"Griselda": Ένταση και θηλυκός Scarface

Σύνοψη: Η Γκριζέλντα Μπλάνκο καταφθάνει στο Μαϊάμι με στόχο να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά της. Καταλήγει να είναι η 'Νονά' της κοκαϊνης, να ξεπαστρευει κόσμο και να σέρνει πίσω της στρατιά από βαποράκια που θα κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν την εύνοια της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Palm Royale": Δοκιμασμένη συνταγή χωρίς ρίσκα

Γνώμη: Όποιος δε χόρτασε απο Narcos και Narcos Mexico, η Γκριζελντα είναι εδώ για να καλύψει τα κενά. Παρόμοιας αισθητικής και ύφους, η συγκεκριμένη ναρκοϊστορία αφορά την άνοδο μιας μητέρας που τα έκανε όλα για να φροντίσει τους τρεις γιούς της κατασκευάζοντας μια αυτοκρατορία που θα πέσει όλη πάνω στο κεφάλι της.

Σίγουρα η Σοφία Βεργκαρα παρά τις κακοήθειες για τόνους make up που χρειάστηκαν για να υποδυθεί τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, αλλά και τη μανιέρα που παίρνει παραμάσχαλα για να πείσει ως μια λαϊκή κυρία που πιάνει τη ζωή στα χέρια της καταλήγοντας ο θηλυκός Scarface, δίνει ταμπεραμέντο σε ένα ρόλο που μοιάζει να ήθελε εδώ και καιρό.

Σε ένα τέτοιο 'κόσμο' γεμάτο υπερβολή υπάρχει πρόσφορο έδαφος για one woman show.

Η Βεργκάρα ναι μεν γραπώνει το ρόλο, αλλά υπάρχουν άνετα άλλοι 10 περιφερειακοί χαρακτήρες που σου μένουν στο μυαλό.

Από το λογιστή της επιχείρησης, τον λιγομίλητο σωματοφύλακα της Γκριζελντα, τους περίεργους που δεν είδαν με καλό μάτι ότι μια νοικοκυρά τους έχει υποβιβάσει στη βαθμίδα των εμπόρων, μέχρι την αστυνομικό που παλεύει να βρει και αυτή τη θέση της σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον.

Όλα αυτά περίφημα τοποθετημένα μέσα από άριστη αναπαράσταση της εποχής, με μουσικές, drugs χωρίς rock an roll, αλλά με μπόλικη ντίσκο.

Στα 6 (μόλις) επεισόδια, η σειρά δεν προλαβαίνει να κουράσει, αντιθέτως πολύ άνετα κούμπωναν άλλα δύο -τρία.

Προφανώς το Netflix προσπαθώντας να κλείσει τη μαύρη τρύπα των εσόδων από ταινίες του ποδαριού, αφαιρεί τη δύναμη από αξιόλογες κινήσεις, ενώ ίσως υπάρξει λίγη γκρίνια (τη δεχόμαστε) για την ηρωιοποίηση καθαρμάτων που κάνουν γούστα και πουλάνε τρέλα δημιουργώντας ναρκομανείς, αλλά εδώ μιλάμε για fiction με ολίγη πραγματική πηγή μέσα. Ούτε ντοκιμαντέρ βλέπουμε, ούτε ιστορίες για κατηχητικό. Εδώ μέσα οι μισοί είναι ημίτρελοι και οι υπόλοιποι φονιάδες

Όμως, υπάρχει τέτοια ένταση σε όλα τα σκηνικά, μαζί με μια φοβερή αναπαράσταση της εποχής, που η σειρά μπιντζάρεται πανεύκολα.

Σαπουνόπερα alert, αλλά ποιος νοιάζεται όταν όλα είναι σε top επίπεδο, από ηθοποιούς μέχρι σκηνοθεσία και γράψιμο...