Θέμα: Ο ρόλος που τρομοκράτησε τον Tζακ Νίκολσον

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Jack Nickolson έπαιξε μια μεγάλη ποικιλία από απίστευτα έντονους και σπουδαίους ρόλους. Σε κάθε χαρακτήρα που υποδυόταν δεν σταματούσε ποτέ να κουβαλάει μαζί του μια αυτοπεποίθηση, μια τρομακτική, υποβόσκουσα οργή, που συχνά έκανε τους ήρωες να αναδεικνύονται άγριοι και μεγαλοπρεπείς.

ΣΧΕΤΙΚΑΊσως δούμε σε έναν τελευταίο ρόλο τον Τζακ Νίκολσον

Ο Warren R. Schmidt από τη δραματική ταινία του Alexander Payne το 2002, είναι ίσως ο μόνος χαρακτήρας που ορίζεται από το πόσο απλός είναι. Ο Warren Schmidt είναι ένας άνθρωπος της ρουτίνας. Εργάζεται σε ένα δωμάτιο που μοιάζει με γκρι κουτί. Το σπίτι του είναι ένα μαυσωλείο που συντηρείται από τη σύζυγό του (June Squibb). Όταν ο Warrem αποσύρεται από τη δουλειά του ως ασφαλιστικός αναλογιστής, είναι χαμένος. Όταν πεθαίνει η γυναίκα του, δεν είναι τόσο λυπημένος, όσο αφημένος σε ένα απέραντο κενό. Η μόνη του ανάπαυλα, φαίνεται, είναι μια τηλεοπτική διαφήμιση από το Plan USA που τον εκλιπαρεί να στείλει χρήματα και γράμματα σε ένα φτωχό παιδί στην Τανζανία, ενώ η  κόρη του (Hope Davis) - από την οποία είναι κάπως αποξενωμένος - πρόκειται να παντρευτεί και απαιτεί την παρουσία του. Ο Warrem, για πρώτη φορά στη ζωή του, αρχίζει να σιγοβράζει από πικρία.

Κανείς δεν γνώριζε αυτό που τότε αντιπροσώπευε ο Schmidt καλύτερα από τον Nickolson. Σε μια συνέντευξη του το 2008 στoν Independent, μίλησε όχι μόνο για τη συναισθηματική αποχώρηση, αλλά και για τη σωματική γενναιότητα που απαιτούσε ο Schmidt από αυτόν. Ήταν μια από τις πρώτες ταινίες όπου ο 65χρονος τότε τόλμησε να δείχνει γέρος.

Και αν κολλήσω;

Σε εκείνη τη συνέντευξη ο Nickolson αναφέρθηκε, επίσης, στην κωμική ταινία του Rob Reiner “The Bucket List” ως μια νέα ρυτίδα στην καριέρα του. Σε εκείνη την ταινία, υποδύεται έναν άνδρα που έχει διαγνωστεί με καρκίνο και αποφασίζει να συντάξει μια λίστα με εμπειρίες που θα ήθελε να έχει πριν πεθάνει. Σε μια συγκεκριμένη σκηνή του “The Bucket List” ο Nickolson να φαίνεται πολύ άρρωστος, με το δέρμα του χλωμό και βαρύ. Ο ηθοποιός επεσήμανε ότι το να δείχνει σκόπιμα τόσο καταβεβλημένος ήταν κάτι που έπρεπε να μάθει πώς να κάνει και με τον Schmidt περίπου πέντε χρόνια νωρίτερα:

"Έχω υπάρξει και καλύτερα, συμφωνώ. Είχα αυτή την εμπειρία, επίσης, στο "About Schmidt". Πραγματικά έγινα χάλια για αυτήν την εικόνα και κάθε μέρα κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκεφτόμουν τρομοκρατημένος: "Κι αν κολλήσω σε αυτόν τον χαρακτήρα; Και αν δεν μπορέσω να επιστρέψω σε εμένα;". Από την άλλη, υποθέτω ότι πάντα έδειχνα κάπως ακραίος στην οθόνη”.

Ο Schmidt, όπως θα μπορούσε να τον ερμηνεύσει ένας ηθοποιός, είναι ένας ύπουλος χαρακτήρας με την έννοια του τρόπου με τον οποίο μπορεί να εισχωρήσει στο DNA ενός καλλιτέχνη. Δεν μιλάει πολύ, με μεγάλο μέρος της συναισθηματικής του εμπειρίας να παραμένει άβολα μέσα του. Το ότι ο Warren Schmidt δεν μπορεί να ομολογήσει τα συναισθήματά του μπορεί να κάνει έναν ηθοποιό να αισθάνεται εγκλωβισμένος”.

Ο όμορφος Jack Nickolson

Παρότι υπήρξε ιδιαίτερα γοητευτικός, ο Jack Nickolson σπάνια κλήθηκε να παίξει σαγηνευτικούς χαρακτήρες. Σίγουρα έπαιξε πολλούς ελκυστικούς ήρωες, αλλά δεν του προτάθηκε ποτέ, για παράδειγμα, ένας ήρωας τύπου Indiana Jones. Ωστόσο, θυμήθηκε μια φορά που ένας σκηνοθέτης του ζήτησε να παίξει το όμορφο αγόρι, και ήταν για έναν πολύ μικρό ρόλο, σε μια πολύ περίεργη ταινία:

“Σε όλη μου την καριέρα υπήρξε μόνο μία φορά που ένας σκηνοθέτης μου είπε: “Εντάξει, έλα και απλά δείξε όμορφος, Jack”. Αυτός ήταν ο Ken Russell στο “Tommy”. Αλλά η ταινία έχει να κάνει με το να χάσεις την αξιοπρέπειά σου. Το τελευταίο πράγμα που θέλεις να κάνεις είναι να έχεις αυτοσυνειδησία γι' αυτό, αυτό θα τα σκότωνε όλα."

Το "Tommy" ήταν μια ροκ όπερα του 1975 βασισμένη στο άλμπουμ των “The Who”. O χαρακτήρας του τίτλου γίνεται κωφός, βουβός και τυφλός όταν βλέπει τη μητέρα του, την οποία υποδύεται η Ann-Margret, στην αγκαλιά του Oliver Reed. Ο Nickolson υποδύεται έναν γιατρό που καλείται να εκτιμήσει την ξαφνική κατάσταση του αγοριού. Ίσως είναι από τις μοναδικές φορές που θα δείτε τον αγαπημένο ηθοποιό να τραγουδάει στην οθόνη και μπορείτε να θαυμάσετε πώς ένας διαβόητος σκηνοθέτης, όπως ο Ken Russell, αξιοποιεί μοναδικά την άγνωστη ερωτική δύναμη του Nicholson.

Ωστόσο, η πιο ενδιαφέρουσα δήλωση είναι το σχόλιο του Nickolson για την απώλεια της αξιοπρέπειας. Φαινομενικά ήταν πάντα πρόθυμος να παραιτηθεί από την ψυχραιμία των σταρ του κινηματογράφου προκειμένου να υπηρετήσει τον ρόλο του. Στο "About Schmidt" ήταν η πρώτη φορά που κατάφερε να τα αφήσει όλα πίσω του τελικά, καθώς κανείς δεν μπορεί παρακολουθήσει την τελευταία σκηνή της ταινίας  -με ένα κοντινό πλάνο του Nickolson- χωρίς αυτή να τον αγγίξει.