Σύνοψη: Η ταινία ακολουθεί την πορεία του Dick Cheney, αντιπροέδρου των ΗΠΑ στην κυβέρνηση George Bush του νεότερου, από όταν πρωτοξεκίνησε την δεκαετία του 1960, μέχρι τη δεκαετία του 2000 και τις αποφάσεις που έλαβε προκειμένου να έχει όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερη εξουσία.
Άποψη: Vice σημαίνει στα αγγλικά αντιπρόεδρος αλλά και βίτσιο, φαυλότητα, επομένως είναι ο πλέον κατάλληλος τίτλος για μία βιογραφική ταινία για έναν άνθρωπο που και αντιπρόεδρος υπήρξε και οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από φαυλότητα και ανηθικότητα, με βίτσιο του την εξουσία. Ο Dick Cheney υπήρξε μία σκοτεινή προσωπικότητα, που ξεκίνησε βοηθώντας τον Donald Rumsfeld, ρεπουμπλικάνο της κυβέρνησης Νίξον, για να καταλήξει αντιπρόεδρος του Bush, με μόνο μία προϋπόθεση, να έχει περισσότερες αρμοδιότητες από όσες είθισται να έχει ένας αντιπρόεδρος. Ο Adam McKay, που ξέρει πώς να φτιάχνει έναν φαλλοκρατικό χώρο λήξης αποφάσεων, όπως στον δημοσιογραφικό κόσμο του «Anchorman», στον οικονομικό κόσμο που οδήγησε στην κρίση του 2008 του «The Big Short» για να φθάσει στον πολιτικό κόσμο του «Vice». Σε όλες αυτές τις ταινίες πυλώνας είναι ένας κόσμος ανδρών με βίτσιο την εξουσία, τα χρήματα, την δημοσιότητα, ικανοί να υπερβούν όποια έννοια ηθικής και εντιμότητας.
Έχοντας ως παραγωγούς τους Will Ferrell και Brad Pitt και πρωταγωνιστές τους Christian Bale και Steve Carell που συμπρωταγωνιστούσαν στο «The Big Short» και την Amy Adams, φτιάχνει μία πολιτική κωμωδία, παρά βιογραφική ταινία, διότι παίρνει ως παράδειγμα την δράση ενός πολιτικού με υπόγεια δράση και ύπουλα μέσα, για να δημιουργήσει ένα κωμικό επαναστατικό κείμενο εναντίον του πώς κινείται η σύγχρονη πολιτική, γι’ αυτό και διαθέτει κάτι από την σάτιρα της Αμερικής του Robert Altman. Με γρήγορη κάμερα που περιστρέφεται γύρω από τους ήρωες, με συνεχή κατ, με σβέλτο και καλοφτιαγμένο μοντάζ και με ένα καυστικό ειρωνικό χιούμορ απέναντι τόσο στην προσωπικότητα που βιογραφεί, όσο και στην αμερικανική πολιτική, γίνεται μία από τις πιο καίριες πολιτικές κωμωδίες που έχουμε δει. Ο Cheney σαν άλλος Frank Underwood, σπάει τον 4ο τοίχο, και μιλάει απευθείας στην κάμερα, όπως στο τέλος της ταινίας, με ένα κυνικό μανιφέστο αλά Underwood, ή μάλλον ο Underwood είναι μία εκδοχή πολιτικών σαν τον Cheney.
Ο Bale σε μία εντυπωσιακή μεταμόρφωση, ή μετάλλαξη, μιας και με δυσκολία αναγνωρίζεται, ως ηθοποιός μεθόδου μπαίνει μέσα στο πετσί του ρόλου, γίνεται ο Cheney και κρατάει εντυπωσιακά καλά το μέτρο, καθώς δεν γίνεται ποτέ καρικατούρα, ενώ η ταινία έχει μία δόση κωμικής υπερβολής. Εκείνος καταβυθίζεται στον ρόλο του. Ο Carell ως μέντοράς του και η Adams ως γυναίκα του κρατούν και αυτοί τις ισορροπίες, με τις ολοκληρωμένες ερμηνείες τους. Ο μόνος αμφισβητούμενος ρόλος είναι του Bush από τον Sam Rockwell, ο οποίος είναι πολύ καλός σε αυτό που του δόθηκε, αλλά σεναριακά έχουμε ξεκάθαρα μία παρωδία του Bush και όχι τον ίδιο. Τον πρώην πρόεδρο τον έχουμε ήδη δει στην ταινία του Oliver Stone, οπότε δεν υπήρχε λόγος για κάτι ανάλογο και έτσι τον έδειξε πιο αδύναμο, πιο αναποφάσιστο, σχεδόν ηλίθιο και πολύ πιθανόν να ήταν όλα αυτά, ωστόσο έτσι τον εξαγνίζει από το βάρος της προσχεδιασμένης 11ης Σεπτεμβρίου που θα έδινε άλλοθι για τον πόλεμο του Ιράκ και την πετρελαϊκή εισβολή, καθώς όλα αυτά πέφτουν στον Cheney. Πράγματι θα είχε πολλές ευθύνες, αλλά και ο Bush δεν ήταν ακριβώς το ανημέρωτο παιδάκι που δεν αποφάσισε τίποτα. Μία από τις καλύτερες βιογραφίες πολιτικού, ακριβώς γιατί έχει μία ευρύτερη οπτική, και με πολλά inside jocks απέναντι στον κινηματογράφο, όπως την απολαυστική σκηνή μετά τα credits.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων