7 superhero ταινίες που δεν έγιναν ποτέ

Published: 12 Sep 2021, 14:41
Συντάκτης:

Οι ταινίες με υπερήρωες δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόσφατο φαινόμενο στην κινηματογραφική βιομηχανία, ο χαμός όμως που δημιουργούν τα τελευταία χρόνια έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και διαμάχης στον χώρο. Τα χρήματα που αποφέρουν στο box office, με το “Avengers: Endgame” να είναι δεύτερο στη λίστα των πιο εμπορικών ταινιών όλων εποχών, αποτελεί η εγγύηση ότι το Hollywood δεν θα σταματήσει να επενδύει σε μεταφορές των περιπετειών των χάρτινων ηρώων των κόμικς στη μεγάλη οθόνη.

<a href="/en/afieromata/afieroma-i-mageia-tis-kinimatografikis-aithoysas/67698">Αφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας</a>ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας

Υπάρχουν όμως και κάποιες superhero ταινίες που δεν είδαν ποτέ το φως της μέρας. Κάποιες από αυτές ήταν στα σκαριά, κάποιες είχαν ακόμα και σενάριο, ενώ άλλες ήταν λίγο πριν την έναρξη γυρισμάτων. Ας δούμε μερικά από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα:

O Spider-Man του Τζέιμς Κάμερον

Χρόνια πριν προσγειωθεί στην οθόνη ο Τόμπι Μαγκουάιρ φορώντας τη στολή του ανθρώπου-αράχνη υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σαμ Ράιμι, ένα σενάριο με τα κατορθώματα του Πίτερ Πάρκερ έπεσε στα χέρια του Τζέιμς Κάμερον. Το 1993, ο δημιουργός του “Τιτανικού” και του “Άβαταρ”, βρισκόταν εν μέσω των γυρισμάτων του “True Lies”, όμως είχε την πρόθεση να σκηνοθετήσει μια ενήλικη εκδοχή του αγαπημένου ήρωα, γεμάτη δράση αλλά και μια καυτή σκηνή σεξ μεταξύ του Πίτερ και της Μέρι Τζέιν. Απέναντι στον Spidey θα ήταν οι Electro και Sandman, και ο Κάμερον επεξεργάστηκε τις ιστορίες τους για να ταιριάζουν περισσότερο με το όραμά του. Για παράδειγμα, ο Electro της ταινίας που δεν έγινε ποτέ θα ήταν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας του ηλεκτρισμού a la Τραμπ, ο οποίος θα προσπαθούσε να πείσει τον Spider-Man να προσχωρήσει στις τάξεις της εγκληματικής του οργάνωσης. Όμως, μια σειρά από νομικά θέματα γύρω από την κατοχή των δικαιωμάτων του Spider-Man δεν άφησαν το project να προχωρήσει κι ο Κάμερον καταπιάστηκε με τον “Τιτανικό”. Τα δικαιώματα δόθηκαν αργότερα στην Colombia Pictures, και το αποτέλεσμα ήταν το προαναφερθέν “Spider-Man” (2002). Φανταζόμαστε ότι ο Κάμερον παρηγορήθηκε που έχασε την ευκαιρία να δώσει τη δική του εκδοχή με τα δισεκατομμύρια και την αναγνώριση που του επέφεραν οι επόμενες ταινίες του.

Το “Justice League” του Τζορτζ Μίλερ

Πολύ πριν τη σάγκα του “Justice League” του Ζακ Σνάιντερ, ο Τζορτζ “Mad Max” Μίλλερ ετοιμαζόταν για τη δική του εκδοχή με τίτλο “Justice League Mortal”.  Μερικά χρόνια πριν το επαναλανσάρισμα του Superman από τον Σνάιντερ με το “Man of Steel” (σε σενάριο και παραγωγή του Κρίστοφερ Νόλαν βεβαίως βεβαίως, η Warner Bros. σκεφτόταν να ξεκινήσει μια σειρά ταινιών με τους υπερήρωες της DC Comics. Και η αρχή θα γινόταν με το Justice League του Μίλλερ. Ο ενθουσιασμός για το εγχείρημα έγινε πιο έντονος μετά την επιτυχία του “Batman Begins”, κι ο Μίλλερ είχε επιλέξει τον Άρμι Χάμμερ (“Call me by your name”) για τον ρόλο του Batman, τον Άντριαν Μπρόντι (“The Pianist”) ως The Flash, τον Ντ. Τζ. Κοτρόνα (Shazam) ως Superman, την Μέγκαν Γκέιλ (“Mad Max: Fury Road”) ως Wonder Woman και τον Τζέι Μπάρουσελ (“This is the End” ως Maxwell Lord - ο villain που ερμήνευσε ο Πέντρο Πασκάλ στο πρόσφατο “Wonder Woman 1984”.

