"1971: The Year That Music Changed Everything": Η μουσική έγραψε ιστορία

Σύνοψη: Το 1971 συνέβη κάτι που δεν είχε ιστορικό προηγούμενο: η μουσική και η κουλτούρα εναρμονίστηκαν σε σημείο που η πρώτη έγινε το “μεγάφωνο” της δεύτερης.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Fallout" season 1: Οι φαν θα το αποθεώσουν

Το 1971: The Year That Music Changed Everything, το μουσικό ντοκιμαντέρ 8 επεισοδίων του Apple TV+, επιχειρεί να καταγράψει και να εξηγήσει τι ήταν αυτό που ώθησε σπουδαίους καλλιτέχνες να μας χαρίσουν εκείνη τη χρονιά τεράστια αριστουργήματα, αλλά και να ρίξει φως στην κληρονομιά που μας άφησε αυτή η ταραχώδης περίοδος.

Γνώμη:

“Δημιουργoύσαμε τον 21ο αιώνα.”

“Μόλις σκοτώσαμε τα 60s!”

Δύο ηχογραφημένες φράσεις δια στόματος Ντέιβιντ Μπόουι μπορούν ίσως να συνοψίσουν τι παρακολουθεί κανείς στα 8 ωριαία επεισόδια του “1971: The Year…”. Κι αν 8 επεισόδια μπορεί να φαίνονται υπεραρκετά για να αναλυθεί το τι ακριβώς συνέβη τη χρονιά του τίτλου, τελικά ίσως να είναι και λίγα.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος προσπαθεί να εξηγήσει τι ακριβώς έγινε στα ‘70s σε μουσικό επίπεδο. Ολόκληρα βιβλία και μελέτες έχουν αφιερωθεί στο αντικείμενο, ενώ οι διαφορές εκείνης της δεκαετίας από αυτή των πιο ανέμελων 60s είναι οφθαλμοφανείς.

Συνεπώς, η απόφαση του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ Ασίφ Καπάντια  (“Amy”, “Maradona”, “Senna”) να επικεντρωθεί σε μια συγκεκριμένη χρονιά αποδεικνύεται σοφή, καθώς η σειρά που δημιούργησε και σκηνοθέτησε για λογαριασμό του Apple TV+ καταφέρνει να μην χάνει τον στόχο της, παρότι τα γεγονότα και το υλικό που έχει στη διάθεσή του είναι τόσα που άλλος θα πελάγωνε και θα παρατούσε το εγχείρημα.

Ο Καπάντια όμως είναι ένας τρομερά ικανός μάστορας του ντοκιμαντέρ. Συνδυάζοντας εικόνα και ήχο με μαεστρία, χωρίς να πέφτει στον λάκκο της νοσταλγίας και αντιμετωπίζοντας το θέμα του με σεβασμό και βαθιά εκτίμηση στην κληρονομιά που άφησε το 1971, είναι δύσκολο να μην κερδίσει τους μουσικόφιλους και όσους ενδιαφέρονται για τη σχέση μεταξύ μουσικής και κουλτούρας. Το ότι επέλεξε επίσης να μη χρησιμοποιήσει ομιλούσες κεφαλές, βασιζόμενος μόνο σε αρχειακό υλικό και ηχογραφήσεις, είναι άκρως αναζωογονητικό και αφήνει τη μουσική και τις εικόνες από τις κοινωνικές αναταραχές της εποχής να πούνε τη δική τους ιστορία.

Με εφαλτήριο την κυκλοφορία του “What’s Going On” του Μάρβιν Γκέι, η σειρά μας πάει σε ένα μουσικό ταξίδι από τις Η.Π.Α. στην Αγγλία και από εκεί στη Δυτική Γερμανία, όπου μπάντες όπως οι Can και οι Kraftwerk δημιουργούσαν τον ήχο του μέλλοντος. Ο κατάλογος των ονομάτων που παρελαύνουν από την οθόνη είναι μεγάλος και περιλαμβάνει μεγαθήρια, όπως οι Rolling Stones, οραματιστές όπως ο αξεπέραστος Τζιλ Σκοτ Χίρον, αξιολάτρευτα φρικιά όπως ο Άλις Κούπερ και γυναίκες που άλλαξαν μια για πάντα την έννοια της θηλυκής συνεισφοράς στη μουσική, όπως η Τίνα Τέρνερ και η Τζόνι Μίτσελ.

Ο Πόλεμος του Βιετνάμ, το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Αφροαμερικανών, ο Νίξον λίγο πριν το Watergate, ο Τσάρλι Μάνσον και η “οικογένειά” του και η γενικευμένη οργή και απογοήτευση που συνόδευσε την διάψευση του ονείρου των ‘60s, όλα αυτά τα γεγονότα φιλτράρονται μέσα από τη δουλειά των μουσικών της εποχής, οι οποίοι δεν άρθρωναν λόγο μόνο μέσα από τους στίχους τους, αλλά και από τη γενικότερη στάση τους.

“The revolution will not be televised” είχε τραγουδήσει κάποτε ο Τζιλ Σκοτ Χίρον. Κι ο Καπάντια, μέσω μιας τηλεοπτικής σειράς (oh, the irony), προσπαθεί να μεταφέρει την ατμόσφαιρα που έκανε κάποτε εφικτή τη συγγραφή ενός τέτοιου στίχου, ο οποίος με την πάροδο των χρόνων, όχι απλά δεν έχει χάσει τίποτα από τη δυναμική του, γίνεται και τρομακτικά επίκαιρος με κάθε νέα οθόνη που προστίθεται στην καθημερινότητά του.

Το “1971: The Year…” δεν θα σας δώσει την απάντηση στο ερώτημα “Τι ήρθε πρώτα, η μουσική ή η κοινωνική αλλαγή;”. Θα σας θυμίσει όμως ότι υπήρχε μια περίοδος που αυτό το ερώτημα δεν φάνταζε εντελώς παράλογο!