Nύχτες 18: "Μandy"

Published: 29 Sep 2018, 21:12
Συντάκτης:

Στόρι: Ο Ρεντ και η Μάντι ζουν ευτυχισμένοι σε ένα απομονωμένο σπίτι σε δάσος των Shadow Mountains της Καλιφόρνια, όταν μια μοχθηρή συμμορία απόκοσμων μηχανόβιων τους επιτίθεται με μανία. Μετά την επίθεση, ό,τι έχει απομείνει στον Ρεντ είναι η πιο άγρια δίψα για εκδίκηση και το φονικότερο όπλο όλων: η οργή αυτού που έχει μόλις χάσει τα πάντα.

<a href="/en/festival-nyhtes-premieras/nyhtes-premieras-18-oi-kalyteres-foto/58991">Νύχτες Πρεμιέρας 18: Οι καλύτερες φωτό</a>ΣΧΕΤΙΚΑΝύχτες Πρεμιέρας 18: Οι καλύτερες φωτό

Ο Panos Cosmatos, γιος του George P. Cosmatos ("Rambo: First Blood Part II", "Tombstone") παραδίδει μια ταινία είδους, αλλά την ίδια στιγμή δύσκολα κατατάξιμη. Μπορεί ήδη να θεωρείται cult classic, αλλά αυτοί οι χαρακτηρισμοί συνήθως οδηγούν σε παραξηγήσεις στο τι είχε κατά νου ο δημιουργός... Ο ίδιος το αποκαλεί μια συναισθηματική ροκ όπερα, μια αποδοχή του θρήνου που είχε μέσα του.
Eνοχλητικό και πανέμορφο την ίδια στιγμή, ένας εφιάλτης μιας βίαιης εκδίκησης, γεμάτο απόκοσμα πλάνα από την πρώτη στιγμή, που πάντα φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ενώ -θέλουν να- έχουν συναισθηματικό  βάρος.


Το να εξηγήσεις τι σου άρεσε ή όχι, είναι δύσκολο για ταινίες σαν αυτή. Αφηγηματικά δύσκολη, αν και ως ιστορία απλή, διαρκεί 2 ώρες και απαιτεί την προσοχή σου ώστε να ζήσεις μια θέαση-εμπειρία, μια κατάβαση στην κόλαση του ήρωα, μια θρησκευτική αλληγορία από την ανάποδη. Αν σου άρεσε ή όχι, είναι ξεκάθαρα προσωπικό θέμα, που δεν μπορεί καν να μπει σε διαδικασία συζήτησης.
Μερικοί ήδη το συγκρίνουν σαν ένα εξώφυλλο μιας black metal μπάντας του ευρωπαϊκού Βορρά να μετατρέπεται σε ταινία και σε αυτό βοηθούν μέχρι και οι γραμματοσειρές που επιλέγονται σε κάθε κεφάλαιο που χωρίζεται το "Mandy".
Και βέβαια έχουμε και τον Νίκολας Κέιτζ, τον πραγματικό λόγο που πάρα πολλοί ασχολήθηκαν παραπάνω με την ταινία. Ο αγαπημένος μας ηθοποιός, παίζει καλυμένος με αίμα στη μισή ταινία, σκοτώνει με τρόπους που θες να χειροκροτήσεις ενώ το περίεργο είναι πως δεν είναι συνεχώς σε... Cage mode, αλλά προσπαθεί -και βέβαια πετυχαίνει- να βρει τα σωστά μονοπάτια όσων αισθάνεται ο Red. Η σκηνή με τους τύπους- τέρατα από την κόλαση και το t-shirt είναι η αποθέωση όσων πάντα θα αγαπάμε στον Κέιτζ.
Εξαιρετικός και ο Linus Roache, που πιθανότατα προκαλεί και τις αστείες (;) στιγμές της ταινίας, κυρίως στη σκηνή που ως αποτυχημένος μουσικός της ψυχεδελικής folk προσπαθεί να αποπλανήσει την Mandy.
Το σάουντρακ είναι εξαιρετικό και είναι δυστυχώς το τελευταίο του Jóhann Jóhannsson (Sicario, Arrival), που έφυγε από τη ζωή πριν 8 μήνες. Στο πρώτο μισό αντικαθιστά μεγάλος μέρος του σεναρίου και σε στιγμές και τον φυσικό ήχο, χτίζοντας ένταση με τρόπο ιδανικό.

Βαθμολογία: 8/10

Πρώτη δημοσίευση: 29 Sep 2018, 21:12
Ενημέρωση: 29 Sep 2018, 21:12
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos