Some like it hot (1959)

Ο Τζο και ο Τζέρι, ένας σαξοφωνίστας και ένας μπασίστας που προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην στο παγωμένο Σικάγο, γίνονται μάρτυρες ενός πολύνεκρου μαφιόζικου χτυπήματος, κι έτσι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν άμεσα την πόλη επιβιβαζόμενοι σε  ένα τρένο -μόνο που όταν κατεβαίνουν από αυτό, είναι πλέον η Τζοζεφίν και η Δάφνη, τα δύο νέα μέλη ενός γυναικείου συγκροτήματος που περιοδεύει στο Μαϊάμι. Ερωτεύονται την τραγουδίστρια του συγκροτήματος Σούγκαρ Κέιν, κι ο Τζο μεταμφιέζεται για δεύτερη φορά σε μεγιστάνα για να προσπαθήσει να την κατακτήσει, την ώρα που ο Τζέρι προσπαθεί να αποφύγει το φλερτ ενός αληθινού εκατομμυριούχου κι οι μαφιόζοι που τους καταδίωκαν καταφθάνουν στο Μαϊάμι για ένα συνέδριο...

Ο Γουάιλντερ δανείστηκε το βασικό στήσιμο από το γερμανικό ριμέικ του 1951 μιας γαλλικής φαρσοκωμωδίας (Fanfare d' amour - 1935) κι έγραψε το σενάριο σε συνεργασία με τον Ι.Α.Λ. Ντάιαμοντ, διατηρώντας έναν πολύ γρήγορο ρυθμό σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, με έξυπνους διαλόγους και ξεκαρδιστικές ανατροπές.

Οι ατάκες πέφτουν βροχή και οι φαρσικές καταστάσεις ακολουθούν ασταμάτητα η μία την άλλη, όμως η ταινία δεν είναι μια απλή φάρσα. Οι ήρωες στο «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» λένε ψέματα και εξαπατούν προκειμένου να βάλουν άλλους ανθρώπους στο κρεβάτι τους ή να τους πάρουν τα χρήματά τους, κι όμως η ταινία  μας κάνει να τους συμπαθούμε ανεπιφύλακτα, ξεφεύγοντας από τις συνήθεις ηθικοδιδακτικές παγίδες, ενώ πίσω από τα κωμικά υπονοούμενα διαχειρίζεται με επιτυχία ζητήματα ταυτότητας φύλου, σεξουαλικότητας, ανοχής και αποδοχής.

Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, πρώτου ανδρικού ρόλου (για τον Λέμον), σκηνικών και κοστουμιών (της απονεμήθηκε τελικά το τελευταίο)