In the heights

Σύνοψη: Η υπόθεση εστιάζει στον ιδιοκτήτη ενός παλιού, ισπανικού μπακάλικου ο οποίος αφότου κληρονομεί την περιουσία της γιαγιάς του, κατακλύζεται από ανάμεικτα συναισθήματα καθώς πρέπει να κλείσει το κατάστημά του και να αποσυρθεί στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Λατρεύει την μουσική και τον χορό, και στη ζωή του μπαίνει και μία κοπέλα που αγαπάει και εκείνη εξίσου τα ίδια πράγματα.

Άποψη: Είναι γνωστή η αγάπη του Lin Manuel Miranda για τα μιούζικαλ. Έχει παίξει στην επιστροφή της Mary Poppins, στο πολυακουσμένο Hamilton, που ήταν θεατρικό αλλά κινηματογραφήθηκε και έφτασε ως τις Χρυσές Σφαίρες ως ταινία, δίνει την φωνή του στο μιούζικαλ animation Vivo που είναι διαθέσιμο στο Netflix, ενώ θα βρίσκεται ως παραγωγός και συνθέτης στην νέα Μικρή Γοργόνα του Rob Marshall. Εκτός αυτών όμως έγραψε και ένα θεατρικό μιούζικαλ, το In the Heights, που ανέβασε στο Broadway το 2005 κερδίζοντας τέσσερα βραβεία Tony.

Τώρα ήρθε η ώρα του για την κινηματογραφική εκδοχή, έστω και με καθυστέρηση λόγω Covid και όχι μόνο στα σινεμά αλλά κυρίως στο HBO Max, κάτι που οδήγησε στην παταγώδη εισπρακτική αποτυχία της, παρότι δεν της αξίζει.

Είναι ένα καλογυρισμένο μιούζικαλ με ταλαντούχους ηθοποιούς και όμορφα, ανεβαστικά τραγούδια, που όμως είναι ειδικών ενδιαφερόντων, με αποτέλεσμα να μην το βλέπουν εν τέλει πολλοί. Λίγοι θα ταυτιστούν εκτός Αμερικής, αλλά ακόμα και στην Αμερική και πάλι δεν αποκτά μια καθολικότητα η ιστορία ώστε να ενδιαφέρει περισσότερο κόσμο από αυτόν στον οποίο αναφέρεται η ταινία.

Ο Miranda πέρα από παραγωγός και έχοντας έναν μικρό ρόλο στην ταινία, δεν έχει άλλη συμμετοχή μιας και σκηνοθέτης είναι ο Jon M. Chu του «Crazy Rich Asians» και σεναριογράφος η πρωτοεμφανιζόμενη Quiara Alegria Hudes.

Παρόλα αυτά αποτυπώνουν αρκετά πιστά το πνεύμα και το στιλ του θεατρικού μιούζικαλ, με αρκετές ωστόσο σεναριακές διαφορές ώστε να προσαρμοστεί στο σήμερα, δεκαπέντε χρόνια περίπου μετά το πρώτο του θεατρικό ανέβασμα.

Η υπόθεση του έργου δεν απομακρύνεται από τις βασικές θεματικές που απασχολούν τα ρομαντικά μιούζικαλ αλλά και τις ρομαντικές ταινίες εν γένει, δηλαδή ο έρωτας, η αγάπη, οι δυσκολίες και η φτώχεια. Έξυπνα βέβαια εμπλέκονται στα τραγούδια τα οποία συμπληρώνουν την πλοκή και αποδεικνύονται χρήσιμα για την προώθηση της δράσης.

 Δεν είναι απλώς τραγούδια, αλλά συμμετοχικά κομμάτια της αφήγησης. Άλλοτε λίγο πιο δραματικά, άλλοτε πιο ξέφρενα και χαρούμενα, περνά από όλες τις συναισθηματικές κλίμακες μέσα στις σχεδόν δυόμιση ώρες, που ίσως είναι η ουσιαστικότερη δυσκολία παρακολούθησης της ταινίας.

Σίγουρα είναι ένα μιούζικαλ για τους φαν του είδους, δεν ανοίγεται σε άλλα κοινά, καθώς αν σε κάποιον ξενίζει αυτό το είδος, τότε σίγουρα θα ξενίσει και αυτό μιας και είναι αρκετά μουσικό με μια εφηβική αύρα και παιδικότητα, κάνοντάς το περισσότερο να μοιάζει με εφηβική ταινία που θα απευθυνόταν περισσότερο σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία. Anthony Ramos και Leslie Grace αναδεικνύονται σε ένα όμορφο πρωταγωνιστικό δίδυμο, καλλίφωνο και ταιριαστό που όμως και εκείνοι δύσκολα καταφέρνουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του θεατή.