American Carnage

Μια ομάδα παιδιών στο Riverside, με γονείς μετανάστες από τη Λατινική Αμερική χωρίς χαρτιά, οδηγούνται στο κρατητήριο, όταν ο συντηρητικός Κυβερνήτης της Πολιτείας εκδίδει μια εκτελεστική διαταγή σύλληψής τους. Όμως, ο Εισαγγελέας θα τους δώσει μια εναλλακτική λύση για να γλιτώσουν τη φυλακή: όλες οι κατηγορίες εναντίον τους θα καταπέσουν, εάν συναινέσουν στην παροχή βοήθειας σε ηλικιωμένους που φιλοξενούνται σε έναν Οίκο Ευγηρίας.

Οι νεαροί και οι κοπέλες αναγκάζονται να συμφωνήσουν, αλλά σύντομα θα διαπιστώσουν πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά σ’ αυτό το παράξενο Γηροκομείο, όπου συμβαίνουν σημεία και τέρατα... Ο νεαρός Χουάν Πάμπλο ανακαλύπτει πως μια τρομακτική συνωμοσία κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες –όμως πρέπει να επιβιώσει για να την ξεσκεπάσει...

Παρακολουθώντας το "American Carnage", νόμιζα ότι κάποιος/α μου κάνει πλάκα. Πάντα έχω καλή πίστη στους δημιουργούς μιας ταινίας και προσπαθώ να βρω τα σημεία της που πραγματικά παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όταν γράφω τις σκέψεις μου για ένα φιλμ. 

Εδώ δεν βρήκα ούτε ένα, ειλικρινά. Ένα σενάριο τόσο κακογραμμένο που θα έπρεπε να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν σε σπουδαστές συγγραφής κινηματογραφικού σεναρίου, μια κινηματογράφηση "ιλουστρέ ερασιτεχνική", με ένα μοντάζ πρωτάρη σε λάπτοπ που δε γνωρίζει τα βασικά. Μια ταινία που δεν ξέρει που ακριβώς να εστιάσει και τελικά δε λέει κάτι. 

Θέλει θεωρητικά να μιλήσει για τις διακρίσεις Αμερικανών και αλλοδαπών και τα στρατόπεδα διαχωρσιμού (ένα θέμα πραγματικά σοβαρό), αλλά όσα έχει να πει πάνε περίπατο στο πρώτο τέταρτο. Έπειτα ο σκηνοθέτης προσπαθεί να διακωμωδήσει την κατάσταση με ένα αδιανόητα κακοφτιαγμένο b-movie τρόμου, εκεί που πρέπει -θεωρητικά- να φοβηθείς, γελάς, εκεί που πρέπει να γελάσεις, "κλαις" από το φρικτής ποιότητας χιούμορ. Προσθέστε και τις "ερμηνείες" σχολικού επιπέδου και έχουμε ένα φιλμ που κυριολεκτικά με δυσκολία παρακολουθείται.