"Special Ops: Lioness": Το νέο αγχωτικό κοκτέιλ του Τέιλορ Σέρινταν

Σύνοψη: Η Τζο είναι επικεφαλής σε ένα πρόγραμμα κατασκοπείας της CIA που την έχει διαλύσει σε προσωπικό επίπεδο. Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να έχει το νού της όχι μόνο στις ατζέντες των αφεντικών της, αλλα και στην Κρουζ τη νέα βιδωμένη υποψήφια.

ΣΧΕΤΙΚΑRebel Moon - Part Two: The Scargiver

Γνώμη: Ο δημιουργός της σειράς Taylor Sheridan είναι ξεκάθαρο οτι γνωρίζει πως να δημιουργεί ένταση στις θεματικές του. Τα σενάρια του περιλαμβάνουν τα επιτυχημένα Sicario, Wind River καθώς και τις σειρές Tulsa King (με τον πολύ Σταλόνε) και το σκοτεινό Μayor of Kingstown που πήραν το πράσινο φώς για δεύτερο και τρίτο κύκλο αντίστοιχα.

Aπο το πρώτο λεπτό όπου αποτυπώνεται μια πολεμική ενέδρα με την Τζό να παίρνει δύσκολες αποφάσεις,τις επιστροφές στην οικογενειακή καθημερινότητα που δε την παλεύει κάστανο, θέλοντας να γυρίσει άμεσα στο πεδίο εκεί που θεωρεί αυτή σπίτι της μέχρι τους πολύπλοκους χαρακτήρες που συναναστρέφεται, όλα δημιουργούν ένα αγχωτικό κοκτέιλ.

Σε αυτό βέβαια βοηθάει η Zoe Saldana που ξέρει να παίζει και πέρα απο τον αυτόματο της Marvel (που ακόμα και εκεί λάμπει με τον ελάχιστο χρόνο που της δίνεται). Εδώ προσδίδει στο χαρακτήρα μια στωικότητα που είναι απαραίτητη για να ανταπεξέλθει στο καθημερινό rollercoaster αποφάσεων, αλλα ταυτόχρονα μοιάζει μέσα της έτοιμη να εκραγεί ανα πάσα στιγμή.

Σαν αντίβαρο, η Κρουζ (Laysla de Oliveira) εγκαταλείπει το προσωπικό βάλτο που έχει μπλέξει, έρχεται με ορμή και τσαμπουκά χωρίς να νοιάζεται οτι η 'Καλή Αμερική' είναι εκεί να της απλώσει χείρα βοηθείας μόνο και μόνο για να την πετάξει στα λιοντάρια μετά. Όπου λιοντάρια, η κατασκοπεία της CIA σε ένα ηλεκτρισμένο Ιράκ λίγο μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, με γυναίκες που διαθέτουν την κατάλληλη στρατιωτική εμπειρία να γίνονται 'φιλες ' με γυναίκες στόχων έως ότου αποκαλυφθούν οι ίδιοι και εξοντωθούν.

Όποιος έχει μπουχτίσει με τη πολεμο-λαγνεία και την αστείρευτη όρεξη της USA να δημιουργεί εχθρούς προτάσσοντας αναλώσιμο κόσμο για τη τιμή και τη δόξα της χώρας, η σειρά Lioness δεν είναι κάτι που δεν έχει ξαναδεί.

Είναι όμως τρομερά καλογυρισμένη με πλήρη κινηματογραφικά πλαίσια που δεν ποντάρει μόνο στις άναρθρες κραυγές και τη μαγκιά των στρατιωτών (όχι οτι δε λείπουν οι φανφάρες αυτές), αλλα προσπαθεί να φωτίσει την ανθρώπινη πλευρά των πρωταγωνιστών που η δουλειά τους έχει ρίξει στη κατάθλιψη με αποτέλεσμα η ζωή τους να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί.

Η σειρά έχει στο παλμάρε της δύο ακόμα βαριά χαρτιά: τη Νιcole Kidman και τον Morgan Freeman. O Freeman που παραμένει σπουδαίος ακόμα και αν πεί μια ατάκα και εγκαταλείψει το πλατό, αποτελεί παραπλανητική διαφήμιση μιας και ενώ η αφίσα τον τοποθετεί σε κεντρικό σημείο δεν έχει μεγάλο ρόλο, προσδίδει όμως το απαραίτητο κύρος σε ένα χαρακτήρα που εύκολα θα μπορούσε να καταλήξει καρικατούρα.

Απο την άλλη, η Kidman πρόκειται για παρεξηγημένη ηθοποιοιό. Μόλις ξεπεραστεί η πρώτη αίσθηση οτι κάτι περίεργο έχει κάνει στο πρόσωπο της, είναι άκρως πειστική σε ρόλο στριφνής μέντορα της Τζο και επικεφαλής σε υψηλά κλιμάκια της CIA που ταυτόχρονα αποτελεί πατρική φιγούρα και ότι πιο κοντινό έχει σε φίλη η κατεστραμμένη πρωταγωνίστρια.

Δεν είναι η καλύτερη σειρά που θα δεί κανείς, με μπόλικες δόσεις στρατοκαβλέ αποχρώσεων, όμως σαν ένα ψυχολόγικό δράμα με χροιά πολιτικού θρίλερ τα καταφέρνει περίφημα χωρίς να προλαβαίνει να ξεφουσκώσει στα μόλις 8 επεισόδια.

Από τη στιγμή που και η παραγωγή βρίσκεται σε υψηλά standard με ηθοποιούς που δεν κάνουν αγγαρεία, απο εμάς παίρνει το οκ με ένα άκρως ικανοποιητικό αποτέλεσμα.