Berlinale 19: "Querencia" - Κριτική

Σύνοψη: Η ταινία ακολουθεί την ζωή του κάουμποι Μαρτσέλο η οποία παίρνει διαφορετική τροπή όταν μετά από μία έφοδο στο ράντσο πολλά βοοειδή κλέβονται με τις ευθύνες να βαραίνουν τον ίδιο. Ο Μαρτσέλο όντας στεναχωρημένος από την έκβαση της υπόθεσης εγκαταλείπει την δουλειά του και με την βοήθεια των φίλων του ανακαλύπτει το ταλέντο του στις ρίμες σε μεγάλα rodeo show.

ΣΧΕΤΙΚΑ"M – A City Hunts a Murderer": Ένας τρόμος που σιγοκαίει

Άποψη: Γυρισμένο στην απεραντοσύνη της Βραζιλίας και στην παράδοση που θέλει το bull riding να είναι τρόπος ζωής και πάθος για τους εμπλεκόμενους, η προκειμένη συμπαραγωγή Βραζιλίας-Γερμανίας σε παγκόσμια πρεμιέρα στην 69η Berlinale (στο τμήμα Forum) επικεντρώνεται περισσότερο στην παρατήρηση της καθημερινότητας των cowboys παρά στην προσωπική ιστορία του πρωταγωνιστή της. Στο δράμα του Helvecio Marins, οι χαρακτήρες εξετάζονται μέσα στο πλαίσιο της δικής τους πραγματικότητας που ορίζεται κυρίως από την αγάπη τους για την κτηνοτροφία αλλά και για τα ροντέο.

Σε αντίθεση με το υπόλοιπο καστ, ο Μαρτσέλο είναι ο μόνος που έχει να πει μια ιστορία. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες τον συντροφεύουν μεν στο σενάριο όμως η δυναμική που προβάλλει σε συνεχόμενο ρυθμό το “Querencia” είναι αυτή του ντοκιμαντέρ υπαίθρου. Εδώ δεν υπάρχουν στυλιζαρισμένα κάδρα ή βαθυστόχαστες σκηνές. Η κάμερα κρατάει την απόστασή της από τους πρωταγωνιστές και μελετά την καθημερινότητά τους με αβάσταχτο ρεαλισμό, χωρίς να κρύβει την μελαγχολία που βαραίνει αυτούς τους ανθρώπους και που παρόλα αυτά την βιώνουν αδιαμαρτύρητα.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ωμή αυτή παρουσίαση μιας ξένης για εμάς κουλτούρας είναι πιο δελεαστική για παρακολούθηση και σχολιασμό από την περιπέτεια του cowboy Μαρτσέλο. Αναμφισβήτητα, η πίστη του σε αυτό που αγαπά είναι αξιομνημόνευτη όμως η ντοκιμαντερίστικη πλευρά της ταινίας σε ωθεί εμμέσως να μην συμπονέσεις αρκετά τον πρωταγωνιστή καθώς το πρόβλημά του εξετάζεται ακροθιγώς.

Σε δεύτερη ανάλυση, η αίσθηση του ντοκιμαντέρ εν τέλει βοηθάει το “Querencia” να αποκτήσει μία δική του ταυτότητα. Με το αδόμητο σενάριο που επέλεξαν οι δημιουργοί δείχνει σαν να “ξεχνιέται” ορισμένες φορές, σα να χάνεται στη δική του διάσταση αλλά η ανεπιτήδευτη μορφή του μόνο γοητεία του χαρίζει.

6 / 10