Το πορτραίτο μιας γυναίκας που φλέγεται

Βρετάνη, 1770. Η Μαριάν, μια ζωγράφος αναλαμβάνει το γαμήλιο πορτρέτο της Ελοΐζ, μίας νέας γυναίκας που μόλις άφησε το Μοναστήρι. Η Ελοΐζ αρνείται να παντρευτεί και η Μαριάν θα πρέπει να την ζωγραφίσει χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Καθημερινά την  παρατηρεί διακριτικά ώστε να την ζωγραφίσει μυστικά.

Πολύ καλύτερο στο πρώτο μισό του, το φιλμ της Σιαμά αφήνει υποσχέσεις για κάτι πραγματικά σπουδαίο, με τον τρόπο που ενορχηστρώνει σκηνοθετικά μια αλληλουχία βλεμμάτων γεμάτα πάθος και βουβή λαχτάρα. 

Αυτή όμως η μαεστρία μετατρέπεται σε αμηχανία σχετικά με το πως θα διαχειριστεί το υλικό της, από την στιγμή της ομολογίας της αγάπης και του έρωτα και έπειτα. Η καύλα που υποτίθεται ότι κόχλαζε, δεν ξεχειλίζει ποτέ, η ατολμία υπερνικά, το μάλλον αποστειρωμένο τέλος, δειλιάζει.