Μια σκοτεινή εκδοχή της κλασικής ιστορίας της Σταχτοπούτας, η ταινία ακολουθεί την Ελβίρα καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να ανταγωνιστεί την εκθαμβωτικά όμορφη θετή αδερφή της. Σε ένα παραμυθένιο βασίλειο όπου η ομορφιά είναι μεγάλη υπόθεση, η Ελβίρα είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να τραβήξει το βλέμμα του Πρίγκιπα. Ξεκινάει μια επικίνδυνη δίαιτα και μια επώδυνη διαδικασία αισθητικής ανάκαμψης.
Η ταινία αφηγείται την αιματηρή ιστορία του πόνου, του ιδρώτα, της λάσπης και της χρυσόσκονης που χρειάζονται για να γίνει η Ελβίρα η βασίλισσα του χορού.
Kάπου μεταξύ Σταχτοπούτας και του πρόσφατου ανθυπο-Κρόνενμπεργκ body horror του "The substance", η Νορβηγίδα Έμιλι Μπλίκφελντ -στο ντεμπούτο της- προσθέτει το όνομά της στο πρόσφατο αφιέρωμά μας στις φρέσκιες γυναίκες δημιουργούς που σκηνοθετούν τρόμο με νέα οπτική.
Η προσπάθειά της δεν είναι σε καμία περίπτωση κακή ή αδιάφορη, είναι όμως ημιτελής και δεν μπορείς εύκολα να την τοποθετήσεις σε κάποια σχετικη κατηγοριοποίηση, κάτι που κάποιες φορές είναι αρνητικό, κάποιες άλλες όχι, αν γίνεται εμπνευσμένα και αντιδραστικά και με πείσμα.
Πετυχαίνει ορσμένες πραγματικά ενοχλητικές σκηνές, σε κάποιες άλλες στιγμές σατιρίζει τα κοριτσίστικα πρότυπα, θέλει να καυτηριάσει την επιφανειακή ομορφιά και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιβληθεί, όπως επίσης και να μιλήσει για τον φεμινισμό χωρίς διδακτισμό, τίποτα από όλα αυτά δεν το κάνει ολοκληρωμένα.
Δύσκολα μπορεί να αναγνωστεί εξ'ολοκλήρου, εξίσου δύσκολα μπορείς να το ποθετηθείς απέναντί του και να αποφανθείς αν σου άρεσε, αν σε κέρδισε. Eίναι πάντως ένα ιδιαίτερο και μη συνηθισμένο παραμύθι, με μια στοχευμένη αισθητική πρόταση, με την δημιουργό σίγουρα να μας απασχολεί στο μέλλον.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων