We are the best!

Διαχρονική teen κουλτούρα

Πρόκειται για το νέο φιλμ του καταξιωμένου Σουηδού Λούκας Μούντισον που είναι περισσότερο γνωστός για το συγκλονιστικό δράμα Λίλια για Πάντα/2002 καθώς και για τα πιο ελαφρά και πολύ διασκεδαστικά Fucking Åmål/1998 και Τillsammans/2000. Στο We are the best!, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στη φόρμα και το περιεχόμενο αυτών ακριβώς των έργων, διαπραγματευόμενος αυτήν τη φορά μια ιστορία εφηβικής τρέλας και νεανικής ξεγνοιασιάς με νοσταλγικό φόντο τη Στοκχόλμη των αρχών της δεκαετίας του 1980.

Στο επίκεντρο ένα δίδυμο κοριτσιών της τρυφερής ηλικίας των 12, 13 τα οποία αποφασίζουν να σχηματίσουν μια πανκ μπάντα δίχως να ξέρουν ιδιαίτερα από μουσική αλλά με στόχο να κλέψουν την παράσταση από τα μεγαλύτερα από εκείνα παιδιά που δεν τους δίνουν σημασία. Μη θέλοντας να υποταχθούν στον κονφορσμισμό της κυρίαρχης ποπ κουλτούρας, οι νεαρές πρωταγωνίστριες ακούνε σουηδικά πανκ συγκροτήματα και στην πορεία ξεκινούν μια απίθανη αλλά στενή φιλία με μια τρίτη έφηβη που βρίσκεται και εκείνη έξω από τον κύκλο της σχολικής δημοφιλίας. Μαζί εκτός από τη μουσική, χτίζουν μια δυνατή φιλία και προχωρούν προς την ενηλικίωση, γελώντας, μαλώνοντας, ερωτευμένες και στις μαύρες τους όπως συμβαίνει στην ιδιαίτερη αυτή περίοδο της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Ο Μούντισον παρουσιάζει την ιστορία του με τρόπο παιχνιδιάρικο, μπολιάζει τις σκηνές με φοβερή ενέργεια, αφήνει τα κεντρικά πρόσωπα να αυτοσχεδιάσουν και ντύνει την πλοκή με δυνατά πανκ κομμάτια και ένα πολύ ενδιαφέρον soundtrack γεμάτο σκανδιναβική αναρχία και χιούμορ. Η φωτογραφία δίνει ένα τόνο γλυκιάς μελαγχολίας με το χειμωνιάτικο σουηδικό σκηνικό κατάλληλο φόντο που αντιπαραβάλλει την εφηβική φλόγα με τον τόσο διαφορετικό - και σίγουρα πιο κρύο - κόσμο των μεγάλων.

Το φιλμ είναι πολύ πιο διασκεδαστικό απ' όσο θα περίμενε κανείς από μια συνηθισμένη ιστορία εφηβίας, ζεστό, τρυφερό και γεμάτο επαναστατική διάθεση, μια τίμια προσέγγιση στην teen κουλτούρα όχι μόνον εκείνης της εποχής αλλά διαχρονικά και αποφεύγει ευτυχώς έξυπνα τα στερεότυπα και την καρικατούρα. Μια ιδιαίτερα φρέσκια ταινία λοιπόν που άφησε το κοινό απολύτως ευχαριστημένο (όλοι έβγαιναν με χαμόγελο από το πολυσινεμά του BFI στις όχθες του Τάμεση και μάλλον το ίδιο θα συμβεί και με εσάς όταν (και αν με το καλό) προβληθεί η ταινία στην Ελλάδα. 

Μιχάλης Κωνσταντέλλης