35ο Πανόραμα: "Ήλιος" - Κριτική

Published: 29 Nov 2022, 14:38
Συντάκτης:

Σύνοψη: Τρεις έφηβες κοπέλες από τη Βιέννη χορεύουν έξαλλα φορώντας τις χιτζάμπ τους και τραγουδούν ένα ποπ τραγούδι. Ένα βίντεο τους που απαθανατίζει τη σκηνή, ανεβαίνει στο YouTube και μέσα σε ένα βράδυ τις κάνει διάσημες, και ιδιαίτερα στην κοινότητα των Κούρδων Μουσουλμάνων.

<a href="/en/festival-panorama-eyropaikoy-kinimatografoy/36o-panorama-eyropaikoy-kinimatografoy-ta-vraveia/69145">36o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: Τα βραβεία</a>ΣΧΕΤΙΚΑ36o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: Τα βραβεία

Η Γιεσμίν, η μόνη από τις τρεις φίλες που έχει κουρδική καταγωγή, αποστασιοποιείται ολοένα και περισσότερο από την κουλτούρα της. Η Νάτι και η Μπέλα, από την άλλη, φαίνεται να μαγεύονται από έναν κόσμο που παραμένει ξένος γι’ αυτές.

Όταν τα κορίτσια συναντούν δύο νεαρούς Κούρδους πατριώτες, η κατάσταση κινδυνεύει να εκτροχιαστεί. Μια ταινία για μια γενιά που βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της ανακάλυψης του εαυτού, μια ιστορία για τις νέες γυναίκες με ανυπότακτο πνεύμα.

Γνώμη: Η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, κι αφού οι ζωές μας –κι ειδικά αυτές των εφήβων– σχεδόν καθορίζονται πλέον από τη χρήση των social media, πολλοί είναι οι δημιουργοί που επιχειρούν να αποτυπώσουν τον αντίκτυπό τους, χωρίς να έχουμε δει μέχρι στιγμής κάποια ταινία ή σειρά που να κατορθώνει να πιάνει το zeitgeist.

Όμως, στην περίπτωση του «Ήλιου», του μεγάλου μήκους ντεμπούτου της τριανταδιάχρονης Κούρντουιν Αγιούμπ, φαίνεται ότι οι millennial κινηματογραφιστές είναι εξαιρετικά πιο ικανοί στο να σκιαγραφούν την εφηβεία απ’ ότι οι boomer συνάδελφοί τους. Η Αγιούμπ, που υπογράφει και το σενάριο της ταινίας, γεννήθηκε στο Ιράκ και είναι κουρδικής καταγωγής, ενώ διαμένει μόνιμα πλέον στη Βιέννη της Αυστρίας. Αντλώντας έμπνευση από τα προσωπικά της βιώματα, παραδίδει μια ιστορία ενηλικίωσης που έχει παλμό και φρεσκάδα, κυρίως επειδή τολμά να δείξει ακόμα και τον casual ρατσισμό που κρύβεται στις συναναστροφές μεταναστών με άτομα που δεν μοιράζονται και δεν κατανοούν τον υπόβαθρό τους, αλλά παράλληλα έλκονται από τον «εξωτισμό» τους.

Η ηρωίδα της Αγιούμπ, η Γιέσμιν (Μελίνα Μπένλι), ακροβατεί ανάμεσα στη μουσουλμανική της ταυτότητα και την ελευθερία που βλέπει να απολαμβάνουν οι συνομήλικές της. Η Αγιούμπ την καδράρει σχεδόν ασφυκτικά, όπου θέλει να δείξει την εσωτερική της πάλη, κι είναι τυχερή που η Μπένλι έχει μια αβίαστη φυσικότητα, σε συνδυασμό με δύο τεράστια μάτια που τα λένε όλα, ακόμα κι όταν η ηρωίδα της μένει σιωπηλή.

Ένα άλλο ατού της ταινίας είναι ότι η Αγιούμπ έδωσε στους ηθοποιούς της την ελευθερία να γυρίσουν δικά τους βίντεο με τα κινητά τους, τα οποία ενσωματώνονται οργανικά στο μοντάζ και προσδίδουν μια αυθεντικότητα που κάνει τον «Ήλιο» να μοιάζει σε σημεία με ντοκιμαντέρ.

Όμως, η Αγιούμπ παρασύρεται από τα ευρήματά της και αφήνει την ταινία να ξεφουσκώσει στο δεύτερο μέρος της, αφήνοντας εν τέλει τη Γιάσμιν μετέωρη. Και μπορεί αυτό να είναι προτιμότερο από το να δώσει μια τακτοποιημένη λύση σ’ ένα σύνθετο πρόβλημα, καθώς είναι και πιο ταιριαστό με την εφήμερη φύση των εφηβικών συναισθημάτων, όμως δεν παύεις να μένεις με ένα μικρό αίσθημα κενού μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Τα πάντα για το 35ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου μπορείτε να βρείτε στο ειδικό section του MOVE IT που ανανεώνεται καθημερινά

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos