Νύχτες Πρεμιέρας 16: Αll these sleepless nights - Kριτική

Ένα αφόρητα ατέλειωτο Σάββατο βράδυ στην άκρη της Βαρσοβίας

O Kριστόφ, φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας, χωρίζει από μια σχέση 5 ετών. Παρέα με τον συμφοιτητή του, Μιχάλ, αποφασίζουν να ξεχυθούν στην ξέφρενη νύχτα της Βαρσοβίας, με μπόλικες δόσεις αλκοόλ, ναρκωτικών, complicated συναισθηματικών, με κυρίως ηλεκτρονικό ξεσηκωτικό soundtrack. Μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, η κάμερα τους ακολουθεί μεθυστικά από πάρτι σε πάρτι, με φόντο μια μητρόπολη που αλλάζει ταυτότητα και μια νεότητα που αναζητά εναγωνίως την επόμενη συγκίνησή της.

Ο σκηνοθέτης Michal Marczak γνώρισε τα δύο αγόρια σε ένα σπιτικό πάρτι, του έκανε κλικ η στιλάτη κινησιολογία τους και μετά από ένα τρίμηνο σε πρόβες, ξεκίνησαν γυρίσματα, τα οποία κράτησαν 1 ½ χρόνο, 2 καλοκαίρια και έναν χειμώνα. Ναι, ωραία, είναι ενδιαφέρον πως μπλέκει η πραγματικότητα με τον αυτοσχεδιασμό και την μυθοπλασία, χορογραφημένη σκηνοθεσία, προσεκτικό μοντάζ, λεπτομέρεια στους φωτισμούς και στα χρώματα, αληθινή αίσθηση αυθεντικής ατμόσφαιρας, αέρας γαλλικού Νέου Κύματος. Σε πολλές σκηνές, ειδικά εάν είσαι και εσύ party animal, πολύ θα ήθελες να βρίσκεσαι κάπου ανάμεσα στο καθόλου fake πλήθος που διασκεδάζει και το δείχνει, σε ένα beach party, σε μια πλατεία, σε ένα σπίτι με φίλους. Να βλέπεις πυροτεχνήματα και να τριγυρίζεις άσκοπα πριν το ξημέρωμα στους δρόμους της super γοητευτικής Βαρσοβίας, που αναδεικνύεται ως η νέα cool πόλη της Ευρώπης.

Αυτό, over and over again, σαν το μονότονο συχνά μουσικό μοτίβο ενός κομματιού dance electronica. Και μετά, τι; Αρχίζεις να ξεροβήχεις από τα πάμπολλα τσιγάρα, να σιχαίνεσαι ακόμα περισσότερο τα ναρκωτικά, να ενοχλείσαι από τα άστρωτα στρώματα κατάχαμα, να ψάχνεις τρόπο να ξεπεράσεις το hangover που σου προκαλεί η θέαση της ταινίας. Το storyline παραπέμπει σε σκόρπιες σελίδες προσωπικού ημερολογίου, τα συμβάντα επαναλαμβάνονται, ένας φαύλος κύκλος. Οι βασικοί χαρακτήρες μιλάνε ακατάπαυστα (μία από τις πιο κακόηχες ομολογουμένως ευρωπαϊκές γλώσσες), αναμασώντας τις ίδιες και τις ίδιες ‘βαθυστόχαστες’ θεωρίες για τη ζωή και τη φιλία, ενώ πασχίζουν προφανώς να επαναφεύρουν τον εαυτό τους, να υποδυθούν μια νέα persona, για καλύτερο flirting ή για να ικανοποιήσουν έστω το εγώ τους, διασκεδάζοντας non-stop (καμία άμεση νύξη σε φοιτητική δραστηριότητα ή άλλη απασχόληση).

Οπότε, κάποια στιγμή αρχίζεις να αισθάνεσαι άβολα, θέλεις απλώς να βγάλουν το σκασμό ή και να τους σπάσεις στο ξύλο, όταν συμπεριφέρονται σαν ανόητα σχολιαρόπαιδα, ξεπερνώντας τα όρια της όποιας νεανικής τρέλας και hipster ανάγκης για απελευθέρωση. Ίσως όντως να ψάχνουν να βρουν αυτό που τους λείπει, εγώ προσωπικά, ούσα νηφάλια, έπεσα σε αδιέξοδο, αναζητώντας το (αν)ήθικο afterparty δίδαγμα της ταινίας.

By the way, το φιλμ εντάσσεται στην ενότητα Festival Darlings, καθώς τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας για Ξενόγλωσσο Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Σάντανς 2016.

Προβάλλεται: Σάββατο 24/9, Δαναός 2, 22.00

ΥΓ Το κείμενο γράφτηκε ακούγοντας το album ‘Our Love’ του Caribou. Συστήνεται ανεπιφύλακτα και το κομμάτι ‘Can’t Do Without You’ στο repeat. Πάρτε μια γεύση από το film clip της ταινίας εδώ.

Γιόλα Χριστούλα

4 / 10