The End We Start From

Σύνοψη: Εν μέσω μιας πρωτόγνωρης, καταστροφικής πλημμύρας στο αιώνια υγρό Λονδίνο -του μέλλοντος ή του παρόντος παραμένει διαπραγματεύσιμο- μια νεαρή γυναίκα (Jodie Comer) γεννά το πρώτο της παιδί. Καθώς το σπίτι τους έχει καταστραφεί και η πόλη γίνεται μη βιώσιμη, μαζί με τον σύντροφό της (Joel Fry) καταφεύγουν στους γονείς του, σε κάποιο προάστιο του Βορρά.

Αν και φαινομενικά ήσυχη στην αρχή, η ζωή τους εκεί είναι το πρώτο στάδιο μιας μεγάλης δοκιμασίας.

Άποψη: Η ταινία της Mahalia Belo αποτελεί ένα ακόμα δράμα επιβίωσης, όπου οι άνθρωποι καλούνται βιαίως να διαχειριστούν την αγωνία του τέλους της ζωής όπως την ξέρουν.

Και η διαφορά της από τα περισσότερα του είδους είναι η εσωτερικότητα με την οποία προσεγγίζει τις θεματικές, τοποθετώντας στο επίκεντρο μια γυναίκα, εξερευνώντας τις ανησυχίες της επιβίωσης στο πλαίσιο της νέας και απαιτητικής μητρότητας.

Το “The End We Start From” διαθέτει ατμόσφαιρα αλλά δεν τρομάζει, καλλιεργεί την αγωνία χωρίς να εστιάζει στον τρόμο.

Ωστόσο, αυτό δημιουργεί την ίδια στιγμή μια στασιμότητα και επαναληψιμότητα στην εξέλιξη, ενώ το σενάριο βρίσκεται δυστυχώς κάπως παντού και πουθενά.

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν πράγματα, αισθάνεσαι ότι δεν συμβαίνει τίποτα, πολλά στοιχεία μοιάζουν να συμπεριλαμβάνονται χωρίς κάποιον ιδιαίτερο σκοπό, ενώ το σύνολο ποτέ δεν φαίνεται να καταλήγει σε κάποιο βάθος γύρω και μέσα από τις σκέψεις και τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών.

Το τέλος δυστυχώς επιβεβαιώνει την συγκεκριμένη επιφάνεια με την αναμενόμενη προβλέψιμοτητά του.

Η κινηματογράφηση ακολουθεί την νωχελικότητα της προσπάθειας και η Jodie Comer εντυπωσιάζει για ακομα μια φορά με την άηχη δυναμική της, κουβαλώντας το αποτέλεσμα με τις δυνατότητες της.

Όμως ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Χωρίς να είναι αδιάφορο ή κακό, το “The End We Start From” δεν εκμεταλλεύεται ποτέ τις δυνατότητες του, αφήνοντας την επίγευση  μιας ταινίας που θα μπορούσε να είναι καλύτερη.