Senior year

Σύνοψη: Πριν από είκοσι χρόνια, μια μαζορέτα έπεσε σε κώμα από ένα ατύχημα. Τώρα είναι 37, μόλις συνήλθε και ετοιμάζεται να ζήσει το όνειρό της: να γίνει η βασίλισσα του χορού.

Άποψη: 17 Ξανά και Ξαφνικά…30 είναι μόνο δύο από τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να φέρουμε ως συγγενικά θεματικά. Μια κοπέλα βρίσκεται στο διαφορετικής ηλικίας σώμα της και προσπαθεί να διαχειριστεί ό,τι έχει συμβεί και δεν έχει ζήσει τα τελευταία είκοσι χρόνια που ήταν σε κώμα.

Η έλευση των smart phones, των social media, της έννοιας του viral, των νέων ποπ σταρ και φυσικά η πολιτική ορθότητα είναι μόνο μερικά από όσα έχει να διαχειριστεί η πρωταγωνίστρια στον νέο κόσμο στον οποίο βρίσκεται και δεν αναγνωρίζει. Τα ανέμελα 90s και early 00s έδωσαν την θέση τους στα πιο πολιτικοποιημένα και ακτιβιστικά 10s και 20s.

Αντίθετα με την ταινία του Alex Hardcastle-στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, αν και μέγας γνώστης της τηλεοπτικής κωμωδίας (New Girl, The Office, Parks and Recreation, Crazy Ex-Girlfriend, Grace & Frankie)-που το χιούμορ παραμένει στα 00s, μιας και αποφεύγει μια πιο αιχμηρή προσέγγιση των πραγμάτων, καταφεύγοντας σε εύκολα αστεία σχετικά με την εμφάνιση της ίδιας και των φίλων της που άλλαξαν και άλλα ανώδυνα αστεία (όπως όταν βλέπει για πρώτη φορά την Lady Gaga σε εξώφυλλο και λέει «α τώρα πλέον την Madonna την λένε Lady Gaga;», που αυτό είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα αστεία της ταινίας).

Η Rebel Wilson διαθέτει μια αυταπόδεικτη κωμική ορμή που δύσκολα τιθασεύεται και πράγματι ξεδιπλώνει αβίαστα το κωμικό της ταλέντο και τον υποκριτικό αυθορμητισμό της. Όμως αυτό δεν αρκεί όταν δουλεύει πάνω σε ένα σενάριο που δεν λοξοδρομεί ποτέ, δεν παίρνει πιο δύσβατα μονοπάτια, αλλά επιλέγει την πεπατημένη, τα γνωστά και γνώριμα ώστε να ξαναπεί όσα έχουν ήδη ειπωθεί τόσο σε ταινίες μεταφοράς του εαυτού σε άλλη ηλικία του παρελθόντος ή μέλλοντος, όσο και σε  ταινίες ενηλικίωσης.

Είναι από εκείνες τις ταινίες που έχουν αυτοχριστεί δάσκαλοι της νεολαίας, και επιχειρούν να περάσουν μηνύματα που καλό είναι ξέρουν έγκαιρα τα έφηβα παιδιά. Πράγματι, πολλά από αυτά τα μηνύματα είναι χρήσιμα, μόνο που δεν είναι στόχος του κινηματογράφου κάτι τέτοιο. Όπως έλεγε και ο θρυλικός παραγωγός Samuel Goldwyn (της εξίσου θρυλικής εταιρείας MGM), «τα μηνύματα είναι για να τα στέλνουν οι ταχυδρόμοι». Για την ακρίβεια τα μηνύματα δεν είναι ασύνδετα με το σινεμά καθώς κάθε ταινία μεταφέρει τις ιδέες και απόψεις του δημιουργού της, ωστόσο όταν γίνονται τσιτάτα κάτι χάνεται από την ουσία.

Το Senior Year χάνει την ευκαιρία να σατιρίσει το σήμερα μέσα από μια ηρωίδα που έσκασε στον κόσμο μας από τις αρχές των 00s. Όλα τα αποδέχεται στωικά και όταν κάποιες φορές ξεφεύγει από τα πλαίσια της εποχής μας, όπως όταν λέει κάποιες λέξεις που σήμερα καλό είναι να μην λέγονται, γίνεται τόσο άνευρα που εν τέλει χάνει οποιαδήποτε δυναμική, παρά την δυναμική Rebel Wilson.