"I am not ok with this" season 1: Aβίαστα φυσικό

Είναι η δεύτερη φορά που ο Jonathan Entwistle μεταφέρει στο Netflix κόμικ του Charles Forsman, μετά το “The End of the F***ing World”, δίνοντας μας άλλη μία σειρά με αναπόφευκτα πολλή και καλή μουσική, μαζί με μπόλικο εφηβικό κυνισμό, ανασφάλεια και γκρίνια.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

H Sydney είναι μία έφηβη που έχει ήδη να αντιμετωπίσει το πένθος για τον πατέρα της, τη μπερδεμένη σεξουαλικότητα της, μία προβληματική οικογένεια και φυσικά την ανεπιθύμητη ακμή, όταν ανακαλύπτει ότι διαθέτει κάποιες άτσαλες, ανεξήγητες και αδύνατον να ελέγξει υπερδυνάμεις.

Με ένα συνεχές voice over στο ημερολόγιο της, μας αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας μιας κοπέλας που είναι έξυπνη αλλά εσωστρεφής, κυνική στις σκέψεις αλλά αμήχανη στα λόγια και τις πράξεις, με λίγα λόγια ένας χαρακτήρας με τον οποίο εύκολα θα ταυτιστεί ο θεατής από την πρώτη σκηνή ακόμη. Η Sophia Lillis στο ρόλο της Sydney είναι γλυκιά και εκφραστική, με μία έμφυτη κωμικότητα που είναι συνεχώς παρούσα και κάπως ισορροπεί το συχνά αντιφατικό και αναποφάσιστο περιεχόμενο της σειράς.

Το “I am not Okay with this” παρά την απλή και συνηθισμένη ίσως ιδέα του, έχει κάποια αυθεντικότητα, και παρόλο που μοιάζει να έχει βασιστεί στα πιο απλά υλικά, κατορθώνει αν και ίσως προβλέψιμη να μη γίνει ποτέ ανιαρή. Αν και δεν φοβάται να σοκάρει, δεν βαραίνει ποτέ, γίνεται δε ενίοτε αστεία, αλλά με τέτοια φυσικότητα που φαίνεται σαν ατύχημα. Κυλούν έτσι τα επεισόδια τόσο ανώδυνα που νιώθεις ότι πέρασαν 10 αντί για 20 λεπτά.

Πρόκειται τελικά για μία σειρά που, σαν την ηρωίδα της, δεν φοβάται να παραφερθεί, να χάσει τον έλεγχο, δεν διστάζει να ξαφνιάσει, να καταφύγει ενίοτε στην υπερβολή και να αλλάξει ύφος από τη μία στιγμή στην άλλη. Μετά από ένα απρόσμενο φινάλε το οποίο μάλιστα είναι διαφορετικό από αυτό του κόμικ στο οποίο βασίστηκε, μας οδηγεί σε μία δεύτερη σεζόν από την οποία δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε, αλλά ανυπομονούμε να μάθουμε.