Nταηλίδικο, τεστοστερονάτο, στη διαπασών
Νταηλίδικη περιπέτεια τίγκα στην τεστοστερόνη και την αντρίλα, τις μπουνιές, τους πυροβολισμούς, με άφθονες βίαιες σκηνές και πυρομαχικά, νευρώδες μοντάζ που δεν αφήνει σε ησυχία τους πρωταγωνιστές και Non-stop δράση.
Αυτά περιμένατε να δείτε στο "Sabotage", αυτά θα δείτε και θα ευχαριστηθείτε, έστω και αν οι σεναριογράφοι καταβάλουν συγκινητική προσπάθεια για να αραδιάσουν την μια μετά την άλλη ορισμένες απίστευτες υπερβολές και άκυρες απιθανότητες.
Ο Άρνι παραμένει αγέρωχος και ιδανικό κάστινγκ για αντίστοιχου είδους ταινίες, ενώ ο Ντέιβιντ Αγιερ, λίγο μετά το "End of Watch" και πριν το "Fury" (που αναμένεται εντελώς διαφορετικό) επιστρατεύει όλα τα σκηοθετικά ψευτοτρικ που γνωρίζει.
Βάζει στη διαπασών ηχητικά εφέ, τερματίζει την γραφικότητα σε σκηνές γεμάτες ξυλίκι, αίμα, σχεδόν σπλάτερ και περίπου αυθαιρετεί στην ρεαλιστική προσέγγιση των φόνων του.
Σίγουρα, το είχε απωθημένο να σκηνοθετήσει ταινία με τον Σβαρτσενέγκερ (και οι υπόλοιποι να συμπρωταγωνιστήσουν μαζί του), δεν εξηγείται διαφορετικά.
Α.Κ.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων