Μινόρε

Σύνοψη: Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος της Ελλάδας, γεμάτο μουσική, χορό και φαγητό, μια ξαφνική ομίχλη κάνει την επίσκεψή της. Μεταφυσικά πλάσματα καταλαμβάνουν την πόλη, ενώ επιτίθενται στους κατοίκους παρασύροντάς τους στη θάλασσα μέσω κάποιων παράξενων ονείρων. Μια ομάδα μουσικών ενώνει τις δυνάμεις της μ’ έναν χαμένο ναυτικό, που αναζητά τον Έλληνα πατέρα του, μια σερβιτόρα, έναν bodybuilder, τη γιαγιά τους, μερικούς ντόπιους εγκληματίες και έναν απέθαντο ιερέα για να εξοντώσουν τους απόκοσμους εισβολείς.

Γνώμη: Πίσω στον Αύγουστο, όταν έσκασε το trailer του “Μινόρε”, της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα 10 χρόνια μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο "Ο Χειμώνας", ήταν σχεδόν αδύνατο να μη δημιουργήσει έντονες προσδοκίες, τόσο στους horror fans όσο και στους ανυποψίαστους. Άλλωστε, πόσο συχνά εμφανίζεται μια ελληνική ταινία που μπλέκει τον κοσμικό τρόμο του Λάβκραφτ με το ελληνικό ρεμπέτικο, το είδος μουσικής που κάποτε… τρομοκρατούσε τα χρηστά ήθη και έθιμα της συντηρητικής κοινωνίας μας;

Και μετά τη φεστιβαλική πορεία του στο εξωτερικό και την πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήρθε η ώρα για διανομή στις ελληνικές αίθουσες και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι όσοι/ες νοσταλγούν δημιουργίες όπως το “Κακό” (1+2) του Γιώργου Νούσια  θα βρουν εδώ τη νέα, όχι και τόσο ένοχη, απόλαυσή τους.

Στο “Μινόρε”, ο Κουτσουλιώτας δεν χάνει χρόνο και μπάζει τον θεατή αμέσως στον μικρόκοσμο μιας ανώνυμης ελληνικής παραλιακής πόλης, συστήνοντας τους εκκεντρικούς κατοίκους της κυρίως μέσα από το βλέμμα ενός νέου ξένου ναυτικού που αναζητεί τον εξαφανισμένο πατέρα του, από τον οποίο του έμεινε μόνο ένα μπουζούκι. Το σκηνικό της ταινίας, οικείο και συνάμα απειλητικό, και η προσεκτικά μελετημένη ατμόσφαιρα και αισθητική που χτίζει σε αυτό ο Έλληνας σκηνοθέτης είναι σχεδόν υποδειγματικά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν να βρεθεί χρηματοδότηση και υποστήριξη σε ένα τέτοιο project, του οποίου η περιγραφή και μόνο είναι σχεδόν εξωφρενική.

Τα εξωφρενικά οράματα θέλουν βέβαια τρομερή συγκέντρωση και μεράκι για να ζωντανέψουν και στο “Μινόρε” υπάρχουν πολλές σεκάνς τρόμου, gore κι εφιαλτικής εικονογραφίας που δεν θα αφήσουν παραπονεμένους τους θεατές και εξασφαλίζουν στην ταινία το διαβατήριό της προς ένα cult status.

Ο Κουτσουλιώτας αναδεικνύεται ως ικανός γνώστης των κανόνων που διέπουν τα b-movies, τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τις κωμωδίες τρόμου, ενώ ευπρόσδεκτες είναι και οι αναφορές τους στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, που άθελά του μας έχει χαρίσει στιγμές τρομακτικής έμπνευσης

Όμως, αυτά δεν είναι αρκετά για να μην πέσει στην παγίδα της επανάληψης και ανακύκλωσης των ιδεών του μέσα στις δύο ώρες που διαρκεί το “Μινόρε”, ενώ η σατιρική του διάθεση απέναντι στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να είναι λίγο πιο αιχμηρή.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, το “Μινόρε” δεν παύει να είναι μια από αυτές τις ταινίες που πρέπει να τις δεις για να πιστέψεις ότι υπάρχουν κι αυτό δείχνει ότι ο Κουτσουλιώτας  είναι ένας δημιουργός που διαθέτει περίσσιο θάρρος, αφοσίωση και όρεξη ώστε να ταρακουνήσει το ομιχλώδες και βαλτωμένο τοπίο της ελληνικής horror κινηματογραφικής παραγωγής.