Μια Γυναίκα

Σύνοψη: Μια επιθεωρήτρια της αστυνομίας στο Παρίσι, αστυνομικός με μεγάλη ηθική ακεραιότητα, ρομαντική εκ φύσεως και συγγραφέας στον ελεύθερο χρόνο της, ζει, φαινομενικά ήσυχα, με τον σύζυγό της, μετά τον θάνατό της αδερφής της.

Όταν όμως αίφνης ανακαλύπτει τη διπλή ζωή του άντρα της, μεταστρέφεται και ανίκανη να διαχειριστεί το σοκ οδηγείται σε μέχρι πρότινος αδιανόητες για εκείνη πράξεις.

Άποψη: Μια από τις σπουδαιότερες γαλλίδες ηθοποιούς της εποχής μας, η Σοφί Μαρσό, αναλαμβάνει τον κεντρικό ρόλο σε ένα δράμα που χάνει το μέτρο με την ίδια να κρατά γερά τα ηνία ενός αβανταδόρικου υποκριτικά ρόλου.

Η ταινία του Jean Paul Civeyrac βάζει στο επίκεντρο μια αστυνόμο σε ηθική κρίση.

Σε αντίθεση με την αστυνόμο της συμπατριώτισσάς της, Ιζαμπέλ Ιπέρ στην ταινία του Τεσινέ που είδαμε φέτος στην Μπερλινάλε, όπου το εκτροχίασμά της από αυτό που επιτάσσει η δουλειά της είναι πολιτικοκοινωνικό, της αστυνομικού της Μαρσό είναι προσωπικό. Παρελθόν, ζήλεια, αγάπη, προδοσία είναι κινητήριες δυνάμεις για μια γυναίκα που όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ακατάληπτες είναι οι κινήσεις της.

Η Μαρσο, ούσα μια ταλαντούχα και έμπειρη ηθοποιός, ξέρει να ελίσσεται και έτσι ακόμα και μέσα στις σιωπές της, ακόμα και μέσα στο ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύει, δείχνει την απαραίτητη πυγμή και διαχειρίζεται μοναδικά της συναισθηματικές μεταβάσεις της ηρωίδας της.

Μια ηρωίδα όμως που κινείται στα όρια της υπερβολής, που οι ανατροπές του παρελθόντος που θα την πυροδοτήσουν είναι αρκετά εμφανείς και που η μεταστροφή της στο έγκλημα από την ηθική ανωτερότητα ενός ατόμου που εφαρμόζει το νόμο μοιάζει τραβηγμένη από τα μαλλιά.

Εντυπωσιακές οι σκηνές στο τέλος της ταινίας και η κάμερα, όπως ακολουθεί την αστυνομικό, συμβάλλει στην τόνωση της έντασης σε ένα δράμα που μέχρι τότε είχε μείνει σε πιο ήρεμους ρυθμούς, με ένα πέπλο μυστηρίου να καλύπτει τον άντρα.

Αν το ζήτημα της ηθικής είναι το βασικό στοιχείο του χαρακτήρα της Μαρσό, και ο άντρας της συμβολίζει την αφορμή του ξεβολέματός της από τα όρια που η ίδια έχει θέσει, τότε αυτό που απομένει είναι ένα αρκετά μονοδιάστατο δράμα, αρνούμενο να δει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα και αρκούμενο τελικά σε ένα θρίλερ ζωής-θανάτου.