Λονδίνο 16 - Έιμι Άνταμς: "Το Arrival" δεν είναι μια τυπική sci-fi ταινία"

Το εξαιρετικό «Arrival» του Ντενί Βιλνέβ έκλεψε την παράσταση στο φετινό Φεστιβάλ του Λονδίνου και επιβεβαιωσε τις προσδοκίες όλων ως μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Εδώ μπορείτε να θυμηθείτε την κριτική μας. Το MOVE IT ήταν το μοναδικό ελληνικό μέσο που βρέθηκε στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της προβολής της ταινίας και σταχυολόγησε  πολλά και ενδιαφέροντα που δήλωσαν η Έιμι Άνταμς και ο Τζέρεμι Ρένερ:

Πόσο γρήγορα καταλάβατε έχοντας το σενάριο στα χέρια σας, πως αυτή δεν θα ήταν μια τυπική sci-fi ταινία;

Amy Adams: Το κατάλαβα αρκετά γρήγορα, ήδη από τον τρόπο που άνοιγε. Οι πρώτες 5 σελίδες συνήθως είναι αυτές που είτε θα με κρατήσουν είτε θα με κάνουν να το παρατήσω και εδώ έπρεπε να συνεχίσω να το διαβάζω. Και με το που έφτασα στο τέλος, έπρεπε να πάω αμέσως ξανά στην αρχή και να το επαναλάβω, γνωρίζοντας πλέον την ιστορία. Ήταν υπέροχο και να το διαβάζεις και να δουλεύεις πάνω σε αυτό.

Jeremy Renner: Με τίποτα δεν είναι μια τυπική ταινία για εξωγήινους. Για εμένα, η ιστορία λέγεται μέσα από την οπτική της Louise, και δεν αναρωτήθηκα καν πώς θα έμοιαζαν οι εξωγήινοι ή γενικά για τέτοιες λεπτομέρειες. Και το εντυπωσιακό είναι αυτό που δημιουργεί ο Denis (Villeneuve) • δημιουργεί αυτή τη γιγάντια, παγκόσμια, πανέμορφη ταινία και σε εμένα διαβάστηκε σαν ένα πολύ όμορφο δράμα.

Amy, η Louise είναι ένας απίστευτα έξυπνος χαρακτήρας. Πόσο ευχαριστημένη ήσουν όταν είδες πως αυτός ο χαρακτήρας πρωταγωνιστεί στην ταινία;

Α.Α. Νομίζω πως μερικές φορές οι γυναικείοι ρόλοι είναι γραμμένοι ως έξυπνοι στην περιγραφή αλλά μετά στην ταινία δεν έχουν και τίποτα έξυπνο να πούνε ή να κάνουν. Όμως, εδώ εκείνη είναι γραμμένη ως έξυπνη αλλά είναι κιόλας, και αυτό είναι απλά φοβερό! Και επίσης, είναι φοβερό πως δεν πράττει μόνο με την ευφυΐα της αλλά και με το ένστικτό της.

Jeremy, έχεις παίξει στο παρελθόν σούπερ ήρωες, στρατιώτες αλλά δεν έχεις παίξει ξανά κάποιον φυσικό. Πώς ήταν αυτό για εσένα;

J.R. Όχι, αυτό ήταν κάτι καινούργιο. Ξέρεις, υπήρχε κάποια πρόκληση γιατί υπήρχαν πολλές πληροφορίες που δεν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Και η πρόκληση ήταν το πώς θα γίνει να περάσω τον ρόλο στο κοινό χωρίς να κουραστεί με τα μηδενικά, τους τύπους και όλα αυτά τα βαρετά κομμάτια. Οπότε σκέφτηκα πως ίσως θα έπρεπε να κάνω αυτόν τον τύπο αστείο, ή τέλος πάντων να του δώσω κάποιο χιούμορ, μέσω της εμμονής του με τους εξωγήινους.

Και αναφορικά με την έρευνα για τον ρόλο; Ο Ted Chiang που έγραψε τη νουβέλλα, πάνω στην οποία βασίστηκε η ταινία (Story of your life) σπούδασε γλωσσολογία 4 χρόνια πριν γράψει αυτή την ιστορία.

A.A. Εγώ δεν είχα κάνει κάτι παρόμοιο. Όταν ξεκίνησα να διερευνώ τον ρόλο, νόμιζα αρχικά πως η Louise ήταν κάτι σαν μεταφράστρια που απλά ήξερε πολλές γλώσσες. Αλλά συνειδητοποίησα πως, στην πραγματικότητα, δεν είμαι κάποια μεταφράστρια ή διερμηνέας, αλλά ένας γλωσσολόγος μελετά τον πολιτισμό γύρω από την γλώσσα και πώς η γλώσσα δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε. Και μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, ο ρόλος έγινε κάτι ανθρωπολογικό, κοινωνικό, και μπόρεσα να συνδεθώ με τον ρόλο. Γιατί οι γλώσσες είναι συχνά πολύ μαθηματικές -κάτι με το οποίο δεν έχω καμία σχέση- αλλά αυτό το κομμάτι πραγματικά μίλησε μέσα μου.

Πόσο εξοικειωμένοι ήσασταν με τη δουλειά του Denis; Σας έθελξε το σενάριο, η γενικότερη δουλειά του;

Α.Α. Ξεκίνησε με το σενάριο. Δεν ήμουν τόσο εξοικειωμένη με τη δουλειά του προτού να διαβάσω το σενάριο. Υπέγραψα γι’ αυτή την ταινία όσο εκείνος είχε ακόμα και προηγούμενες ταινίες να κυκλοφορήσει, το Sicario και αυτή, και ήταν σε μια κατάσταση που αποφάσιζε ποια από τις δύο να κάνει πρώτη. Διάβασα πρώτα το σενάριο, συναντηθήκαμε και συμφώνησα. Γενικά, πηγαίνω και μιλάω σε ανθρώπους για αυτά, αλλά σε αυτή την περίπτωση, του έδωσα το λόγο μου κατά κάποιο τρόπο με το που τον είδα.

J.R. Εγώ πάλι ήμουν αρκετά εξοικειωμένος με τη δουλειά του Denis. Έχω δει όλες τις ταινίες του και το Prisoners μάλιστα το θεωρώ εξαιρετικό. Και όταν εγώ ήρθα για το Arrival το Sicario είχε ήδη τελειώσει αλλά δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα, οπότε είχα την ευκαιρία να το δω και εκείνο και προφανώς ήμουν αρκετά εντυπωσιασμένος και από αυτό. Και αργότερα όταν τον συνάντησα εντυπωσιάστηκα επίσης γιατί είναι ένας πολύ γλυκός, γοητευτικός, συναισθηματικά ευφυής τύπος και υπέροχος να δουλεύεις μαζί του. Κυρίως συμφώνησα για την ταινία λόγω της σχέσης μου με την Amy και γιατί θεώρησα πως η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πως ήταν ένας εξαιρετικός ρόλος για την Amy, προφανώς γιατί το Hollywood δεν έχει συχνά τέτοιους ρόλους για τέτοιες ηθοποιούς αυτής της ποιότητας. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλές ταινίες αλλά κυρίως θυματοποιούν τους γυναικείους ρόλους ενώ σε αυτή την περίπτωση είναι μια ηρωίδα. Σώζει την κόσμο. Μπορεί να διατάζει αλλά έχει ταυτόχρονα και μια φοβερή συμπόνια. Και για εμένα αυτό διαχωρίζει τους άντρες από τις γυναίκες. Οι γυναίκες είναι συχνά πιο συμπονετικές.

Τα ‘επτάποδα’ είχαν αυτή την εξαιρετική σκηνική παρουσία και ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδράτε κι εσείς μαζί τους είναι σημείο κλειδί για την ταινία. Αναρωτιέμαι λοιπόν, όταν γυρίζατε τις σκηνές, ξέρατε τι είχε ο Denis στο μυαλό του για την οπτική τους απεικόνιση;

J.R. Ναι, είχαμε μία ιδέα. Την γενική αντίληψη του πώς θα ήταν. Μας έλεγε θα είναι σαν μεγάλοι ελέφαντες.

A.A. (μιμούμενη γαλλική προφορά αγγλικών) Δεν θα μπορείτε να τους βλέπετε όλους και ξεκάθαρα όταν θα φτάνουν στην σκηνή. Είναι Γαλλο-Καναδός και λατρεύω να κάνω την προφορά του! Τέλος πάντων, υπήρχαν και μαριονετίστες που στέκονταν πίσω από τη λευκή οθόνη.

Πώς προετοιμαστήκατε για το ρόλο; Και πότε ξέρατε πως είστε έτοιμοι για τον ρόλο;

A.A. Η προετοιμασία διαφέρει ατομικά. Έχεις τις συζητήσεις με τον σκηνοθέτη αλλά μεγάλο κομμάτι της δουλειάς γίνεται ανεξάρτητα μήνες πριν ξεκινήσω να δουλεύω σε κάτι. Και το πότε ένιωσα πως είμαι έτοιμη  για τον ρόλο ήταν όταν είχα στομαχόπονο. Είχα όλο το καλοκαίρι στομαχόπονο.

