Γιατί να αγνοείς τις βαθμολογίες ταινιών

Η τελευταία ταινία του Darren Aronofsky, “mother!” είναι ακόμα μια που βαθμολογήθηκε με “F.” Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει να τη δείς.

Είναι γνωστό πως το Hollywood λυσσάει για βαθμολογίες και κατατάξεις ταινιών για αυτό υπάρχουν και τα Rotten Tomatoes, Metacritic, και CinemaScore, το τελευταίο των οποίων παρέχει βαθμολογία σε μορφή γραμμάτων με A για την υψηλότερη βαθμολογία και F για την κατώτερη. Ουσιαστικά όμως αυτά τα συστήματα δεν μετρούν το περιεχόμενο μιας ταινίας αλλά το “movie appeal,” δηλαδή το πόσο μια συγκεκριμένη ταινία ήταν ελκυστική για το κοινό. Αυτή η θεώρηση αντικατοπτρίζει την εξής ερώτηση: η ταινία που διαφημίστηκε, αντανακλά την ταινία που είδα;

Ανάμεσα στις πρόσφατες ταινίες που έλαβαν ‘Α’ είναι τα “Girls Trip,” “Leap!” και “Spider-Man: Homecoming," κοινώς πιο εμπορικές ταινίες, οι οποίες διαφημίζονται ευθέως για το περιεχόμενό τους. Δεν εναντιωνόμαστε στο να διαφημίζονται οι ταινίες στο κοινό, αλλά είναι άδικο όταν η βαθμολογία κάποιων δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητά τους εξ’αιτίας της παρεξηγημένης ερμηνείας του μάρκετινγκ που προηγήθηκε. Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που αποδεικνύει ότι τα συστήματα βαθμολογίας δεν δίνουν βάση στην ποιότητα των ταινιών: το μάρκετινγκ είναι ο παράγοντας που καθιστά μια ταινία ελκυστική.

Το πιο φρέσκο παράδειγμα είναι η ταινία του Aronofsky που δίχασε το κοινό: έλαβε “F” απο το CinemaScore και κατατάχθηκε π.χ. μαζί με τα “Bug”, “Solaris”, “The Wicker Man”. Ο Aronofsky ήταν απασχολημένος με κάθε πλευρά που αφορούσε το μάρκετινγκ της, απο τηλεοπτικά σποτάκια με θεματολογία στοιχειωμένου σπιτιού, μέχρι αφίσες φαινομενικά γεμάτες με στοιχεία για την ταινία. Το “mother!” είναι μια αλληγορία, για αυτό και δίχασε το κοινό αναφορικά με το τί πραγματικά σημαίνει. Προφανώς, δεν ήταν έκπληξη που το πιο mainstream κοινό νόμισε πως θα παρακολουθούσε ένα ψυχολογικό θρίλερ με την πανέμορφη Jennifer και τον χαρισματικό Javier. Εξ’αλλου, αυτό τους διαφήμισε η Paramount.

Αλλά να βαθμολογηθεί το “mother!” με ‘F’ και για αυτο να θεωρηθεί αποτυχία είναι παρωδία. Καθώς όχι μόνο είναι ό,τι πιο φιλόδοξο έχει κάνει ο Aronofsky εως σήμερα, αλλά είναι και ό,τι πιο φιλόδοξο έχει κυκλοφορήσει η Paramount τα τελευταία χρόνια, η οποία πρόβαλλε το φιλμ σε Τορόντο και Βενετία, ενώ το διένειμε σε πάνω από 2.300 αίθουσες την πρώτη εβδομάδα προβολής του. Αποτέλεσμα: βαθμολογήθηκε με ‘F’ και πραγματοποίησε μια ζοφερή είσπραξη των 7.5 εκατομμυρίων, που μειώνουν την δημιουργική της αξία. Η Megan Colligan, προέδρος μάρκετινγκ και διανομής της Paramount, είπε: “Αυτή η ταινία είναι γενναία και τολμηρη. Πρόκειται για έναν σκηνοθέτη και μια ηθοποιό που βρίσκονται στο απόγειο της επιτυχίας τους. Δημιούργησαν μια ταινία με την πρόθεση να είναι τολμηρή. Όλοι θέλουν πρώτοτυπες ταινίες στην παραγωγή τους και όλοι εκθειάζουν το Netflix όταν τους προσφέρει μια ταινία με μία ριψοκίνδυνη ιστορία που κανείς άλλος δεν διατίθεται να αγγίξει. Το “mother!” είναι η δική μας βερσιόν. Δεν πειράζει που δεν αρέσει σε κάποιους.”

Το να γνωρίζει κανείς ότι μια ταινία δεν είναι για όλους, είναι πνευματικά ειλικρινές και το “mother!” δεν είναι για το οποιοδήποτε κοινό. Και όμως η Paramount το διένειμε στις μάζες. Εκεί βρίσκουμε το πρόβλημα με το CinemaScore, καθώς πρωτότυπες ταινίες αναποδογυρίζουν τις προσδοκίες του κοινού, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν χαμηλότερες βαθμολογίες που τελικά δεν ανταποκρίνονται ούτε στο περιεχόμενο, ούτε στην σκηνοθεσία και παραγωγή αλλά ούτε και στις ερμηνείες των ηθοποιών. Ο Arronofsky σε αυτή την ταινία πραγματικά δημιούργησε κάτι μοναδικό, το οποίο δεν εκτιμήθηκε αναλόγως. Μπορεί το κοινό να ζητά κάτι πρωτότυπο δημιουργικά και ριψοκινδυνευμένο, αλλά δυστυχώς αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι ευκολοχώνευτο κιόλας στους περισσότερους. Αν θες κάτι εξαιρετικό, ίσως να αποφύγεις το πλήθος και τις βαθμολογίες.

Ή αν προτιμάς μια εναλλακτική συλλογιστική, "Embrace the F"!

Φανή Βασιλοπούλου