Αγάπη, ζωή

Σύνοψη: Η Ταέκο και ο σύζυγός της, Τζίρο, ζουν μια ήσυχη καθημερινότητα, μαζί με τον Κέιτα, τον γιο της Ταέκο από άλλο πατέρα που έχει πλέον εξαφανιστεί.

Όμως, ένα τραγικό γεγονός θα τον επαναφέρει στις ζωές τους και θα τον φέρει ξανά κοντά στην Ταέκο, η οποία θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δικές της τύψεις και ενοχές.

Γνώμη: Ακόμα και οι πιο φιλήσυχες και αγαπημένες οικογένειες μπορούν να διαλυθούν από τις μικρές ή μεγάλες τραγωδίες που ενίοτε μας επιφυλάσσει η ζωή.

Και ο Ιάπωνας Κότζι Φουκάντα, με αφορμή αυτή τη διαπίστωση, παραδίδει με το «Αγάπη, Ζωή» μια γλυκόπικρη ελεγεία πάνω στη φύση και κυρίως πάνω στις δοκιμασίες των δεσμών μας με τους άλλους.

Χρησιμοποιώντας ως όχημα την απώλεια, ο Φουκάντα φέρνει κοντά δύο ανθρώπους αποξενωμένους, την Ταέκο και τον Παρκ, τον πρώην σύντροφο και πατέρα του γιου της, και προσπαθεί να χωρέσει μέσα σε δύο ώρες τόσο μια ανατομία της σύγχρονης ιαπωνικής οικογένειας (και κατ’ επέκταση της πραγματικότητας) όσο και την πορεία δύο ανθρώπων μέσα από τα απρόβλεπτα μονοπάτια που οδηγεί το πένθος.

Και το κάνει με μια λεπτότητα και ποιητική ευαισθησία, χωρίς όμως να καταφέρνει να φτάσει τις συναισθηματικές κορυφές των συντοπιτών του Χιροκάζου Κόρε Έντα (“Shoplifters”) και Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι (“Drive My Car”), οι οποίοι έχουν πλέον θέσει τον πήχη των σινεφίλ για κοινωνικά δράματα ιαπωνικές προέλευσης σε υψηλά επίπεδα.

Ο Φουκάντα ξέρει πολύ καλά πώς να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα στις πιο φορτισμένες και τις πιο ανάλαφρες στιγμές και υπάρχουν πολλές μικρές λεπτομέρειες που ανοίγουν παράθυρα στον ψυχισμό των ηρώων του.

Όμως, με εξαίρεση ίσως την Ταέκο, που είναι το συναισθηματικό κέντρο της ταινίας, ο Φουκάντα δεν καταφέρνει να φτιάξει ένα πιο πλήρες πορτρέτο των ανδρών της ζωής της, με αποτέλεσμα να στερεί από το «Αγάπη, Ζωή» αυτό το ειδικό βάρος που θα τραβήξει τον θεατή στον πυρήνα της και θα τον κάνει να νιώσει ό,τι νιώθουν οι ήρωές της.