45m2

Aντιηρωίδα με επίγνωση και αδυναμίες

Αναμενόμενο η ταλαιπωρημένη γενιά των λιγοστών ευρώ να δημιουργεί εικόνες ταύτισης έτσι ώστε να ενσαρκώσει την περιπεπλεγμένη εφηβεία που βιώνει. Μία τέτοια εικόνα ορθώνεται στους τοίχους της γκαρσονιέρας της πρωταγωνίστριας των 45 τετραγωνικών, προκαλώντας μας να νιώσουμε πόσο απαραίτητος μπορεί να γίνει ο εγκλεισμός σε τέσσερεις τοίχους, όταν κανείς τους έχει συνηθίσει διαπερατούς και παραβιάσιμους στο πατρικό του. Αν ο χώρος που μας παραχώρησαν οι γονείς μας για να αναπτυχθούμε ήταν πάντα άπειρος και ταυτόχρονα στην απειροσύνη τους περιοριστικός, ίσως κάθε ένας από μας να έχει άμεση ανάγκη να προσδιορίσει το μεταβατικό προσωπικό του χώρο που τον οδηγεί στην η ενηλικίωση.

Η απεριόριστη τροφοδοσία και ελευθερία που έδωσαν οι γονείς στη γενιά των σημερινών 30ρηδων ανέκοψε το ξεδίπλωμά τους σε ένα σταθερά καθορισμένο και οριοθετημένο χώρο που να τους εμπεριέχει. Οι αέναα 25ρηδες έφηβοι ελπίζουν να περάσουν με το πινέλο τους όχι μόνο τους τοίχους των καινούριων τους δωματίων αλλά να κάνουν τα πέλματα ζωγράφους, ώστε να ορίσουν το πάτωμα που πατούν ως υγιή γη τους.

Αντιηρωίδα, με ανακουφιστικά καρικατουρίστικες αδυναμίες, η πρωταγωνίστρια «τρώει τα μούτρα της» παρέα με μια γάτα, προσπαθώντας να της μοιάσει, ενώ διαθέτει επίγνωση της ματαιότητας της αναγκαίας επανάστασής. Η ταύτιση μαζί της δημιουργεί αμφιθυμία, αναδυόμενη μέσα από διακριτικά καυστικά σχόλια για το ψευδοαδιέξοδο της γενιάς μας. Το τέλος δίνει απροσδόκητη λύση στο ψευτοδίλημμα σπίτι «μου» ή το σπίτι που έχω αποφασίσει για δικό μου, ανοίγοντας παράθυρα εκεί που φαίνονται μόνο κλειστές πόρτες, και επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του σπιτιού ως πολύ ευρύτερη από τα εκάστοτε διαθέσιμα τετραγωνικά.

Εύη Αβδελίδου

www.thinkingonfilms.blogspot.com