Shock Value ή Shock Porn; 5 φιλμ που το έκαναν αυτοσκοπό

Δημοσίευση: 23 Μαρτίου 2020, 14:23
Συντάκτης:

Στον κόσμο του σινεμά, πολλοί σκηνοθέτες θέλουν να περάσουν με την δουλειά τους κάποιο μήνυμα ή κάποιας μορφής ιδέα προς το κοινό. Ωστόσο, πολλές φορές οι σκέψεις τους μεταβιβάζονται με τόσο σοκαριστικό τρόπο στην μεγάλη οθόνη που αμφιβάλλουμε αν στο τέλος μένει κάποια τροφή για σκέψη. Θρυλικοί σκηνοθέτες όπως ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είναι μετρ του είδους με ταινίες όπως «Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα» του 1975 στην οποία εξετάζονται οι κίνδυνοι του φασισμού και ο μαζικός καταναλωτισμός. Από την άλλη, υπάρχουν πολλές παραγωγές εκεί έξω που έχουν κάνει όνομα για την αποκρουστική φύση τους η οποία είναι αυτοσκοπός και όχι ιδιόρρυθμος τρόπος σχολιασμού. Το γκροτέσκο στυλ τους προκάλεσε τόσο μεγάλη αποστροφή του κοινού που ακόμα μνημονεύονται σε λίστες με ταινίες που αποδείχθηκαν ικανές μόνο για να σοκάρουν... 

Hostel (2005)

Η δεύτερη ταινία του Ιλάι Ροθ μετά το “Cabin Fever” όπου μία παρέα τριών καταφθάνει σε πόλη της Σλοβακίας με σκοπό να εκπληρώσει τις ηδονιστικές της προσδοκίες δίχως να γνωρίζει τι πραγματικά την περιμένει.  Το “Hostel” εμπνέεται από τα πρώιμα βίντεο με δυσάρεστες εικόνες και αιματοχυσίες από τα οποία προήλθαν και τα “Saw” και “Wolf Creek” όπου ο πόνος και τα βασανιστήρια φτάνουν πλέον σε πορνογραφικό επίπεδο. Το “Hostel” έχει ανάλογα χαρακτηριστικά με το πλεονέκτημα του μεγαλύτερου budget και φυσικά μία ευρύτερη κινηματογραφική κυκλοφορία παγκοσμίως. Συγκεκριμένα, ένας προϋπολογισμός 4.8 εκατομμυρίων δολαρίων απέφερε συνολικά πάνω από 45 εκατομμύρια σε κέρδη. Οι σοκαριστικές σκηνές είναι πολλές στο σενάριο του Ροθ όπως ακρωτηριασμός δαχτύλων, κόψιμο των αχίλλειων τενόντων και φυσικά όλες οι ανεκδιήγητες πράξεις της συμμορίας “Bubble Gum Gang” που επιτίθεται και σκοτώνει όποιον αρνείται να τους δώσει τσίχλες.  Το “Hostel” θεωρείται ότι είχε μεγάλο αντίκτυπο όχι μόνο διότι δημιούργησε το δικό του υποείδος στην βιομηχανία αλλά επειδή κατάφερε να προκαλέσει μεγάλη αποστροφή στον κυβερνητικούς της Σλοβακίας. Στην ταινία, παρουσιάζεται μία ψευδής εικόνα της χώρας όπου επικρατεί φτώχεια και υπανάπτυξη. Μάλιστα, ένα μέλος του Κοινοβουλίου της ανέφερε ότι «Αισθάνομαι προσβεβλημένος από αυτήν την ταινία. Πιστεύω ότι όλο το έθνος θα πρέπει να νιώθει προσβεβλημένο».     

 

 

Teeth (2007)

Βασισμένο στον λαϊκό μύθο του “Vagina Dentata”, ουσιαστικά “κόλπος με δόντια”, το φιλμ του Μίτσελ Λίχτενσταιν κινηματογραφεί μία νεαρή κοπέλα που ανακαλύπτει ότι πάσχει ακριβώς από αυτήν την δυσμορφία. Αν και η βασική ιδέα θα μπορούσε να αναπτυχθεί ως εύστοχος συμβολισμός επάνω στον φόβο που επικρατεί κατά την διάρκεια της εφηβείας όπως και την διαφορετικότητα, ο Λίχτενσταιν δεν ήταν ικανός -παρά τα 2 εκατομμύρια που δαπάνησε- να κάνει κάτι προκλητικό και συνάμα άρτιο καλλιτεχνικά σαν την “Carrie” του Μπράιαν ΝτεΠάλμα που ασχολείται με τις ίδιες ανησυχίες. Συνεπώς, το “Teeth” βασίζεται ως επί το πλείστον σε φτωχούς χαρακτήρες και προφανώς σε αποτρόπαιες εικόνες κάθε φορά που ένα αρσενικό έρχεται κοντά στην πρωταγωνίστρια, Ντον, η οποία σπεύδει να ακρωτηριάσει τα γεννητικά τους όργανα. Ίσως, σε ένα ψυχολογικό επίπεδο μπορούμε να εκλάβουμε το concept ως φόβο για την αντρική ανικανότητα και τον υποσυνείδητο φόβο της απώλειας ανδρισμού αλλά σκηνές όπως ένα ακρωτηριασμένο πέος να γίνεται τροφή για αδέσποτο σκύλο είναι τουλάχιστον αποκρουστικές.

 

 

Raw (2016)

Η πιο πρόσφατη ταινία ανάλογου περιεχομένου κυκλοφόρησε πριν από τρία χρόνια στην χώρα μας και δίχασε τα πλήθη. Στην πρώτη μεγάλη ταινία της Ζουλιά Ντουκουρνό, η χορτοφάγος Τζαστίν διαπιστώνει πως η Κτηνιατρική Σχολή στην οποία θα φοιτήσει αποτελείται από παράλογους ανθρώπους που κατά το πρώτο έτος συμπεριφέρονται τελείως απελευθερωτικά και συμμετέχουν σε τρελές τελετές μύησης όπως κατανάλωση ωμών οργάνων από διάφορα ζώα. Η σκηνοθέτις πιστή στο πείσμα της να ταράξει το κοινό, χρησιμοποιεί πέρα από τον κανιβαλισμό και άλλες σοκαριστικές εικόνες που δυστυχώς δείχνουν επίπλαστες και δεν συμπληρώνουν την αφηγηματική ροή.  Η αμηχανία της διαφαίνεται ακόμα και στα σημεία που το γκροτέσκο δεν συμμετέχει άμεσα αλλά επηρεάζεται μέσω των χαρακτήρων που έχει ήδη χτίσει. Συνολικά, η σαρκοφαγία είναι σφοδρή στο “Raw” όπως και η έλλειψη ιδεών.

 

 

Human Centipede (2009)

Το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της συγκεκριμένης ταινίας προήλθε από δόλο δεν μας δημιουργεί έκπληξη. Οι συντελεστές μαζί με τον σεναριογράφο και σκηνοθέτης, Τομ Σιξ, απέκρυψαν από τους επενδυτές την λεπτομέρεια ότι τα στόματα είναι ραμμένα στους πρωκτούς και έτσι το 2009 κυκλοφόρησε το “Human Centipede”. Όπως προϊδεάζει και ο τίτλος, η ταινία αφορά έναν σατανικό επιστήμονα ο οποίος απαγάγει τρεις ανθρώπους ώστε να φτιάξει μία ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα. Στο παρελθόν, η ιδέα του σαρκικού τρόμου είχε μελετηθεί αξιέπαινα από συγγραφείς και κινηματογραφιστές όπως για παράδειγμα στην “Μεταμόρφωση” του Κάφκα με την κριτική του επάνω στην κοινωνία και την αποξένωση και στο “The Fly” του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ για την ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, το “Human Centipede” δεν ενσωματώνει καμία έξυπνη ιδέα στο σενάριό του και βλέπει τον εαυτό του ως ένα θέαμα απαίσιου παραλογισμού. Λόγω της γελοιότητάς της, το box office έδειξε κέρδη της τάξης των 352,161 δολαρίων ενώ το budget της ήταν παραπάνω από 1 εκατομμύριο.

 

 

A Serbian Film (2010)

Ο τίτλος της «Πιο σοκαριστικής όλων» ανήκει δικαίως στο “A Serbian Film” όπου ένας μεσήλικας σταρ του πορνό αποφασίζει να πάρει μέρος σε μία ταινία κουλτούρας για να κάνει μία νέα αρχή αλλά βρίσκεται εξ απροόπτου όταν αυτή περιλαμβάνει σκηνές παιδοφιλίας και νεκροφιλίας. Η ταινία υποστηρίζει ότι έχει έναν θεματικό σκοπό και ο ίδιος ο σκηνοθέτης της, Σρτζαν Σπασόγιεβιτς, είχε δηλώσει αναφορικά με την βία που υπάρχει σε αυτήν ότι «Το “A Serbian Film” είναι ένα ημερολόγιο της κακοποίησης που βιώνουμε από την κυβέρνηση της Σερβίας. Αφορά την μονολιθική δύναμη των ηγετών μας που μας υποχρεώνουν να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε. Πρέπει να νιώσεις την βία για να ξέρεις πώς μοιάζει.» Άλλοι κριτικοί θεώρησαν την εξέλαβαν ως δείγμα του πόσο απευαισθητοποιημένοι είμαστε απέναντι στην βία των ΜΜΕ αλλά και ως υπενθύμιση του πόσο σοκαριστική και απαίσια μπορεί να γίνει η βία. Φυσικά, όσο και αν τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν σε κάποιον βαθμό, το “A Serbian Film” ποτέ δεν μνημονεύεται σε λίστες ταινιών ή από τους θεατές για τα θέματα που σχολιάζει αλλά για τις δυσάρεστες εικόνες που αφήνει εντυπωμένες στο μυαλό. Μερικές από αυτές περιλαμβάνουν τον βιασμό ενός μωρού, την εξαγωγή των δοντιών μιας γυναίκας και την δολοφονία της από εξαναγκασμό σε στοματικό σεξ  και βιασμός ενός αγοριού από τον πατέρα του. Ακόμα και η σκέψη των παραπάνω σκηνών είναι ικανή να αηδιάσει μεγάλο μέρος του κοινού και είναι καθόλα λογικό γιατί το μήνυμα του σκηνοθέτη επισκιάστηκε από τις τραγικές εικόνες που ο ίδιος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει.

 

 

Πρώτη δημοσίευση: 23 Μαρτίου 2020, 14:23
Ενημέρωση: 25 Μαρτίου 2020, 10:32
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos