Passion simple

Σύνοψη: Μια χωρισμένη μητέρα βρίσκει τον εαυτό της σε μια εθιστική ερωτική σχέση με έναν Ρώσο διπλωμάτη, με τον οποίο δεν έχει κανένα κοινό. Ο ήρωας είναι ένας γοητευτικός ξένος. Η ζωή συγκεντρώνεται στο πρόσωπο αυτού του άντρα. Έρχεται η μέρα που αυτός φεύγει για πάντα από τη Γαλλία.

«Στην αρχή, όταν ξυπνούσα, μου ήταν αδιάφορο αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Όλο μου το σώμα πονούσε από τη στέρηση», έρχεται να εξομολογηθεί η ηρωίδα της ταινίας.

Άποψη: Μια γυναίκα ερωτεύεται έναν Ρώσο διπλωμάτη και αυτό προκαλεί μια θυελλώδη ερωτική σχέση και τέλος. Αυτή είναι όλη η υπόθεση της ταινίας που, όπως μπορεί να συνοψιστεί σε δύο γραμμές, έτσι θα μπορούσε να αναλυθεί κινηματογραφικά σε ένα τέταρτο αλλά προκειμένου να γεμίσει μιάμιση ώρα κινηματογραφικού χρόνου πρέπει να μετατραπεί σε ένα μετριοπαθές soft porn. Μια πληθώρα ερωτικών σκηνών, με full frontal γυμνό αλλά χωρίς το κινηματογραφικό θάρρος (ή θράσος) του Gaspar Noe στο LOVE, δίπλα στο οποίο μοιάζει σαν ένας σεμνότυφος, μεσήλικας συγγενής, το Πάθος της Danielle Arbid βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της επιτυχημένης Γαλλίδας συγγραφέα Annie Ernaux (βιβλία της οποίας έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, όπως και το συγκεκριμένο) δεν διαθέτει καμία απολύτως αφήγηση ώστε να κατευθύνει κάπου, κάπως, τους ήρωες.

Οι ήρωες μοιάζουν να πελαγοδρομούν, να μην υπάρχει κανείς να τους κατευθύνει και έτσι όποτε δεν έχουν τι άλλο να πουν ή να κάνουν, επιδίδονται σε ερωτικές πράξεις ώστε να καλυφθεί ο απαραίτητος χρόνος. Τίποτα στην αφήγηση δεν μοιάζει να είναι χρήσιμο, όπως το επάγγελμα του άντρα ή η ιδιότητα της μητέρας όσον αφορά την γυναίκα.

Είναι απλώς προσχήματα ώστε να πλαισιώσουν αυτό το άνευρο και όχι τόσο ερωτικά παθιασμένο -ούτε συναισθηματικά, ούτε καθαρά σεξουαλικά- στόρι που εν τέλει θυμίζει περισσότερο την προσχηματική πλοκή μιας πορνό ταινίας παρά αντίστοιχες σεξουαλικά απελευθερωμένες ταινίες του καλλιτεχνικού σινεμά.

Δύο πρωταγωνιστές – η παλιά γνώριμη του ερωτικού σινεμά ούσα πρωταγωνίστρια του Romance (1999), Caroline Ducey και ο σταρ του μπαλέτου Sergei Polunin, που τα τελευταία χρόνια το έχει γυρίσει στην υποκριτική (ας θυμηθούμε το Murder on the Orient Express και το Red Sparrow με την Jennifer Lawrence), αν και τώρα είναι ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος σε ταινία, σε ένα ρόλο βέβαια που δεν έχει πολλές απαιτήσεις, τουλάχιστον υποκριτικές. Δύο άνθρωποι με ενδιαφέρουσα χημεία μεταξύ τους, που όμως δεν αξιοποιείται μιας και εντάσσεται σε ένα σαθρό οικοδόμημα.

Η ιδέα περί ενός μανιφέστου για το δικαίωμα μιας γυναίκας στον έρωτα ποτέ δεν αποδεικνύεται, ούτε επιβεβαιώνεται κατά την διάρκεια της ταινίας, εκτός του αν θεωρήσουμε πως το ότι απολαμβάνει το σεξ από μόνο του αρκεί για να βγάλει κανείς παραπάνω θεωρητικά συμπεράσματα!