Νύχτες Πρεμιέρας 16: Soy Nero - Κριτική

Ο Νέρο επιστρέφει στις ΗΠΑ σχεδόν αμέσως μετά την απέλασή του, προκειμένου να αποκτήσει αυτή τη φορά την πολυπόθητη πράσινη κάρτα μέσω της κατάταξής του στον αμερικανικό στρατό. Ο δρόμος για τη νομιμοποίηση και την αποδοχή στον τόπο όπου μεγάλωσε αλλά ποτέ δεν έγινε μέρος του, περνά πλέον μέσα από τη μάχη στα πεδία της Μέσης Ανατολής, εκεί όπου πολλά παιδιά εξαγοράζουν την πιθανότητα να αναγνωριστούν ως Αμερικανοί πολίτες με τον κίνδυνο να γυρίσουν πίσω μέσα σε ξύλινο κουτί.

Σε παραγωγή της Twenty Twenty Vision του Θανάση Καραθάνου και διεύθυνση φωτογραφίας του Χρήστου Καραμάνη (Chevalier, Suntan), ο Ιρανός σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία ενός 17χρονου μετανάστη που κατατάσσεται στον αμερικάνικο στρατό για να αποκτήσει την πράσινη κάρτα, σε ένα μάταιο κυνήγι ευτυχίας.

Ο Πιτς διαθέτει ένα μεγάλο ατού, την ενέργεια και το ταλέντο του πιτσιρικά πρωταγωνιστή του, αλλά ενώ προσπαθεί να κάνει σινεμά καταγγελίας για την αισχρή πρακτική των ΗΠΑ (που χρησιμοποιούν τους μετανάστες για να ενισχύσουν το μάχιμο στρατιωτικό τους δυναμικό, ενώ όταν δεν τους χρειάζονται τους απελαύνουν), είναι υπερβολικός, «θυμωμένος» με το αντικείμενό του και προσπαθεί ανεπιτυχώς να φανεί βαρυσήμαντος.

4,5 / 10

Κυριακή 25/9, Ταινιοθήκη, 18,00