Νύχτες Πρεμιέρας 2023: "All of us strangers" - Κριτική

Σύνοψη: Ο Άνταμ (Άντριου Σκοτ) είναι ο μοναδικός ένοικος σε μια πολυκατοικία στην άκρη της πόλης. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Γιατί ένα βράδυ χτυπά την πόρτα του ένας γείτονας (Πολ Μέσκαλ) και σύντομα ένα ειδύλλιο ξεκινά ανάμεσά τους.

ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας προβάλουν τον Νονό ΙΙ ψηφιακά αποκατεστημένο

Όμως στη ζωή του Άνταμ συμβαίνει κάτι παράξενο: με ένα μυστηριώδη τρόπο, αν και νεκροί εδώ και πολλά χρόνια, οι γονείς του εξακολουθούν να ζουν στο πατρικό του σπίτι και μάλιστα τον υποδέχονται εκεί.

Γνώμη: Για κάποιους, τα φαντάσματα του παρελθόντος κάνουν απλά σποραδικές επισκέψεις. Για κάποιους άλλους, είναι σχεδόν ζωντανά, καθώς ζουν καθημερινά μαζί τους. Στην περίπτωση του Άνταμ, του πρωταγωνιστή της νέας ταινίας του Άντριου Χέιγκ (“Weekend”, “45 Years”), ο οποίος έχασε τους γονείς του σε ηλικία 12 ετών, συμβαίνει το δεύτερο. Ο Άνταμ, που εργάζεται ως σεναριογράφος και κατοικεί σε ένα high rise στα περίχωρα του Λονδίνου, επιστρέφει μία μέρα στο πατρικό του κι εκεί τον περιμένει μία τεράστια έκπληξη: οι γονείς του είναι εκεί και μάλιστα τον περιμένουν για να τους πει όλα όσα έχουν συμβεί στο διάστημα που έχουν να ιδωθούν.

Αυτό το μεταφυσικό εύρημα που βρίσκεται στον πυρήνα του σεναρίου του Χάιγκ είναι ένας όχι και τόσο διακριτικός τρόπος για να μιλήσει για τη σχέση γονιών και παιδιών, που είτε διακοπεί βίαια είτε όχι, αφήνει πάντα κατάλοιπα και διαμορφώνει τις υπόλοιπες σχέσεις της ζωής μας. Και οι σκηνές που ο Άνταμ βρίσκεται στο πατρικό του, ειδικά αυτή που κάνει coming out στη μητέρα του (Κλερ Φόι) είναι το δυνατό χαρτί του “All of Us Strangers”, καθώς δύσκολα δεν θα βρει κανείς εκεί ένα κομμάτι της δικής του ζωής.

Παράλληλα, όμως, παρακολουθούμε και την εξέλιξη της σχέσης του Άνταμ με τον Χάρι, τον μοναδικό γείτονά του στην πολυόροφη, νεόδμητη πολυκατοικία και παρά τη δουλεμένη χημεία των Άντριου Σκοτ και Πολ Μεσκάλ και μία υπέροχη σκηνή σεξ που θα κάνει όλους κι όλες τις φαν του “Hot Priest” και του “Μπαμπά από το Aftersun” να αναστενάξουν, αυτό το κομμάτι της ταινίας δεν βρίσκει χώρο να ανασάνει δίπλα στο εύρημα της επιστροφής των νεκρών.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χέιγκ δεν καταφέρνει να πει όσα θέλει, καθώς θίγει μεν μία σειρά από ζητήματα, από το οικογενειακό τραύμα μέχρι την αποξένωση της ζωής στις μεγαλουπόλεις και την αδυναμία μας να αφεθούμε και να ερωτευτούμε όσο μεγαλώνουμε. Όμως, παρά τις αρετές και τις προθέσεις του δημιουργού του, υπάρχει μία αίσθηση συναισθηματικού εκβιασμού στο “All of Us Strangers” που κορυφώνεται σ’ ένα φινάλε που σου φωνάζει “κλάψε τώρα!”.

Ο Χέιγκ έχει αποδείξει, ειδικά στο αριστουργηματικό “Weekend”, ότι δεν έχει ανάγκη τέτοιου είδους πρόδηλους συναισθηματισμούς για να κάνει το κοινό του να λυγίσει, γι’ αυτό και το “All of Us Strangers” είναι μεν μία από τις ταινίες της χρονιάς, αλλά μέσα του κρύβεται ίσως κάπου μία ακόμα καλύτερη ταινία.

To ΜΟVE IT καλύπτει τις Νύχτες Πρεμιέρας για 14η χρονιά και καταγράφει όλα όσα συμβαίνουν εδώ.