γλυκιά καλοκαιρινή αστική βροχή, άλλοτε ψιχάλα και άλλοτε δυνατή, μαστιγωτή, εκεί, να επιμένει. Να μας χαϊδεύει τα μάγουλα, να σου ψιθυρίζει «όλα θα πάνε καλά», να αμβλύνει το σοκ από το ηχητικό και το οπτικό ηλεκτροσόκ, με το οποίο μας βομβάρδισαν οι Sigur Ros, βγαλμένο όμως από το σκοτάδι του βόρειου σέλας.

Πότε με τις αστραπές και τις βροντές να μας ξυπνούν έστω και για λίγα δευτερόλεπτα από την ύπνωση και την μαγεία, έτσι όπως είχαμε παραδοθεί στο σύμπαν των Ισλανδών θεοτήτων που έψελναν σε μια γλώσσα ακατάληπτη, αλλά σπαραχτική, να σου τρώει το μεδούλι της ψυχής, να ρημάζει το ασυνείδητο.

Μάλιστα, μία χαρακτηριστική αστραπή την αιχμαλώτισε ο φακός της Βίκυς Μοσχονησιώτου, στην φωτογραφία της βραδιάς (μην σας πω και της χρονιάς) που από χθες έχει γίνει viral παντού (οι υπόλοιπες φωτό είναι της Μαρίας Τούλτσα).

Το μαγικό όμως ήταν ότι τα στοιχεία της φύσης ήταν σε απόλυτη συνεννόηση με το σετ, με υφέσεις και εξάρσεις ακριβώς στα σημεία που έπρεπε. Όποιος δεν βρέθηκε εκεί δεν είναι δυνατόν να το πιστέψει.

Δεν σας κακίζω.

Αλλά χάσατε μια μεγαλειώδη συναυλία, σκηνοθετημένη από τις πιο μύχιες εκστασιαστικές μας σκέψεις, επιθυμίες, ελπίδες.