Μαύρος κότσυφας, μαύρο βατόμουρο

Σύνοψη: Μια 48χρονη γυναίκα που έχει περάσει όλη τη ζωή της πλήρως ανεξάρτητη σε ένα μικρό χωριό της Γεωργίας, ξαφνικά ερωτεύεται παθιασμένα και βρίσκει τον εαυτό της σε ένα σταυροδρόμι. Είτε να προστατέψει την αυτονομία της είτε να διατηρήσει μια σχέση που ίσως την περιορίσει.

Όλα αυτά, ενώ το σούσουρο στο χωριό για τον τρόπο ζωής της είναι εκκωφαντικό.

Άποψη: Η επαρχία σε οποιαδήποτε χώρα λειτουργεί ως ένας τόπος διερεύνησης του εγώ μέσα σε ένα κλειστό περιβάλλον που έχει ήδη αποφασίσει ποιος είσαι, τι είσαι και τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις για να είσαι αποδεκτός, αρεστός, τμήμα μιας άτυπης οικογένειας.

Στον Μαύρο Κότσυφα βρισκόμαστε σε ένα μη αστικό μέρος κάπου στην Γεωργία, στο οποίο η 48χρονη Etero καλείται να διεκδικήσει την σεξουαλική -και όχι μόνο- ανεξαρτησία της.

Μια μεσήλικη γυναίκα που δεν της επιτρέπεται ο ερωτισμός, που ξενίζει και μόνο το γεγονός πως έχει σεξουαλικό σύντροφο, με τον οποίο απολαμβάνει τις μεταξύ τους ερωτικές συνευρέσεις και παράλληλα, ακόμα και η επιλογή της μοναξιάς ή της αυτονομίας εκτός του αναγκαστικού πλαισίου συμμετοχής σε μια σχέση φαντάζει επίσης περίεργο.

Για αυτό και η κάμερα του Elene Naveriani εστιάζει στο πώς η ίδια βλέπει τον εαυτό της μέσα στην όλη συνθήκη, με τους υπόλοιπους απλώς να εννοούνται και υπονοούνται χωρίς να τους δίνεται πραγματικό υπόβαθρο.

Εντυπωσιάζει ο ρεαλισμός τόσο της κάμερας όσο και του φυσικού παιξίματος της εξαιρετικής Eka Chavleishvili που θέλουν να αναδείξουν την ύπαρξη ζωής και μετά τα 40. Μια δύσκολη στιγμή στην ζωή της θα την οδηγήσει στο να ξανακοιτάξει τον εαυτό της, το παρελθόν και το παρόν της και να διαπιστώσει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Αυτή είναι η επαναστατικότητα της ηρωίδας όσο και της ταινίας. Μια μεσήλικη, σχεδόν 50άρα γυναίκα που ζει την καθημερινότητά της όπως την θέλει, απολαμβάνει το σεξ και ζητά την αυτονομία της, ξαφνιάζει ακόμα και σήμερα, αν θυμηθούμε και όσα είχε δηλώσει εύστοχα και η Έμα Τόμσον με αφορμή την ταινία Good Luck to You Leo Grande.

Όπως και εκεί, έτσι και εδώ έχουμε μια γυναίκα που δεν διστάζει να δείξει το σώμα της, με αρκετές σεξουαλικές σκηνές και μπόλικο γυμνό που ενώ ο θεατής είναι συνηθισμένος να το βλέπει σε νεότερες ηλικίες ηθοποιών, είναι κάτι που σπανίως βλέπουμε σε μεγαλύτερες, σαν να χάνεται η επαφή του ανθρώπου με το σώμα του και να αποσεξουαλικοποιείται.

Η σωματική ένταση της ηρωίδας έρχεται ωστόσο σε μια αντίθεση με την υποτονικότητα της ταινίας στο σύνολό της, καθώς βαδίζει μονότονο όσο περνά η ώρα και ίσως η επιλογή του εξοστρακισμού της υπόλοιπης κοινωνίας για να αναδειχθεί η ζωή της μίας, να λειτούργησε μπούμερανγκ στερώντας την ένταση που θα είχε η συνδιαλλαγή και με άλλους χαρακτήρες και η σύγκρουση με τις αντιλήψεις τους.