H ρίζα του κακού

Σύνοψη: Σε μια πολυτελή παραθαλάσσια βίλα, μια άπορη νεαρή γυναίκα βρίσκει μια παράξενη οικογένεια: έναν άγνωστο και πολύ πλούσιο πατέρα, την ιδιόρρυθμη σύζυγό του, την φιλόδοξη επιχειρηματία κόρη του, μια επαναστατημένη έφηβη και μια απειλητική υπηρέτρια. Κάποιος λέει ψέματα.

Ανάμεσα σε υποψίες και ψέματα, το μυστήριο καλύπτει τα πάντα και το κακό εξαπλώνεται.

Άποψη: Το Γαλλο-Καναδικό δράμα του Sebastien Marnier όταν προβλήθηκε στην Βενετία το 2022 είχε συγκριθεί από μερικούς με το Στα Μαχαίρια του Rian Johnson και τον Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλει, χωρίς να είναι στην πραγματικότητα ούτε τόσο κωμικό όσο το πρώτο, ούτε τόσο μυστηριώδες όσο το δεύτερο.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, εμφανιζόμενος στην προβολή της ταινίας στο 23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, αναφέρθηκε στην ταινία λέγοντας πως ήθελε να κάνει μια κωμωδία με στοιχεία θρίλερ ή ένα θρίλερ με στοιχεία κωμωδίας, και ενώ πράγματι διαθέτει στοιχεία και από τα δύο είδη, εν τέλει αποδεικνύεται ένα αργό δράμα αναζήτησης του παρελθόντος και της ρίζας του κακού, ενός κακού που επαναλαμβάνεται εις αεί.

Μια γυναίκα αναζητά τον πατέρα της, ο οποίος είναι ένας πλούσιος ηλικιωμένος άντρας με οικογένεια και εγγόνια που ζει σε μια βίλα με όλη την ιδιόρρυθμη οικογένεια του.

Αν κάτι λείπει από αυτή την οικογένεια είναι το μακάβρια και ειρωνικά αστείο attitude της οικογένειας στο Knives Out ή στην οικογένεια Άνταμς. Η οικογένεια βλέπει με μια καχυποψία το νέο μέλος. Είναι πράγματι κόρη του ή μια τσαρλατάνα που θέλει να του φάει την περιουσία και που θα ανατρέψει τις ισορροπίες;

Αυτό που στα χέρια των Αμερικανών, θα είχε γίνει μια πιο fun ταινία μαζικού ενδιαφέροντος-το οποίο καθόλου κατακριτέο δεν θα πρέπει να θεωρείται-στα χέρια του Marnier είναι ένα βαρύ-περισσότερο από όσο χρειάζεται-γαλλικό δράμα ενοχής και αμφίσημου παρελθόντος, αποκάλυψης και συγκάλυψης.

Η ανατροπή γύρω στα μέσα της ταινίας ανανεώνει κάπως το ενδιαφέρον του θεατή για αυτή, καθώς μέχρι τα μέσα όδευε ολοσχερώς προς μια απροσπέλαστη «κοιλιά», και έτσι κάπως διασώζεται, όπως και χάρη στην ευρηματική ερμηνεία της Laure Calamy (Call my Agent, Ο Γάιδαρος, Ο Εραστής μου και Εγώ) που δίνει πολυπλοκότητα σε έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο μονοσήμαντος.