J.R. Είναι διαφορετικό για κάθε ταινία. Αυτή είχε σχέση με το να γίνει ο χαρακτήρας μου πιο ανθρώπινος και όχι τόσο αποστασιοποιημένος, όχι τόσο επιστήμονας, μαθηματικός και όχι άνθρωπος. Έτσι, μέρα με την μέρα, ο χαρακτήρας προχωρούσε και ωρίμαζε και όταν έχεις και την Amy δίπλα σου είναι πιο εύκολο.

Η ταινία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και από την άποψη των πολιτικών στοιχείων που ενσωματώνει. Συζητήσατε και είχατε τις επερχόμενες εκλογές για παράδειγμα στο μυαλό πριν γίνει η ταινία;

A.A. Δεν νομίζω πως είχε κανένας στο μυαλό του αυτές τις εκλογές έναν χρόνο πριν. Οπότε όχι. Το πολιτικό κομμάτι υπονοούταν στο σενάριο αλλά νομίζω πως εν τέλει η ταινία έχει καταλήξει να είναι πιο επίκαιρη από όσο νομίζαμε έναν χρόνο και τρεις μήνες πριν που γυριζόταν. Ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από ότι ήταν τότε.

Ο ρόλος της Louise είναι ένα εντυπωσιακά δυνατό κομμάτι για μια γυναίκα. Τι προκλήσεις αντιμετώπισες στην προσπάθειά σου να αποδώσεις αυτόν τον ρόλο και τι απόλαυσες περισσότερο;

Α.Α. Είναι τόσα πολλά αυτά που απόλαυσα, αλλά ένα -κι ας είναι λίγο βασικό- είναι το ότι απλά ξυπνούσα και πήγαινα στη δουλειά και ήμουν καλά. Υπήρχαν πολλές φορές που ο Denis μου έλεγε ‘λιγότερο, λιγότερο’. Έχω παίξει ξανά ρόλους που έχω χάσει την ματαιοδοξία μου αλλά αυτός ο ρόλος ήταν διαφορετικός. Είναι μία τόσο έξυπνη γυναίκα που φαντάζομαι πως δεν έχει ίχνος ματαιοδοξίας γιατί δεν το χρειάζεται. Και αυτό ήταν φοβερά απελευθερωτικό. Πολλοί από τους ρόλους που έχω παίξει είχαν το ποσοστό ματαιοδοξίας που όλοι έχουμε μέσα μας, αλλά εκείνη όχι, πραγματικά δεν είχε καθόλου ματαιοδοξία. Αυτό ήταν πολύ αναζωογονητικό. 

Πώς ήταν να δουλεύετε με τον Denis αναφορικά με την μέθοδό του; Σας άφηνε να απομακρυνθείτε από το σενάριο; Κάνατε πρόβα μεταξύ σας;

Α.Α. (προς τον Renner) Είχα απλά διαβάσει μία φορά το σενάριο πριν έρθεις. 

J.R. Ναι, άρα δεν κάναμε πρόβα. Ο Denis είναι πολύ σαφής και ελεύθερος σε αυτά που θέλει να κάνει, στις εικόνες που θέλει να δημιουργήσει, πολύ Κιουμπρικ-ικός με την οπτική του και ταυτόχρονα την ώρα που τραβάει, πολύ συγκεκριμένος στο τι θέλει να απεικονίσει. Το όμορφο πρόσωπο της Amy και τι συμβαίνει στο κεφάλι της. Εγώ ένιωθα πως πάντα υπήρχε χώρος για ανάπτυξη. Δεν ήταν απλά η δική του ταινία αλλά ήμασταν όλοι μία ομάδα. 

Η ταινία έχει σχέση με το να μπορέσουν να σε καταλάβουν. Έχετε κάποια συμβουλή που θα βοηθούσε όλους αυτούς που προσπαθούν να αποδεχτούν αυτούς που είναι διαφορετικοί; 

Α.Α. Ω, αυτή είναι μία δύσκολη ερώτηση.

J.R. Ουαου, ναι. Να εξασκείσαι ίσως στην ανεκτικότητά. Να δείχνεις συμπόνοια, αυτό να είναι ο στόχος.

A.A. Και να είσαι ανοιχτός στην αρχή κάθε συζήτησης. Υπάρχει ένα πολύ ωραίο πείραμα, δεν ξέρω άμα το έχετε ακούσει, που οι άνθρωποι μιλούσαν για το από πού προέρχονταν και κάθονταν ο ένας απέναντι από τον άλλο και συζητούσαν κι εν τέλει ανακάλυπταν πως είχαν πιο πολλά κοινά από όσα περιμένανε. Και αυτό είναι το πιο υπέροχο πράγμα. Να κοιτάζεις στην πραγματικότητα τους ανθρώπους και να βλέπεις τι έχετε ως κοινό.

J.R. Και να συνειδητοποιήσουμε πως πιο πολλά πράγματα μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν.