DEPECHE MODE - Terra Vibe 2013 - Review

Οι Depeche Mode έχουν μεγαλώσει. Όμορφα, γλυκά, με σοφία και αστείρευτη διάθεση για πειραματισμό και κρατούν τις αποστάσεις για safe επιλογές με τις οποίες είναι τσακωμένοι χρόνια τώρα. Μαζί όμως, έχουν αλλάξει λίγο και τα αποθέματα από κουράγια. 50 κάτι και οι τρεις (49 ο δεύτερος πληκτράς Πίτερ Κορντένο, 42 ο ντράμερ Κρίστιαν Άιγκνερ), ήταν αναμενόμενο για κάποιον που τους παρακολουθεί στενά (συνεντεύξεις, δηλώσεις, ακόμα και φωτογραφήσεις με την εικόνα που έχουν επιλέξει να λανσάρουν για το -απρόσμενα εξαιρετικό- Delta Machine) να επανασχεδιάσουν την ροή του live τους, σε σχέση με τα προηγούμενα και δεν μιλάω για τα 90s, αλλά ακόμα και για το 06 και το 09.

Και το γράφω αυτό εγώ που απογοητεύτηκα από το γεγονός πως ΟΛΗ η συναυλία ήταν παιγμένη μια ταχύτητα κάτω σε τέμπο, ενώ και για πρώτη φορά δεν τοποθέτησαν ούτε ένα "γρήγορο" κομμάτι μέχρι την μέση όπου παραδοσιακά μπαίνουν οι μπαλάντες. Όσο και αν δηλώνει (στην συνέντευξη που θα δείτε στο video clip στο τέλος του κομματιού) ο Gahan ότι πήγε αρκετό γυμναστήριο για να είναι fit σε μια τουρνέ που αναμένεται ξανά να κλείσει έναν χρόνο (!), οι αντοχές δεν είναι οι ίδιες και η φωνή του μπορεί να μας ξεγέλασε στα πρώτα κομμάτια που έδειχνε καλύτερη εδώ και καιρό, όταν όμως οι ανάσες μειώθηκαν, άρχισαν και οι "αγριάδες", χωρίς φυσικά να μην παρέμεινε επιπέδου. Άλλωστε, η σκηνική του παρουσία ήταν κατά τα λοιπά εξαιρετική (επειδή ακριβώς είχε στήσει την ροή του προγράμματος στα μέτρα του), με τονισμένη την αδιαπραγμάτευτη σεξουαλική έλξη που εκπέμπει σε ετεροφυλόφιλες και ομοφυλόφιλους (διάβασα κάτι σχόλια στο facebook, τύπου "πολύ δεν κουνάει τώρα τελευταία τους γοφούς του ο Gahan?" Γιατί ρε μεγάλε, τον είχες δει και προχθές ή πέρυσι; Ή μήπως άκουσες την διαφήμιση της Cosmote και έσκασες όπως και τουλάχιστον οι 10.000 από τους 30.000 που ήρθαν από τα νεοχιπστεροκαρυτσογκάζια τους και δεν ήξεραν τι ήρθαν να δουν; Γιατί, είχαμε και πολλούς τέτοιους, που φυσικά και έχουν δικαίωμα στην διασκέδαση, αλλά που σήμερα διοχετεύουν στα social media την κάθε παπαριά που μπορεί να διαβάσει κανείς.

Ναι, μας έλειψαν μερικά πολυαγαπημένα hits. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά όμως με μια μπάντα 30 ετών σε ένα setlist 23 τραγουδιών, όπου το 1/3 καταλαμβάνει (δίκαια) το νέο τους άλμπουμ. Για πρώτη φορά δεν δίστασαν να πειραματιστούν παίζοντας κάποια κομμάτια τους βασισμένα σε remix που τους έχουν κάνει άλλα συγκροτήματα (πετυχημένο το A pain that i'm used to, πανέμορφο αλλά όχι συναυλιακό το Halo, υστερεί το Black Celebration σε αυτή την εκτέλεση και δεν καταλαβαίνω γιατί το έπαιξαν ξανά έτσι αφού το 09 ο κόσμος δεν γούσταρε...), το Higher Love χάνει πολύ με την ερμηνεία του Gore, με το Home όμως ανατρίχιασα και δεν σας κρύβω ότι βούρκωσα.

Όμορφες στιγμές το "Happy birthday to you" για τον εορτάζοντα Gahan, το αυτόγραφο που υπέγραψε ο Dave στον πιτσιρικά που του το ζητούσε κρατώντας ένα πλακάτ σε όλη την συναυλία (αλλά δεν θα πρέπει να διακρίνεται για το I.Q. του, καθώς δεν είχε φέρει μαζί του μαρκαδόρο...) σταματώντας ουσιαστικά νωρίτερα για πάρτη του ολόκληρο "I just can't get enough"(!), οι άρτιες κινήσεις μαϊμούς-ρομπότ του Φλέτσερ που μας είναι συμπαθής αλλά ξεκαρδιστήκαμε. Και βέβαια, τα καλοδουλεμένα και πανέμορφα projections. Δεν θα αναφέρω τα κύματα από χιλιάδες χέρια στο "Never Let Me Down Αgain", διότι όσοι ξέρουν... ξέρουν.

Μια πολύ όμορφη βραδιά, με έντονο αυτό το blues feeling (που επίσης παραδέχεται ο Gahan στην συνέντευξη, ενώ ομολογεί ότι ακούει Nick Cave και Mark Lanegan...) που αποτελεί το κόλλημά τους στα 00s, μια μεστή και άκρως επαγγελματική (ας χρησιμοποιηθεί επιτέλους και μια φορά θετικά αυτό το επίθετο) εμφάνιση από μια μπάντα-μύθο, υψηλότατου επιπέδου.

Βέβαια, παρά το γεγονός ότι έφτασα στον χώρο στις 7.05 μ.μ., κατάφερα να μπω στον συναυλιακό χώρο στις 8.55, πέντε λεπτά πριν την έναρξη των D.M. (οι οποίοι τελικά ξακίνησαν ένα τέταρτο αργότερα). Μπορεί η Didi να διενεργεί συναυλίες σχεδόν μια 20ετία και να βαυκαλίζεται ότι διοργανώνει φεστιβάλ ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αλλά μόνο έτσι δεν είναι, διότι οι ηλιθιότητες δεν έχουν πραγματικά τελειωμό.

Για κάποιον αδιευκρίνιστο (αυτό έλειπε, σιγά μην ασχοληθούν να ενημερώσουν τον κόσμο) λόγο, η κεντρική είσοδος της Δυτικής Πύλης (αυτής πάνω στον δρόμο ντε, της κεντρικής) έκλεισε εκτός από ένα γκισέ για όσους αγόραζαν εκείνη την στιγμή εισιτήριο. Ένας μειωμένης αντίληψης υπαληλίσκος (παραλίγο να φάει το ξύλο που έπρεπε να φάνε άλλοι, αλλά τι φταίει ο κακομοίρης...) ανακοίνωσε με ένα χαμόγελο (μου φάνηκε κρυφής σαδιστικής ικανοποίησης, αλλά δεν παίρνω όρκο) σε 5.000 κόσμο που είχε στριμωχθεί και που αυξανόταν συνεχώς όσο περνούσαν τα λεπτά, ότι θα έπρεπε να κατευθυνθούν σε ένα εναλλακτικό κέντρο ελέγχου των εισιτηρίων, το οποίο ενώ είχε 5 εισόδους, είχαν ενεργοποιηθεί μόλις οι δύο, με αποτέλεσμα να διανύσουμε 40 μέτρα σε κάτι λιγότερο από 2 ώρες και να μπούμε στο πάρα πέντε, να χαθούμε με τις παρέες μας, για μπύρα ούτε λόγος, μείναμε και ακατούρητοι.

Με αφήνει παγερά αδιάφορο το γεγονός ότι το Terra Vibe ήταν -λέει- πιο όμορφο από ποτέ: δεν πρόλαβα να δω τίποτε, είχε νυχτώσει και έτρεχα να προλάβω, ενώ όταν ρωτήσαμε και έναν σφίχτη no brains σεκιουριτά από που πάμε για τις θέσεις των 40 ευρώ (διότι οι σημάνσεις ήταν αλλού γι'αλλού) μας είπε "μάλλον από εκεί". Τι μάλλον ρε ακατοίκητε εγκέφαλε; Με μέσο σε προσέλαβαν; Υπάρχουν λοιπόν τουλάχιστον 10 άτομα που προσωπικά γνωρίζω, τα οποία έχασαν από ένα έως και τρία τραγούδια των Depeche, ενώ είχαν φτάσει στην Μαλακάσα από τις 8 μ.μ.!  Και που θα πουν "έλα μωρέ, δεν πειράζει" και που στην απάθειά τους ποντάρει η didi, η οποία να μην ξεχάσω ότι στην αποφράδα ημέρα του 09, λίγα λεπτά πριν η υπάλληλος ανέβει στην σκηνή και ανακοινώσει την αναβολή, τα ταμεία έκοβαν εισιτήρια κανονικά!

Τα έχουμε γράψει και στο παρελθόν, μπορεί ο χώρος να είναι συμπαθής, αλλά είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ για συναυλίες με περισσότερο από 10.000 κόσμο. Από τη στιγμή που δεν παίζουν Μ.Μ.Μ. προς Μαλακα-σα (μια απλή στάση του προαστειακού θα έλυνε το πρόβλημα, ένα κτελ κλπ), όλος αυτός ο λαός είναι αναγκασμένος να πάει με τα αυτοκίνητά του που χθες θα ήταν τουλάχιστον 10.000. Που θα τα παρκαρουν όταν τα πολυδιαφημισμένα πάρκινγκ χωρούν όλα μαζί μέχρι 1.000? Οπότε, πάρκαρε σε απόσταση 5 χιλιομέτρων και βάλε, περπάτα και ένα μισάωρο, έτσι για να σφίξουν οι κώλοι, να κάνεις την γυμναστική σου, να μην παραπονιέσαι.  Όσο για την είσοδο, τα έγραψα και πιο πάνω, αν υπήρχαν 3 ή 4 ή 5 είσοδοι και άνθρωποι των διοργανωτών -με ενδοσυνεννόηση, όπως σε κάθε φεστιβάλ που σέβεται τον εαυτό του και δεν κοροϊδεύει τον κόσμο) όπου να κατευθύνουν τον κόσμο, θα είχαμε αυτή την κατάσταση; Αλλά τι γράφω, ποια ενδοσυνεννόηση, εδώ δεν είχαν καν κινητό: "Μου τελείωσε η κάρτα ρε παιδιά, δεν μπορώ να πάρω να μάθω τι συμβαίνει...", ψέλισσε ένας "steward". Να αρχίσεις να σφυρίζεις κλέφτικα. Βλάκα.

Y.Γ. Koμμάτια από χθες δεν ποστάρω, αναζητήστε στο Youtube. Υπάρχει σχεδόν όλη η συναυλία.

Απόστολος Κίτσος