Το καστ συγκεντρώθηκε στην Αυστραλία, τα κοστούμια ήταν υπό ετοιμασία και οι πρόβες είχαν ξεκινήσει, όμως ο συνδυασμός budget-ικών προβλημάτων και της απεργίας των σεναριογράφων ήταν ο λόγος που το project πάγωσε τον Νοέμβριο του 2007 και δεν συνεχίστηκε ποτέ. Έναν χρόνο μετά, η Warner Bros. απολάμβανε την εμπορική και κριτική επιτυχία του “The Dark Knight”, το οποίο έσπρωχνε προς τα Όσκαρ, ενώ αποφάσισε να προτιμήσει τις μεταφορές ιστοριών μεμονωμένων ηρώων της DC comics, αντί της ομαδικής προσέγγισης του Justice League”. Έτσι, το project ακυρώθηκε επισήμως και ο Μίλλερ ήταν ελεύθερος να μας χαρίσει το απολαυστικό και ανεπανάληπτο “Mad Max: Fury Road”.

Ο Superman του Τιμ Μπάρτον

Ίσως η πιο γνωστή superhero movie που δεν έγινε ποτέ, κι αυτό γιατί όλοι θα θέλαμε να δούμε τον Νίκολας Κέιτζ να κάνει τα δικά του με τον αρχετυπικό υπερήρωα. Το “Superman Lives” του Τιμ Μπάρτον είχε όλα τα φόντα να ξελασπώσει την Warner Bros. μετά την αποτυχία του “Superman IV: The Quest for Peace” (1987), καθώς ο δημιουργός του Ψαλιδοχέρη είχε αποδείξει ότι το έχει με τους κόμικ ήρωες, μετά τα εξαιρετικά “Batman” (1989) και “Batman Returns” (1992). Ο Κέιτζ είχε υπογράψει για τον ρόλο του Superman, o Κέβιν Σπέισι θα ερμήνευε τον Lex Luthor, ενώ οι Κρις Ροκ και Τζακ Νίκολσον σκέφτονταν να γίνουν ο Jimmy Olson και ο Brainiac αντίστοιχα, με τις Σάντρα Μπούλοκ και Κόρτνεϊ Κοξ να αποτελούν φιναλίστ για τον ρόλο της Lois Lane.

Οι προετοιμασίες για τα γυρίσματα είχαν ξεκινήσει στο Πίτσμπεργκ το 1998, όμως η Warner Bros. είχε δεύτερες σκέψεις μετά την κακή πορεία κοστοβόρων sci-fi ταινιών, όπως το “Sphere”, την ακύρωση του τηλεοπτικού “Lois & Clark” και το αυξανόμενο budget του project, το οποίο ουσιαστικά πέθανε όταν οι Μπάρτον και Κέιτζ αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν. Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε περισσότερα για τη μάλλον καλύτερη superhero movie που δεν έγινε ποτέ, υπάρχει και το σχετικό ντοκιμαντέρ “The Death of Superman Lives: What Happened?”.

Ο Batman του Ντάρεν Αρονόφσκι

Μετά το φιάσκο του “Batman & Robin” το 1997, η Warner Bros. βρέθηκε να ψάχνει τρόπους να επαναλανσάρει τον άνθρωπο-νυχτερίδα. Ένας από αυτούς ήταν η μεταφορά του “Batman: Year One”, του origin story του ήρωα, γραμμένο από τον Φρανκ Μίλλερ. Για το project επιλέχθηκε ο Ντάρεν Αρονόφσκι, ο οποίος είχε ήδη γίνει γνωστός ως οραματιστής σκηνοθέτης μέσω από τα “Pi” και “Requiem for a Dream”. Ο Αρονόφσκι θα συνέγραφε μάλιστα και το σενάριο της ταινίας μαζί με τον Μίλερ.

Ο Αρονόφσκι είχε στο μυαλό του ένα reboot με έντονο ρεαλισμό, μια απόφαση που θα σήμανε μια ριζοσπαστική στυλιστική στροφή σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες Batman. Τον κεντρικό ρόλο ήλπιζε να ερμηνεύσει ο Χοακίν Φοίνιξ, ενώ το στούντιο ήθελε κάποιον πιο παραδοσιακά όμορφο, όπως τον Φρέντι Πρινζ Τζούνιορ. Καθώς το σενάριο προχωρούσε, αυτή η διαφορά στην οπτική σκηνοθέτη και στούντιο γινόταν όλο και πιο έντονη, και η Warner Bros. αποφάσισε να μην προχωρήσει τελικά σε μια τόσο σκοτεινή εκδοχή. Το 2021, το “Batman: Year One” ήταν πια παρελθόν και στη θέση του ετοιμαζόταν το “Batman vs. Superman” του Βόλφανγκ Πέτερσεν. Ο Αρονόφσκι καταπιάστηκε στη συνέχεια με το “The Fountain” και μας χάρισε μία από τις πιο αξιομνημόνευτες φιλμικές εμπειρίες της τελευταίας 20ετίας.

Το “Batman vs. Superman” του Βόλφανγκ Πέτερσεν

Πριν το “Batman Begins” του Κρίστοφερ Νόλαν αλλάξει μια για πάντα την απεικόνιση του Batman στη μεγάλη οθόνη, η Warner Bros. είχε κάψει την εκδοχή του Αρονόφσκι για να προχωρήσει με το “Batman vs. Superman” του Βόλφανγκ Πέτερσεν (“Das Boot”).  Σε σενάριο του Άντριου Κέβιν Γουόκερ (“Se7en”), η ταινία θα άνοιγε με τον Clark Kent να έχει πάρει διαζύγιο από τη Lois Lane και τη σύζυγο του Bruce Wayne να δολοφονείται από τον Joker. Με αφορμή το γεγονός αυτό, ο Bruce θα φόραγε ξανά τη στολή του ανθρώπου-νυχτερίδα για να πάρει την εκδίκησή του, με τον Superman να είναι ο μόνος που μπορεί να τον σταματήσει. Ο Κόλιν Φάρελ θα αναλάμβανε τον ρόλο τον Batman και ο Τζουντ Λο αυτόν του Superman, όμως το σενάρια παραήταν σκοτεινό για το στούντιο. Έτσι, η Warner Bros. αποφάσισε να επικεντρωθεί στον Batman, η αναμέτρηση των δύο υπερηρώων συνέβη τελικά χρόνια μετά στο “Batman v Superman: Dawn of Justice” του Ζακ Σνάιντερ και ο Πέτερσεν εμπνεύστηκε από την Ιλιάδα και προχώρησε με το “Troy”, που είδαμε στις αίθουσες το 2004.

Ο Superman του Τζ. Τζ. Έιμπραμς

Με το “Superman Lives” του Μπάρτον και το “Batman vs. Superman” του Πέτερσεν να έχουν μπει στο συρτάρι, η Warner Bros. αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία σε έναν νεαρό σεναριογράφο με το όνομα Τζ. Τζ. Έιμπραμς να φτιάξει ένα Superman origin story. Το σενάριο που προέκυψε είχε τον τίτλο “Superman: Flyby” και τη σκηνοθεσία του θα αναλάμβανε ο McG (“Charlie’s Angels”). Αποτελούσε μάλιστα το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, στην οποίο ο Superman θα πάλευε ενάντια στον Ty-Zor και άλλους τρεις Kryptonians και θα έχανε τη μάχη. Μετά τον θάνατό του, θα ανασταινόταν και θα έβρισκε τον Λεξ Λούθορ (ο οποίος στην εκδοχή του  Έιμπραμς είναι πράκτορας της CIA που έχει εμμονή με τα UFOs) να έχει αναλάβει τη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ. Στα τελευταία λεπτά της ταινίας, θα αποκαλυπτόταν ότι ο Λούθορ είναι κι ο ίδιος από τον πλανήτη Krypton, και ο Superman θα έφευγε για τον πλανήτη του για να μάθει περισσότερα, δίνοντας ουσιαστικά πάσα για το δεύτερο μέρος της τριλογίας.

