"The Crown" season 4: Σεμιναριακού επιπέδου

Η πολυαναμενόμενη 4η σεζόν του The Crown προβάλλεται από σήμερα 15 Νοεμβρίου στο Netflix, είναι υψηλότατου επιπέδου και χωρίς αμφιβολία η κορυφαία μέχρι στιγμής για το ιστορικό-πολιτικό δράμα του Netflix αναφορικά με την βρετανική βασιλική οικογένεια, το οποίο θα ολοκληρωθεί στην 6η σεζόν.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Ο 4ος κύκλος αναφέρεται χρονικά στην περίοδο 1979-1990, μια δύσκολη εποχή για το Στέμμα με πολλές αναταραχές και έχει στο επίκεντρο την πορεία της Μάργκαρετ Θάτσερ ως Πρωθυπουργό αλλά και τον γάμο του Πρίγκιπα Καρόλου με την Νταϊάνα Σπένσερ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραλείπει να σκιαγραφεί με έντονες γραμμές και ουσιώδεις συνιστώσες τα ψυχογραφήματα των μελών της βασιλικής οικογένειας, με την Βασίλισσα Ελισσάβετ φυσικά σε πρώτο πλάνο και την Ολίβια Κόλμαν να την ερμηνεύει με αφοπλιστική άνεση και εξοικείωση με τον ρόλο, που πραγματικά σε κάνει να απορείς. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την μετάβαση από την ζεστή, προσιτή παρουσία της κεφαλής της μητριαρχικής οικογένειάς της στην ψυχρή, υπολογιστική, έως και άκαρδη μονάρχη – κεφαλή ενός ολόκληρου λαού, είναι πραγματικά αφοπλιστικός.

Η 4η σεζόν στο The Crown έχει ευτυχήσει να διαθέτει εξαιρετικά δυνατούς ιστορικούς χαρακτήρες στην πλοκή της που προσθέτουν έξτρα πόλους για να εστιάσεις το ενδιαφέρον σου ως θεατής και είναι εκπληκτικά ενσαρκωμένοι από το καστ.

Η Τζίλιαν Άντερσον ως Μάργκαρετ Θάτσερ παραδίδει μια ερμηνεία σεμιναριακού επιπέδου. Ξεφεύγει με άνεση από πιθανή καρικατούρα, αποφεύγει την σύγκριση με την over the top αντίστοιχη ερμηνεία της Μέριλ Στριπ στο «Iron Lady» και υποβοηθούμενη από την top-class (όπως παντού στην σειρά) δουλειά που έχει γίνει σε μακιγιάζ, κομμώσεις, ρούχα, κοστούμια, αποδεικνύει ότι έχει εμβαθύνει αφάνταστα στον ρόλο. Όσο η σεζόν ξεδιπλώνεται, μας παρουσιάζει μια πιο γειωμένη περσόνα της άτεγκτης Πρωθυπουργού, η οποία όσο ψυχρή και αποφασιστική υπήρξε στις πολιτικές αποφάσεις που έπρεπε να πάρει, τόσο συναισθηματική και στοργική παρέμεινε για την οικογένειά της. Αν και αμφιβάλω για την αιτιολόγηση που δίνει η σειρά σχετικά με τον πόλεμο με την Αργεντινή στα Νησιά Φώκλαντ, ένα σημείο της σειράς ιδιαίτερα απλοϊκό και παρέταιρο.

Οι σκηνές των συναντήσεών της με την Βασίλισσα αποτελούν μια μελέτη για τις λεπτές αποχρώσεις της δυναμικής που απορρέει από την εξουσία και μια απολαυστική διαμάχη και προσπάθεια επιβολής μεταξύ της εξουσίας που έχει κερδηθεί από την εμπιστοσύνη του λαού και από αυτήν που έχει κληρονομηθεί. Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις την ματιά σου από πάνω τους.

Κάτι που συμβαίνει και με την Έμμα Κορίν, η οποία κυριολεκτικά λάμπει στον πολύ δύσκολο και σίγουρα τρομερά απαιτητικό ρόλο της Λαίδης Νταϊάνα, είναι τόσο φυσική η ερμηνεία της που μοιάζει πραγματικά να γεννήθηκε για να την υποδυθεί.

Χωρίς την παραμικρή προδιάθεση για αγιογραφία από την πλευρά του δημιουργού της σειράς Πίτερ Μόργκαν, η Lady Di είναι ένα απλό συνηθισμένο κορίτσι που αρχικά έλκει τον Πρίγκηπα Κάρολο με τον αυθορμητισμό της, εντυπωσιάζει ολόκληρη την βασιλική οικογένεια όταν την παρουσιάει στα ανάκτορα και τα καλά νέα σταματούν κάπου εκεί. Ο Κάρολος (επίσης πειστικότατη ερμηνεία και παρουσία από τον Τζος Ο’Κόνορ που μάθαμε στο God’s Own Country) είναι πλούσιος σε τίτλους, μόρφωση, προοπτική, αλλά παμφτωχος να αφεθεί, να νιώσει και να αγαπήσει πραγματικά οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο εκτός από την ερωμένη του Καμίλα που είναι ήδη παντρεμένη με παιδιά. Ο γάμος τους λοιπόν, είναι καταδικασμένος να αποτύχει και οι δυο τους να δυστυχήσουν, παρά τις προσπάθειες του Στέμματος να συντηρηθεί αυτή η σύζευξη για την συντήρηση μιας δυνατής δημόσιας εικόνας. Δεν πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, αλλά για μια δουλειά που πρέπει να γίνει και να γίνει σωστα.

Η Νταϊάνα υποφέρει, νιώθει σαν παρείσακτη (είναι άλλωστε, καθώς δεν διαθέτει την σωστή καταγωγή), την ίδια στιγμή όμως η δημοφιλία της στις δημόσιες εμφανίσεις τους αυξάνεται γεωμετρικά, σαν ένα Instagram sensation πολύ πριν υπάρξει κάτι τέτοιο σαν έννοια, παράγοντας που την κάνει πιο μισητή στον ίδιο της τον σύζυγο. Οι αντιδράσεις της πάντως, είναι αρκετά αφελείς και ενότε παιδαριώδεις, ίσως αυτό να αποτελεί το μοναδικό ψεγάδι της 4ης σεζόν.

Το εθιστικό με την σειρά του Μόργκαν, είναι ότι παρουσιάζει μια βασιλική οικογένεια «αληθινή», «πραγματική» και οικεία, καθόλου απόμακρη και αψεγάδιαστη, με πάθη, σφάλματα, προβλήματα, αλλά και έντονο αίσθημα αυτοπροστασίας, όπως συμβαίνει σε κάθε οικογένεια δηλαδή.

Η σειρά δεν χαϊδεύει αυτιά. Η σκληρή στέρηση και ο θεσμικός ρατσισμός του θατσερικού καθεστώτος αποτελούν την βάση πολλών επεισοδίων, ενώ παράλληλα η γραφή του Μόργκαν εξερευνά τις έννοιες του κλασικισμού, των προνομίων, του σεξισμού και του ρατσισμού, χωρίς να χαρίζεται. Το πιο τρομακτικό; Ότι όλα αυτά δείχνουν οδυνηρά, εξοργιστικά σχεδόν, οικεία σε όλους μας πλέον.