Η ανάπτυξη του project είχε ξεκινήσει παράλληλα με αυτή του προαναφερθέντος “Batman vs. Superman”, και η Warner Bros. τελικά επέλεξε να προχωρήσει με την ιδέα του Έιμπραμς και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να έχει αναλάβει τον ρόλο του Luthor, χωρίς ακόμα να έχει βρεθεί ο νέος Superman. Όμως η εξέλιξή του ήταν ταραχώδης, με τον McG να αποχωρεί και μετά να επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, πριν τελικά απομακρυνθεί μία και καλή, καθώς ο φόβος του για τα αεροπλάνα δεν του επέτρεψε να μετακινηθεί στην Αυστραλία, όπου θα πραγματοποιούνταν τα γυρίσματα για φορολογικούς λόγους. Η αναζήτηση νέου σκηνοθέτη οδήγησε στον Μπράιαν Σίνγκερ, ο οποίος είχε μόλις σκηνοθετήσει τα “X-Men” και “X2”. Ο Σίνγκερ δέχτηκε την πρόταση, αλλά ήθελε να πετάξει το σενάριο. Το αποτέλεσμα ήταν η γέννηση του “Superman Returns”.

Το “Spiderman 4” του Σαμ Ράιμι

Μπορεί οι περιπέτεις του Spiderman δια χειρός Σαμ Ράιμι να μας φαίνονται πλέον ξεπερασμένες, όμως πίσω στο 2002, το “Spider-Man” όχι μόνο έσπασε το ρεκόρ του μεγαλύτερου ανοίγματος στο αμερικανικό box office, αλλά αποτέλεσε απόδειξη ότι το Χόλιγουντ κατάφερε επιτέλους να βρει τη συνταγή της επιτυχημένης μεταφοράς κόμικ ηρώων στη μεγάλη οθόνη.  Την ταινία ακολούθησαν δύο σίκουελ, ενώ ο Ράιμι ετοιμάζοταν ήδη για ένα τέταρτο, λίγο πριν την κυκλοφορία του “Spider-Man 3”. Όμως, το τελευταίο δεν κατάφερε να συγκεντρώσει καλές κριτικές, με τον Ράιμι μάλιστα να μην διαφωνεί ιδιαίτερα με όσα είχαν να προσάψουν στην ταινία του. Ο ίδιος είχε υποστεί πιέσεις ώστε να συμπεριλάβει τον Venom στο “Spider-Man 3” και ήλπιζε να διορθώσει τα κακώς κείμενα με την επόμενη ταινία, για την οποία δεν θα δεχόταν εύκολα να συμβιβαστεί σε ό,τι αφορούσε τις καλλιτεχνικές αποφάσεις του.

Ο Τόμπι Μαγκουάιρ και η Κίρστεν Στιούαρτ είχαν συμφωνήσει να επιστρέψουν στο πλατό, ο Τζον Μάλκοβιτς είχε υπογράψει για να παίξει τον κακό Vulture, ενώ η Αν Χάθαγουεϊ θα ερμήνευε τον ρόλο της Felicia Hardy, η οποία θα εξελισσόταν στην Vulturess. Όμως, ο Ράιμι δεν ήταν ικανοποιημένος με το σενάριο, και με την προθεσμία υποβολής του να μην είναι μακριά, αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Sony Picture, σημαίνοντας το τέλος του project. H Sony βέβαια δούλευε παράλληλα ένα reboot του franchise κι έτσι γεννήθηκε ο “Amazing Spider-Man”, με τον Άντριου Γκάρφιλντ να φοράει πλέον τη χαρακτηριστική κόκκινη/μπλε στολή. Ο Ράιμι μπορεί να δηλώνει ακόμα και σήμερα ότι έχει μετανιώσει που δεν κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το “Spider-Man 4”, αλλά θα αναμετρηθεί με έναν άλλο υπερήρωα, καθώς θα είναι ο σκηνοθέτης του επερχόμενου “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” της Marvel.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
15 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos